2-uren project - deel 10

Met enige voldaanheid kijk ik naar de opening in het struikgewas waar achter het paadje loopt dat naar de slootstek leidt. Ik heb het netjes gehouden. Alleen iemand die goed kijkt en er naar op zoek is ziet de ingang. Snel loop ik naar het water om te voeren. De kutkoeten zijn even nergens te bekennen. Mooi. Snel voer ik de gangbare twee handjes Crushies en 15 en 20 millimeters op de stekken en haast me naar de supermarkt.

Bijna tweeëneenhalf uur later ben ik terug. Een oude vriendin hield me op tijdens het boodschappen doen. Het water ligt er rustig bij. Spetterende witjes, een langszwemende brasem en nog altijd geen kutkoetenfamilie te bekennen. Een pendelworpje en de rig van de rechter hengel vliegt in een boogje langs de overhangende takken naar zijn plaats. Toploodje op de lijn en nog twee boilies en drie stukjes Crushies gaan richting rig. Niet teveel, een aanbeet moet snel afgedwongen worden. Voor de linker hengel geldt eenzelfde routine.

Een kolk onder de takken aan de overkant. Een gelige wolk verschijnt in het water. Een karper, geen brasem, dat weet ik onderhand. Nog maar tien meter. Kom maar... Honderden jonge visjes zwemmen als een wolk voorbij. Blijft een fascinerend gezicht hoe ze zich als eenheid gedragen. Plots schieten ze allemaal de kant in tussen de afgewaaide takken die er liggen. Er zwemt een grote schim uit de schaduw van de overhangende takken, duidelijk karper. Hij zwemt voor me langs richting mijn linker rig. Nu hopen dat hij mijn lijn niet raakt die vlakbij in het water loopt. De vis raakt hem niet, schrikt ook niet. Ze zitten er!

Plots slaat de hengel krom

Er is een half uur verstreken en ik speur op mijn hurken zittend naast mijn hengels naar aanknopingspunten. Aanbeet op rechts. Ik hoef me alleen maar om te draaien. Waarschijnlijk uit gewoonte sta ik op en beland daarbij mijn mijn hoofd tussen de takken in een zooitje rupsen. De vis knalt op de tegenoverliggende takken af en het lukt me hem ternauwernood te blokken. Hij scheert naar links door het midden van de sloot. Ik kan zo meteen lijn opdraaien. Die moet hij eerst maar eens zien terug te winnen. Grappig, ik heb er nog niet één gehad die naar rechts afboog en daar de takken opzocht. Gelukkig maar, want dan zouden de overhangende takken voor flinke problemen kunnen zorgen. Met één hand weet ik wat rupsen en draden uit mijn gezicht en nek te halen. De vis lijkt al zijn energie in het eerste schot gelegd te hebben. Wat een contrast met andere drils die ik hier heb gehad! Misschien zit er nu minder zuurstof in het water? Bij de eerste poging word de vis door het net omsloten. Een mooi kannonetje! En weer een schub! Waar zijn die spiegels toch? Die zwemmen hier toch echt!

Bij het onthaken merk ik dat de haak is uitgebogen. Hij zat ook in het 'harde plekje' in de onderlip. Gelukkig is het goed gegaan. Snel een fotootje en hij mag weer terug. De familie kutkoet zwemt richting mijn linker plek. De eerste duikt, de tweede volgt al snel. Het water ontploft. Godv..! Twee vluchtende vissen zijn dik twintig meter door de sloot te volgen. Eén schot hagel is genoeg...

Ik pak in. De buit is binnen en de kutkoeten zullen voorlopig blijven duiken. En er is nog iets anders. Er knaagt iets. Ik kreeg er weer vis op, maar de bevrediging lijkt minder te zijn. Nu ik het spelletje lijk door te hebben, heeft mijn visserij hier meer weg van 'even een vis halen'. Ik sluit het in ieder geval nog niet af. Eerst nog oogsten en wie weet wat voor mooie vissen er nog op de kant komen? Vanavond ook nog twee uurtjes op de poel zelf.