Shake it baby!

Warme wind in mijn gezicht, emmertje met brood en kattenbrokken bungelt aan mijn fietsstuur, struintas op mijn rug, hengel en schepnet in mijn vrije hand. Nederland is gehuld in het oranje, ik in het groen. Het water komt in zicht. Langs de kant lachende pubers. Eentje ligt op de grond van het lachen, het lijdend voorwerp staat kotsend voorovergebogen. Op de neuzen van zijn schoenen een dikke laag braaksel.

Gekkenhuis!

10.30 uur. Wouter en ik stappen de Appie binnen en trekken de schappen met mais, kapucijners, bruine bonen en doperwten leeg. De kassiere geeft geen krimp als de lopende band het ene blik na het andere aanvoert, de andere klanten kijken hun ogen uit. We vertrekken, want we hebben nog een aardige reis voor de boeg.

11.30 uur komen we bij het water aan. We kiezen onze stekken en voeren.

Bizarre gebeurtenissen

Het is 11.00 uur als ik bij het water aankom. Een harde, koude zuidenwind blaast in mijn gezicht. Ik zie het eigenlijk helemaal niet zitten. Vannacht heeft het twee graden gevroren en de kenners voorspellen een ruige, natte dag. Toch ben ik er. Ik heb namelijk al ruim twee weken lang om de dag twee handen boilies gevoerd. Het vissen zelf heeft redelijk lang op zich laten wachten door verplichtingen, het koude weer en mijn keuze andere wateren te bevissen, maar nu was toch echt tijd om hier een paar uurtjes te pakken.

Verdwijnende antennes

Kom maar in mijn netje

Er staan een paar uur pennen met Wouter gepland. Eerst naar de supermarkt om wat blikken mais, doperwten en kapucijners in te laden. Daarna een dik half uur rijden naar de Junglepoel.

We zijn hier dit jaar nog niet eerder geweest, maar we denken wel een goede kans te maken. Het water is niet al te diep en ligt ingesloten tussen bomen en struiken, waardoor de koude wind weinig invloed op de watertemperatuur zou moeten hebben. Eenmaal aan het water zie je niets anders dan groen, een niet veel voorkomend tafereel in deze dichtbevolkte regio.

De karper, de watervlo en een filmpje

Ondanks een watertemperatuur van dik onder de tien graden is de invloed van de zon zowel onder als boven water duidelijk waarneembaar. Opstijgend bodemsediment dat zich tegen kanten en in rietkragen verzameld, leliebladeren die opkomen en velden vormen, verdorde rietstengels waaruit groene sprieten steken en zelfs al massa's watervlooien. En vooral over dat laatste verbaas ik me. Nou reikt mijn kennis over watervlooien niet verder dan ik me nog kan herinneren uit de tijd dat ik Algemene Milieukunde studeerde, maar ik kan me niet herinneren ze met deze lage watertemperaturen ooit gezien te hebben.

Eerste jaarcontrole

Ik ben 1 jaar! Alhoewel ik het zelf niet echt zo zie. Anderen wel, dat mag natuurlijk want iedereen ervaart het anders. Toch is zo'n eerste jaar een mijlpaal, want ik heb nu de meest risicovolle periode na de operatie achter de rug, al blijft het opletten.

Karper is karper

Dat je vis vangt als je gaat vissen is natuurlijk altijd mogelijk, maar dat het vandaag ook daadwerkelijk gebeurde was wel heel erg lekker! Lees verder.

De zon schijnt uitbundig. Twijfel. Gaan? Ik wil nog wat schrijven eigenlijk. M'n boek moet toch afkomen.Deuren en ramen open, ik tik de letters weg. 'Tjilp, tjilp', wat mussen doen van zich spreken. De natuur roept. Shit, wat doe ik hier? Ik heb vijf jaar binnen gezeten, ik moet naar buiten.
Telefoon. Rolf. 'Wat is het plan ouwe? ... Oke. ik kom er zo aan.'

Afgelast, maar goed besteed

Net te laat afgedrukt; een dompelaar

En toen werd het koud...
Het zag er zo goed uit! Steeds meer karpers verschenen aan de oppervlakte, springers en dompelaars nam ik regelmatig waar, bodemsediment dreef op ondiepe wateren aan de oppervlakte, ja zelfs de eerste wolken watervlooien heb ik gezien, allemaal gevolgen van fotosynthese en de toenemende watertemperatuur.