Kort en effectief vissen

In Dé Karperwereld nr. 92 is er een artikel van mij gepubliceerd over mijn globale aanpak voor het vissen van korte sessietjes, toegespitst op één van mijn 2-uren projecten.

Ik ben iemand die binnen zijn visserij graag dingen ontdekt, uitprobeert en zelf wil uitzoeken. Dat vormt eigenlijk het hart van mijn hobby. Natuurlijk wil ik ook vangen, dat is het uiteindelijk doel, maar zonder alles er omheen is voor mij de lol er na een paar gevangen vissen wel vanaf. En omdat ik het in mijn visserij tegenwoordig veelal moet hebben van relatief korte sessies, is het belang van een goede voorbereiding alleen maar toegenomen.

Een plan dus. En omdat ik de dingen graag zelf uitzoek en durf te proberen, maak ik er meestal een project van. Natuurlijk wil ik ook een bepaalde vorm van zekerheid hebben, dus lopen deze projectjes vaak naast mijn ‘normale’ visserij. Dat is mogelijk omdat ik een visser ben die liever regelmatig kort aan het water is, dan een enkele keer lang.

Boustails, de weg naar het einde

Ik startte Boustails met het idee om een kijkje in mijn visserij te geven. Van mijn zoektochten naar karper, de spanningen en verwonderingen die daarbij komen kijken, mijn observaties en gevolgtrekkingen, mijn aanpak en mijn pogingen om een vis te vangen. Mijn beleving dus. Zoals ik graag vis.

Er zijn meerdere redenen aan te voeren waarom de essentie van Boustails in de loop der tijd steeds meer naar de achtergrond is verdwenen. Vooral bij het delen van informatie gedurende het traject naar het daadwerkelijke vissen, bleek ik kwetsbaar. Hier werd ik al vrij snel op gewezen toen ik na mijn operatie weer kon vissen. Er waren zelfs vissers die trots vertelden dat ze hadden weten uit te vogelen waar ik 'bezig' was en er zelf een 'kijkje' waren gaan nemen! Tekenen had ik in enkele gevallen ook al waargenomen. Als gevolg daarvan besloot ik de voortrajecten niet meer op Boustails te delen. Jammer, want het leek me juist leuk om jullie deelgenoot te maken van mijn weg naar succes of mislukking.

Een beauty!

Het zachte weer slingert me tussen karper en snoek. Het snoeken gaat goed, dus is het verleidelijk daarmee door te gaan. Maar ze liggen nog niet bij elkaar. Daarvoor is waarschijnlijk eerst wat ijs op het water nodig. En een écht monster ontbreekt nog. Waarom dan toch die karpers in mijn hoofd? Nou, ik zie ze tijdens het snoeken soms gewoon voorbij zwemmen! Schimmen die zich traag door het water verplaatsen of een kolkje van een wapperende staart.

Wouter en ik gaan voor vier uurtjes op pad. Wat plekken afvissen op snoek, maar waarvan we op twee plekken weten dat we karper kunnen tegenkomen. Een groot kanaal is als eerste aan de beurt. Hier vissen we twee stukken water af. Beiden vissen we hier één hengel met een dode voorn onder de dobber en eentje met kunstaas. Een uur later is er nog niets gebeurt en verkassen we.