2-uren project - deel 8

Snel voeren, straks terug om te vissen

Ondanks dat de luchttemperatuur volgens de voorspellingen een graad of vijf lager zal liggen, ben ik op weg naar de slootstek. Ik haast me, want het voer ligt er al dik twee uur in. Ben benieuwd of die kutkoeten nog wat voer voor de karpers hebben overgelaten want de gevederde terroristjes kwamen al aanzwemmen toen ze me tussen het groen zagen staan en ik nog niet gevoerd had. Zal ik nog zo'n gigant kunnen vangen als tijdens de vorige sessie?

Bij aankomst verzorgen de koeten hun verenkleed in de takken aan de overkant. Dat betekent óf karper op de stek óf ze hebben al het voer opgedoken en opgegeten. Snel prik ik de banksticks in de grond en werp de rigs met een onderhands worpje op hun plek. Beide in één keer goed. Altijd prettig. Ik draai me om en zie in mijn ooghoek de rechter hengel al kromslaan. De Carpsounder laat van zich horen en de zwaar afgestelde slip komt op gang.

De hengel wordt tegen het rechter oortje van de Carpsounder aangetrokken. Snel gris ik hem uit de steunen. De vis mag geen meter winnen. Zoals alle vissen spurt ook deze naar de takken aan de overkant. Ik weet hem toch nog ruim voor de takken tot stilstand te brengen, waarna hij keert en zich vrij gemakkelijk mijn kant op laat brengen. Vlak voor de kant zet ik de slip iets losser. Verkleint het risico op een losschieter. Weer een mooie. Nog geen minuut na de aanbeet ligt de vis in het net.

Dat is nog eens snel zaken doen! Wanneer ik hem uit het water til verrast het gewicht van de vis me. Eenmaal op de onthaakmat blijkt hij ook nog eens langer dan ik inschatte. De vis heeft geen echte hangbuik, maar is meer cilindervormig gebouwd. En dan die apartie kleur van het beest. Beetje roze, beetje bruin, beetje geelig, beetje zwart. Als ik de vis optil voor de foto, sproeit hij mijn been onder met Instant 8 ontlasting. Lekker...

De twee uur vistijd zijn verstreken en eigenlijk zit ik wel lekker. Toch houd ik me aan mijn plan. Ook dat is onderdeel van het plezier van deze onderneming.

Nog even bij de Loederpoel langs om wat te voeren en rond te kijken en ik kan naar mijn andere verplichtingen. De watervegetatie rukt langzaam op en er zijn steeds minder echt open plekken tussen het groen te vinden. In een plantenvrije hoek zie ik vier karpers dicht op elkaar zwemmen. Het lijken paaineigingen. Twee kleintjes, een twintiger en één buffel. Als die nou eens bleef rondhangen zodat ik die kon vangen...

Als ik die grootse nou eens kon vangen...