2-uren project - deel 3

Ik heb er zin in. De succesvolle, eerste sessie smaakt naar meer. Het blijven toch geheimzinnige beesten ergens, die karpers. De vis had zonder dat ik ook maar iets gezien had mijn haakaas weten te bereiken en dat op 40 cm. water.
Het paartje koeten dat even verderop nestelde, zwemt nu met drie jongen boven mijn twee uur eerder gevoerde bollen. Eén van de volwassen beesten duikt en komt met een bol naar boven. Vervolgens trekt de hele familie zich terug tussen de takken aan de overkant. Hopelijk was het de laatst overgebleven bol die ik had gevoerd...

De boel ligt binnen tien minuten na aankomst in. Best fris zo in de schaduw. Dat is wel een nadeel hier onder de bomen. Terwijl ik wat eet komt er uit het midden een snoekje van een een centimeter of  veertig aanzwemmen. Het beestje manouvreert zich tussen wat takjes die voor me in het water liggen. Ondanks het vrij troebele water is het goed te volgen. Er zwemt al gauw wat visbroed langs en ik ga er eens goed voor zitten. Er volgt geen uithaal. Ondertussen duikt het koppeltje koeten weer een bol op van mijn rechter plek. En de jonkies maar zeuren...

Wachten...

Er is een uur verstreken en de koeten blijven naar mijn bollen duiken. Ik kan nu wel aannemen dat er geen karper is langsgeweest. Toch blijf ik zitten, want dat kan natuurlijk wel het komende uur nog gebeuren.

Ik zit voor de vierde keer op mijn hurken naast mijn hengels en speur de sloot af naar tekenen van karper. Niets. Een koolmees hupt op nog geen twee meter van me af door de boom. Drie grote brasems zwemmen heel relaxt voor me langs. Een tik op mijn hengeltop, gevolgd door een piep. Een koet verschijnt en zwemt keffend weg. Kutbeest!

De twee uur zijn verstreken. Ik pak in en ga naar de Loederpoel om te voeren. Vlakbij verstop ik mijn visspullen in de bosjes. Nog even wachten tot een hondenuitlater uit het zicht is verdwenen en er gaat een kilo bollen te water.