2-uren project - deel 7

Windstilte voor de regenbui

Met alles wat er op de planning staat kan ik eigenlijk niet vissen, maar er wordt regen verwacht en dat is voor het eerst sinds dagen. Daarbij waait het harder dan normaal en blaast de wind vanaf de plas de sloot in. Een telefoontje en begrip van mijn toehoorder scheppen precies genoeg ruimte in mijn schema om er een korte sessie aan te wijden. Een rit naar het water en een halve kilo bollen en Crushies doen het voorwerk. Een race door de supermarkt en een meewerkende kassière maken dat ik anderhalf uur later met visspullen op weg ben naar het water.

Omdat ik door bomen omringd word, neem ik slechts een normale paraplu en regenpak mee ter bescherming tegen de regen. Tijdens het opbouwen vallen al de eerste druppels. De jonkies van het kutkoetenpaartje zijn uitgekomen. Twee stuks slechts, gelukkig. De ouders duiken om en om. De kuikens worden grootgebracht met Instant 8.
De linker rig gaat weer onder het eigen kantje, de rechter in het midden van de sloot. Een paar losse Crushies er omheen en ik kan gaan zitten. Alles ligt onder handbereik en klaar voor gebruik.

Slechts een paraplu en regenpak
als bescherming

De regen neemt in hevigheid toe. De rigs liggen bijna een uur in. De kutkoetenfamilie schuilt onder de overhangende takken aan de overkant, ik onder mijn paraplu.
In de kabbel op het water ontstaat een 'ruit'. Gebeurt niet zomaar. Ik sta op en zet mijn polaroidbril op. Op twee meter van mijn rig een lichte vlek. Een stofwolk. Karper of brasem?

Een paar minuten later stopt het met regenen. Kan mooi dat pak uit, is me te benauwd. Als ik me uit de laatste regenbroekpijp probeer te wringen ontdek ik een nieuwe stofwolk waar ongeveer mijn rig moet liggen. Ik sta op scherp. Niet geheel onverwacht slaat de hengel krom en komt de slip op gang. Die had ik duidelijk niet zwaar genoeg afgesteld... Het lukt me de vis vlak voor de struiken aan de overkant te blokken. Die vis scheert voor de takken langs naar links, waardoor ik wat lijn kan opdraaien. De druk wordt hem waarschijnlijk te hoog, want hij keert weer en zwemt nu schuin naar me toe. Met de vis vlak voor de kant zet ik de slip weer iets losser. Het begint weer te regenen. Er volgt een minuten lang gevecht onder de hengeltop. Dan toont de vis zich voor het eerst. Een grote!

De laatste fase breekt aan. Het schepnet ligt al te wachten. Als er niets geks gebeurt is ie de mijne. Een grote flank verschijnt voor me aan de oppervlakte. Zo! Een volgende aanzet. De vis is nog groter dan ik in eerste instantie dacht. Dit mag niet fout gaan. De uitvallen worden minder overtuigend. Echt ongelooflijk hoe sterk ze in dit ondiepe water zijn! Dan laat de vis zich boven het net brengen. De verhouding tot het net bevestigt mijn vermoeden van een vooral lange vis. Dat blijkt ook  op de onthaakmat. De vis moet tegen de meter lang zijn, meer dan twee centimeter zal het niet schelen. Een paar foto's en een stukje film en hij mag weer terug.

Een nagenoeg metervis