20 december 2010

Project Winterkarper part 6

Trouw ben ik mijn voerplekje op het grote water blijven bezoeken. Bij het eerste bezoekmoment sinds deel 5, trof ik mijn boilies aan op de plek waar ik ze twee dagen eerder had achtergelaten. De meerkoeten hadden dus geen interesse in mijn bollen. Tevens versterkte dit mijn hoop dat er de vorige keer karpers op de plek waren geweest toen de boilies waren verdwenen.

Weer twee dagen later waren alle boilies verdwenen! Inwendig huppelde en sprong ik als een klein kind. Ik kreeg zo’n boost dat ik bijna een half uur in het water heb staan speuren in de ijzige wind en sneeuwval. Uiteindelijk vertrok ik met gevoelloze vingers en gezicht na weer zo’n 30 bollen gedumpt te hebben.

18 december 2010

Wanted: dead or alive

Signalement: Grote poten, zwartgevederd, witgesnaveld, witte voorhoofdsplaat, roodoogig (iris), 36 tot 42 cm. lang.
Omnivoor, prefereert zwemmen en rennen boven vliegen.

Let op: Vertoont ziekelijk agressief gedrag en heeft ’s winters de neiging tot samenscholen.

De meerkoet dus. Deze vogel biedt ons karpervissers vermaak in tijden dat aanbeten uitblijven. Het dagelijks leven van de meerkoet lijkt te bestaan uit fourageren en het terroriseren van medewaterbewoners. De vastberadenheid - of is het koppigheid? - waarmee ze onze boilies blijven opduiken en vervolgens keer op keer bij het boven water komen belaagd worden door afwachtende meeuwen, of de schijnbare onverschilligheid waarmee ze hun nestelplaats en bouwmaterialen uitkiezen; als je erop gaat letten is het vermakelijk. - Ooit zat ik eens met een vriend van me te vissen aan de Sloterplas. We vermaakten ons prima met het kijken naar een meerkoet die zijn nest op een oude schoeiing aan het bouwen was. Het nest leek met de stukken touw, plastic, piepschuim en lege cola-blikjes meer op een vuilnisbelt. We waren benieuwd of het bouwsel het noodweer zou kunnen weerstaan dat voor de avond was voorspeld. ‘s Avonds sloegen de golven over het bouwwerk heen en we zagen het voor onze ogen weggespoeld worden. Tot onze verbazing was het beestje de volgende morgen alweer bezig een nieuw nest te bouwen, op precies dezelfde plaats, met een deel van dezelfde materialen.

14 december 2010

Winter penvissen

Omdat ik de afgelopen tijd een aantal e-mailtjes heb ontvangen met vragen over penvissen in de winter, heb ik besloten wat meer van mijn ervaringen te delen.

Winterkarpers, om de één of andere reden hangt er een zweem van geheimzinnigheid om ze heen. Zakt de watertemperatuur - al lijkt de buitentemperatuur van grotere invloed te zijn - onder de 10 graden, dan neemt het aantal karpervissers langs de waterkant in rap tempo af. Wat bezielt die enkeling dan om toch door te vissen? Om te beginnen zijn winterkarpers schitterend van kleur. Daarbij is de sfeer waarin je vist vaak mistroostig en romantisch tegelijk.
Het waterige winterzonnetje dat schijnt, de heersende stilte tijdens de neerdwarrelende sneeuwvlokken, het neerslaan van hagelstenen op je warmtepak, je pijnlijke, tintelende vingers, je incontinente neus, de nu nóg lekkerder smakende kop warme koffie of soep, het bij thuiskomst rozig op de bank neerploffen… En als je dan ook nog eens een ijskoude karper in je handen hebt mogen houden!

10 december 2010

Project Winterkarper part 5

Wat betekent het als je zo’n twee dagen terug dertig boilies hebt gevoerd en je ziet er nu nog maar drie liggen? Meerkoeten? En waarom hebben die dan niet alles opgegeten? Of karpers? Konden die niet alles op? Of zouden het krabben zijn misschien? Daarvan zitten er hier ook genoeg.
Gedurende een half uurtje speur ik het water af. Geen teken van vis of krab. Overigens schat ik de kans erg klein in dat die laatste als dader aangewezen kan worden.
Zes meerkoeten en vier eenden dobberen al een tijdje om me heen. Ik moet een manier vinden om het watergevogelde weg te lokken van mijn voerplekje. Hulp wordt geboden door een man, zijn dochtertje en een zak brood. Zo vinden dertig nieuwe boilies ongestoord hun weg naar de bodem.

8 december 2010

Project Winterkarper part 4

Zomaar, omdat ik er zin in heb. Wat boilies in een boterhamzakje, klaar om te water te gaan. Ik hoop op iets groots met vinnen, baarddraden en uitstulpbare bek.

Drie winters geleden stond ik op dezelfde plek als nu, genietend van het witte landschap in de knisperige kou. Het was windstil en bewolkt. Ik stond een beetje voor me uit te staren, tot mijn blik naar een grijsblauwe vlek in het water onder me werd getrokken. Heel langzaam bewoog deze zich voort. Karper. Destijds kon ik de grootte van de vis niet goed inschatten omdat ik niet wist hoe diep het water was, maar dat was van ondergeschikt belang geweest. Ik was een winterkarper van groot en openbaar water tegen het lijf gelopen!
Regelmatig ben ik nog teruggekeerd, maar nooit meer heb ik er in de winterperiode een vis zien zwemmen.

