Ontluistering troef

We gaan het net effe iets anders doen, was onze gedachte. We doen het wel goed, maar met risico, alles of niets. Na uitgebreid overleg hebben Peter en ik gekozen voor een ondiepe baai met op driehonderd meter afstand de vaargeul waar vrachtschepen hun ladingen vervoeren. 24 kg mais, verdeeld over twee voerdagen en vijf kilo boilies verdeeld over twee dagen, moeten de aandacht van karper trekken. Maandag 12 kg mais, woensdag 12 kg mais en 3 kg bollen en donderdag alleen 2 kg bollen, alles verspreid over zo'n 200 m2. Mais moet witvis lokken en die moeten...je kent het wel...

En opeens... zie je ze onderwater!

Maar al te vaak moet je als karpervisser improviseren. Met het mooie weer van de laatste dagen wordt het vissen je overdag door de vele bootjes, jetskies, waterskiers en zwemmers onmogelijk gemaakt. Vooral bootbezitters lijken watervrees te hebben, want deze varen veelal op tien a twintig meter uit de kant en pakken daarbij regelmatig je lijnen mee. Ook in het voor anker gaan is niet elke bootbezitter (of huurder) even bedreven, wat nogal eens ongewenste situaties tot gevolg heeft. Natuurlijk kan ik op een van de afgesloten wateren gaan zitten of weer een beachvissessietje tussen de badgasten doen, maar dat zie ik niet zitten. Daarom besloot ik zelf ook maar het water op te gaan met onder andere mijn Go Pro camera en te kijken of ik op dit uitgestrekte watersysteem wat karpers kon ontdekken. Een zoektocht van vele kilometers volgde. Benzinetankjes werden leeggevaren, maar waarachtig..!
Een filmpje volgt, maar hier alvast enkele beelden van wat ik ben tegengekomen.



Een zeer nieuwsgierig duo

On fire; de vangst van een kwartet

Ruim boven het gemiddeld gewicht

Als ik op de stek aankom duiken de koeten in de kant. Dat betekent dat er in ieder geval geen gevoerde bollen meer liggen. Een smerige miezerregen slaat onder dwang van een stevige wind op de omgeving neer. Ietwat gehaast maak ik de boel in orde. Als alles klaarstaat werp ik de hengels in. Benieuwd of de vorige zo succesvol verlopen sessie een vervolg krijgt.

Days of abundance

En goed op het voer

Wat een gekkenhuis was het! Aanhoudende regen, soms heel heftig, onweer, de ene aanbeet na de andere, mijn stek veranderd in een modderpoel en een complete chaos onder mijn shelter. Het is tijd om op te ruimen en als ik alles om me heen in ogenschouw neem, zie ik er best tegenop. Maar geen gezeik, het was een topsessie!

De kogellagers van het wiel van mijn kar hebben het begeven. Laatst ook al de band zelf. Made in China... Met een wiebelend wiel bereik ik de stek en begin meteen met het opzetten van de shelter. Er wordt veel regen verwacht, dus wil ik alles droog kunnen zetten.

Carp and the City part 9; We gaan voor effectief

Na een evaluatie van onze stadssessies zijn Wouter en ik tot de conclusie gekomen dat we nóg effectiever te werk kunnen gaan. Omdat we de meeste aanbeten in de eerste twee uur krijgen en we het maximale uit onze vijf uur durende avondsessies willen halen, zullen we vanaf nu twee stekken bevoeren en deze na elkaar afvissen. Kortom, we willen in korte tijd veel vis op de kant krijgen.

Time to make shit happen!

De derde

Toch wel getergd na het verspelen van de grote vis tijdens de laatste sessie, trek ik de voordeur achter me dicht en stap de druilerige regen in.
Als ik bijna een uur later op de stek aankom is het eindelijk droog en haast ik me de shelter op te zetten voor de volgende bui er is. De meerkoeten, op deze stek mijn graadmeter voor succes, duiken niet en zitten in het riet te kniezen. Dat belooft dus wat. De komende viereneenhalf uur zullen het uitwijzen.

Altijd de grootste!

Weer eens een andere houding

Na vier korte sessietjes zonder vis wordt het wel weer eens tijd dat de Carpsounders gaan gillen. Dit moet gaan gebeuren op de stek die me de afgelopen weken een aantal mooie schubs opleverde.
Ik arriveer op herentijd, 10.45 uur, en zal vissen tot 16.30 uur. Het lukt me net tussen de regenbuien door in te werpen en de shelter op te zetten.

Job done

Mooie toeter

Het 'instant' succes van de vorige sessie spoorde me aan om even gas te geven. De vis zit in de buurt en voor hoe lang is afwachten. Het is nu twee dagen later als ik terug ben. Elke dag is er een dikke kilo Monstercrabbollen ingegaan en dat ze gegeten worden werd mij duidelijk tijdens de voerbeurten. Bij aankomst dobberden de meerkoeten maar wat rond of doken wat groen op. Zodra de eerste bollen te water gingen spurtten ze richting voerplek en begonnen te duiken.

Krachtpatsers



Wanneer ik het net met inhoud optil weet ik genoeg

Donkere wolken pakken zich samen. Niet boven mijn vangsten, maar letterlijk. Vandaag moet het in een drie uur durende sessie gebeuren en zo te zien zal dat in de regen plaatshebben.
De eerste twee, vier uur durende, sessies leverden slechts een vis op en dat na vijf voerdagen. Nou kan dat op dit water altijd gebeuren, want ze kunnen zomaar zes kilometer of meer verderop zwemmen. Voor mij wel een reden om twee dagen niet te voeren en vandaag een instantsessietje te pakken.

De meerkoeten duiken geen bollen meer op en dat kan twee dingen betekenen... Mocht er vis zwemmen, dan zal waarschijnlijk mijn haakaas snel aan de beurt zijn.

Bootstruinen

Mooie roodoranje gloed

De 5 PK snort lekker als de boot door het water glijdt. Ik haal een gehuurd jacht in. 'Gutentag!' Duitsers dus. Ik passeer de eerste roofvisboot. 'Twee snoekbaarzen!'.
Af en toe komt er een walm afkomstig van de monstercrabbollen langs. Een bol die mijn vertrouwen heeft verdiend, in het verleden, maar ook nu weer.