Boustails in KARPER magazine

KARPER nr. 74 komt binnenkort uit en ik sta erin! Het is onderhand mijn vijfde artikel voor dit magazine en dit keer gaat het over observeren.

De preview

Hierbij de preview zoals die door KARPER is vrijgegeven:

Het grootste deel van de visserij van Boudewijn Margadant bestaat uit observeren. Omdat hij het leuk vind om te doen, maar meer nog omdat hij er veel van leert en daardoor effectiever kan vissen. Observaties zijn weliswaar momentopnamen en 'kosten' je misschien wel eens vissen, maar als je veel observeert zal je op de langere termijn meer vis in korte sessies kunnen vangen.

Project Area 51 Introductie

Een spannend project staat op het punt te beginnen. Samen met Rolf een najaarsoffensiefje op een voor ons betrekkelijk nieuw water. Wat de plannen en doelstellingen zijn? Lees maar verder en geniet een klein maandje online met ons mee!

Hoe het begon, de whatsapp conversatie:

Rolf: Yoyo, what’s up?
Boudewijn: Yo! Weinig, moet meer gevist worden…
Rolf: Dat sowieso. Projectje doen?
Boudewijn: Wat had je in gedachten?
Rolf: Najaarsdingetje, groot water maar niet hetzelfde als vorig jaar en ook korter.
Boudewijn: Top! Bliep-bliep-bliep doen? Je weet wel, vlakbij bliep-bliep-bliep. Is wel verder rijden.
Rolf: Ja! Helemaal niet aan gedacht! Van de week een ochtendje peilen?
Boudewijn: Ja, is cool, we bellen morgen nog even dan…
Rolf: Okee, ciao!
Boudewijn: Later!

De laatste sessie

Er is onderwater gefilmd

De knoop is doorgehakt. Ik stop op mijn tot voor kort succesvolle voerstek. Nu er vandaag weer geen vis op de mat is gekomen en de twee voorgaande sessies slechts één vis hadden opgeleverd, heb ik besloten er te stoppen. Of de vissen hun zwemroute hebben veranderd, de aastijden op de stek zijn verschoven of het intredende najaar hier de oorzaak van is, is me nog niet helemaal duidelijk. Stekdressuur kan toch ook niet de reden zijn omdat ik gemiddeld slechts twee keer per week vijf uurtjes op de stek heb gevist. Al de moeite steken in een toevelastreffer zie ik niet zitten en het is ook wel weer eens tijd voor een ander uitzicht. Het najaar is begonnen en er wachten meer uitdagingen.

Frank's Boezemmonster

Wie als karpervisser de naam Frank Huisman hoort of leest, denkt waarschijnlijk aan penvissen. Ik wel in ieder geval. Tot ik Frank ietsjes beter leerde kennen door wat mailwisselingen en een enkel telefoongesprek. Daaruit werd duidelijk dat hij weldegelijk zo af en toe de steuntjes en beetverklikkers tevoorschijn haalt en geregeld wat boilies strooit.

Na weer eens wat getypte tekst te hebben uitgewisseld, liet Frank blijken graag eens deelgenoot te willen zijn van een drilfestijn zoals ik die de laatste sessies op één van mijn stekken beleef. Een afspraak werd gemaakt en zodoende zitten we onder de shelter, in de regen, achter mijn hengels. Frank heeft zijn hengels thuisgelaten, want drie hengels is hier echt het absolute maximum. Teveel lijnen in het water betekent minder aanbeten. Frank zal zich over de eerste aanbeet ontfermen.

Come to me baby!

Er staat een lekker briesje. Ik zou het graag harder zien, maar ach, je hebt het weer nu eenmaal niet in de hand. De koeten verlaten de rietkraag als ik begin op te bouwen. De eerste rig vliegt niet veel later door de lucht. Met een doffe tik voel ik het lood op het schone zandplaatje tussen de watersla neerkomen. Ik voer wat Monstercrabjes bij en ga met de tweede hengel aan de slag. Twee van de vier koeten duiken al naar de zojuist gevoerde bollen.

Drilling in the rain

De enige vis die ik dril als het droog is

De weeromslag. Op Facebook bleek dat ik niet de enige was die er bijna smachtend naar uitkeek. Hoewel ik op diverse andere plaatsen karpers zag springen is het vertrouwen in mijn stek torenhoog. Drie dagen heb ik anderhalve kilo Monstercrabjes naar de stek gebracht en de vier meerkoeten, hier mijn karpergraadmeters, zijn er blijven hangen, dit in tegenstelling tot de andere koeten op het water die elkaar ver van mijn stek hebben opgezocht en grote groepen vormen.

Karper op de kant, missie geslaagd!

Ik heb het de laatste tijd te druk gehad om te vissen, zelfs voor een paar uurtjes. Wel heb ik eindelijk weer eens na lange tijd een artikel voor KARPER magazine geschreven en het schrijven aan mijn hartboek weer opgepakt. De cover is op dit moment in de maak!
Nu kon er eindelijk weer gevist worden. Peter heeft ook wel zin, maar heeft, net als ik de afgelopen twee weken, chronisch tijdgebrek. Een nachtje tussen de verplichtingen door biedt een mogelijkheid.

We gaan voor groot, water welteverstaan. Een autorit van een dik half uur, gevolgd door een tocht over een fietspad en vervolgens door rietland en hoog onkruid. Het paadje in het riet en onkruid bood uitkomst, maar geeft wel aan dat er onlangs nog mensen hebben gelopen. Vreemd eigenlijk, want we bevinden ons in de middle of nowhere. De blikken bier, lege wietzakjes, wegwerpbarbecue en kampvuurresten zijn stille getuigen.
Rond 20 uur staat en ligt alles naar wens. Ik lig vlak voor een steenstort en Peter tegen de rietzudden. Terwijl het eten suddert, speuren we in gedachten verzonken het water af. Wat een slok water en wat gaaf om hier een vis te vangen...