2-uren project - deel 4

Ondanks de relatief lage temperatuur kies ik vandaag voor de slootstek. Vooral ingegeven door het zonnige weer. Toch wordt het onderhand wel eens tijd om de Loederpoel zelf te bevissen. Dat moet de eerstvolgende mogelijkheid maar gebeuren. Als ik in de opening tussen de bomen en het struikgewas ben aangekomen, valt mijn blik direct op twee stofwolken in het water. Vis! Ik pak een handje Crushies en voer ze samen met een paar hele bollen stuk voor stuk ruim rond de twee stofwolken. De kutkoeten komen al gehaast aanzwemmen. Zo snel mogelijk spoed ik me naar huis om te regelen wat geregeld moet worden.

Iets meer dan anderhalf uur later ben ik terug aan het water. Een grote staartlob breekt juist door het wateroppervlak. Ze zijn er nog! Mezelf tot rust manend, prik ik de banksticks in de grond en prepareer mijn hengels. De vis lijkt vol vertrouwen te azen, maar toch voer ik elke beweging rustig uit. Niets mag mijn aanwezigheid weggeven. Niet veel later ligt en staat alles zoals ik het wil. De koeten zijn gelukkig nergens te bekennen.

Een half uur later heb ik nog altijd geen aanbeet gehad. Teveel gevoerd? Ligt de rig niet goed? Vuil aan de haak misschien? Onderlijn te lang? Allemaal onzekerheden die door slechts één ding weggenomen kunnen worden.


De hengel klapt tegen het oortje van
de Carpsounder

Een nieuwe stofwolk rond mijn rechter haakaas. Kolkjes. Mijn blik dwaalt van de hengeltop naar de plek waar de lijn in het water loopt. Er hangt een wolk visbroed omheen. Het volgende moment klapt de blank tegen het oortje van de Carpsounder aan. Ik heb de hengel al in de hand. De nagenoeg dichtstaande slip komt toch langzaam op gang als de vis richting struiken aan de overkant gaat. Met mijn wijsvinger op de molenspoel belet ik hem om meer lijn te nemen en hij scheert vlak voor de struiken langs naar links. Meteen draai ik een paar meter lijn op. Een uithaal verder naar links voor mijn eigen kant. Ik blok. Mokkend komt de vis mee tot voor mijn voeten. Een volgende aanzet, waarbij een hoge flank verschijnt. Wéér een grote! Ik ga iets verzitten om meer stabiliteit op de schuine kant te verkrijgen. Minuten van geven en nemen onder de hengeltop volgen. Wat zijn ze toch absurd sterk in dit ondiepe water! Eindelijk geeft ie het op en kan ik hem boven het net trekken.

Ik onthaak de vis in het water en draag hem naar de onthaakmat. Daar til ik hem uit het net en kan ik hem bekijken. Het lijkt wel het broertje of zusje van de vis uit de eerste sessie! Snel stel ik de fotocamera in. Twee piepen. Ik kijk om. Iets doet zijn best om mijn andere hengel in het water te trekken. K.t! Dit is wel het laatste waar ik op had gerekend! Ik leeg de emmer water over de vis en dek hem af. De hengel ligt nog steeds in de steunen te schudden, maar lijkt elk moment gelanceerd te kunnen worden. De vis ligt meer te kopschudden. Een stevige, korte dril, die zich voornamelijk onder de hengeltop afspeelt. Het wordt nog even penibel als ik het schepnet probeer te pakken dat nog boven ligt, maar het lukt.

Voor me ligt een machtige schub in het net. Deze is nóg groter. Ongelooflijk! En dat in zo'n prutsloot! Snel verzeker ik me ervan dat het net plus inhoud veilig en vast liggen zodat ik me om de vis op de mat kan bekommeren.
Twee foto's en hij mag terug. Mijn broek blijkt onder de Instant 8-ontlasting te zitten. Dat kan alleen afkomstig zijn van de plek op de Loederpoel! De tactiek lijkt dus te werken!


Dan is de vis in het net aan de beurt. Deze is wat groter. Bizar! Gaaf! Wat een sessie! De twee uur vistijd zijn voorbij en ik heb nauwelijks het gevoel dat ik gevist heb.