2-uren project - deel 5

Vandaag een avondsessietje op de Loederpoel zelf. Dit omdat het gisteren en vandaag wat kouder is geweest, maar nog meer omdat het gewoon tijd werd om de wilgenstek te bevissen.
Ik krijg het water in zicht. Er zit iemand. Hengels. Wat doet die nou weer hier?! Ben ik ondanks mijn voorzichtigheid bij het voeren toch gespot? Toeval?
Ik ben opgemerkt en de man staat op uit zijn stoel. Hij kijkt naar mij, ik naar hem. Een stand-off, als in een scene uit een spaghetti western. Fuk it! Ik zet mijn spullen neer als blijk van mijn vastberadenheid.

Ik word duidelijk in de gaten gehouden. De man is zelfs een stuk van zijn stek weggelopen om mijn handelingen te kunnen volgen. Als ik mijn hengels in elkaar steek, loopt hij naar de zijne en begint binnen te draaien. Mooi, die ruimt op. Niet dus. Als ik mijn steuntjes in de grond prik, vaart er een voerboot het water op. Duidelijk om zijn territorium af te bakenen. Hij zet zijn actie kracht bij door 'hé' te roepen en naar zijn voerboot te wijzen. De kleppen gaan met een klik open. Hij doet maar, ik vis onder het kantje en lig dan ver zat bij hem vandaan.

Bijna twee uur zijn verstreken en het schemert. Valt toch tegen na al die keren voeren. Ze zouden moeten liggen te wachten, zou je zeggen. Ergens ben ik ook wel blij dat het is stilgebleven. Je weet nooit wat die andere visser dan had gedaan. Mijn concurrent is aan het inpakken. Daarmee keert ook de rust op het water terug. De man is voortdurend bezig geweest met uitvaren en heen en weer banjeren. Nu de rust is wedergekeerd besluit ik het nog twee uurtjes te geven. Het echte vissen begint ook nu. Het kan ook heel goed zijn dat ze de voerstek nog niet hebben aangedaan omdat ik niet op geregelde tijden heb gevoerd.

Ik voer nog een paar Crushies bij op elke stek. Niet teveel, want ze moeten niet teveel alternatieven voor mijn haakaas hebben. De toenemende witvisactiviteit werkt bemoedigend en is duidelijk waar te nemen met de weggevallen wind. Er hangt een zekere spanning rond het water. Speldaas wordt opgejaagd. Een koet duikt een Crushie op.

Links van me worden rietstengels opzij gedrukt. Er komt iets groters dan witvis aan. Een kolkje en een rietstengel slaat opzij. De zwemrichting van de vis is zo makkelijk te volgen en die gaat in de richting mijn linker plek. Nog maar ongeveer twee meter. Ik check alles. Net, camera's, is de weg vrij?

Ik wacht. En wacht. En het duurt. Soms een kolkje, soms belletjes. Een uur vol spanning is er voorbij gegaan sinds de vis naderde en nog niets. Een zware plons rechts, niet eens zo ver uit de kant. Ik word hier gewoon gefukt. Een piep. Lijnzwemmer? In tegenstelling tot de sloot vis ik hier met slappe lijnen.

Ook het laatste half uur van de extra twee uur verstrijkt zonder actie. Volgende keer een ander tijdstip? Andere presentatie? Andere plek? In ieder geval wat dingen om over na te denken, al is het nog te vroeg voor conclusies. Wat ik nu wel haast zeker weet is dat er op dit moment in de Loederpoel zelf ook karper zwemt. Hopelijk bevalt het ze en blijven ze nog even rondhangen.