4 december 2010

Sneeuwvissen


Sneeuw, wind en vrieskou vandaag. Een vismaat had de moed om te gaan vissen dus ga ik even kijken.
De sneeuw op het grasveld kraakt onder mijn voeten als ik naar zijn stek loop. Om me heen een witgrijze massa, misschien 25 meter zicht. Wat een mafkees om in dit weer te gaan vissen! Wel mooi.
Een centimeters dikke sneeuwlaag bedekt zijn paraplu, eronder staat een voor driekwart besneeuwde stretcher. Old school wintervissen. Niks geen heater in een tent, gewoon in de buitenlucht, de elementen trotseren. Wat een mafkees. Grijnzend steekt hij ter begroeting zijn hand uit. Zijn schoenen, broek en jas zijn met sneeuw en ijs bedekt, op zijn hoofd de vacht van een dode poolvos of zo iets. Hoe houd ie het uit?

1 december 2010

Zoeken naar winterkarpers

Vlak onder de kant, tussen de takken, daar liggen ze.
De warme maanden gelden als de klassieke periode om op karper te vissen. Grootwildjagers bevolken in deze periode haast continu de oevers van onze wateren. Zodra de herfst zich aandient, neemt het aantal vissers al snel af, en zodra de winter zijn intrede doet lijkt een karpervisser aan de waterkant al helemaal een rariteit.

De winter wordt door de moderne karpervisser gebruikt om foto’s te archiveren, boilies te draaien, plannen te maken en materiaal te onderhouden en aan te vullen. Daarna blijft het internet over. Fora worden weer frequenter bezocht en websites en blogs worden afgestruind, op zoek naar zalvende informatie; de karpervisser is onrustig. Deze onrust is deels weg te nemen door toch naar het water te gaan, al is het zonder hengels.

29 november 2010

Project Winterkarper part 3

De voerplek
Derde controledag, plaats van handelen: de Parkvijver.
‘Een ondiep watertje, intredende winter, karpers en boilies’, zo begon het eerste deel over Project Winterkarper. Vanaf vandaag kan je daar de woorden meerkoet en eend aan toevoegen.
De afgelopen dagen constateerde ik gniffelend dat mijn voerboilies verdwenen waren. Geen watervogel leek mijn voeren opgemerkt te hebben, of anders, interesse te hebben, maar vandaag doken er dus eenden en meerkoeten op en rond mijn voerplek. Meteen wordt ook mijn tekortkoming blootgesteld: te weinig tijd om aan het water te vertoeven.
Gelukkig had ik er bij aanvang al niet al te veel van verwacht, maar toch is het jammer. Je zou zomaar iets ontdekken, da’s dan toch mooi meegenomen. En er is elke keer weer die spanning of ik iets zie. Voorlopig gaat de stekker uit Project Winterkarper; er ligt al ijs op sommige plekken en gezien de verwachtingen is de kans groot dat het water morgen helemaal dicht ligt. Een kansloze missie achteraf gezien, maar wordt vervolgd…

26 november 2010

Project Winterkarper part 2

Tweede controledag, plaats van handelen: de Parkvijver.
De gevoerde boilies zijn verdwenen! En wat mooier is: er zwommen twee karpers dichtbij. Dat kan dus haast niet anders betekenen dat… toch?
Een lekkere kort-door-de-bocht-conclusie, maar ik houd hem vast voor het goede gevoel. Een handje groene en een handje bruine boilies gaan weer te water.
Zal dit projectje me straks iets vertellen over het gedrag van karpers in de winter in het algemeen? Waarschijnlijk niet heel veel. Ik ben van mening dat bijvoorbeeld de diepte van het water ook een rol speelt. In ondiep water zouden zon, luchttemperatuur en wind meer invloed op de vissen hebben dan in diep water van zeg maximaal 30 meter diep; er zijn teveel variabelen. Ik verwacht hooguit meer duidelijkheid te krijgen over het gedrag van karpers in soortgelijke wateren. Maar ach, ik ben met vissen bezig en wie weet wat het me oplevert?

23 november 2010

Project Winterkarper

Een ondiep watertje, intredende winter, karpers en boilies. Ik was en ben nieuwsgierig en daarom wil ik het gewoon eens proberen. Ik weet een ondiep water met een plek waar onze gevinde vrienden ’s winters graag verblijven. Plaats van handelen is weliswaar slechts 30 cm. tot 50 cm. diep, maar dat lijkt de karpers niet te deren.
Het plan: Elke twee dagen twee soorten boilies voeren en kijken of ik de karpers gedurende de winter op het aas kan houden, en eventueel nog ontdekken welke van de twee soorten boilies de voorkeur geniet. Tevens hoop ik meer inzicht te krijgen in de relatie tussen weersomstandigheden en karperactiviteit. Een handicap is alleen dat ik niet vaker dan eens in de twee dagen aan het water kan zijn en dan ook nog eens voor maximaal een uur. Verdwenen boilies zullen dus de eerste indicatie zijn van geïnteresseerde karpers.
Gaat het wat opleveren of is het verloren tijd? Dat laatste kan nooit het geval zijn. We zullen zien.

16 november 2010

Projectspiegels uitzetting

'Maandag a.s 12.15 uur worden de karpers geleverd' meld de email van Joris aan alle geadresseerden.
Zo komt het dat er een paar dagen later op de bewuste maandag weer een flink aantal vrijwilligers bijeen is gekomen om de spiegels en schubs te selecteren en fotograferen, om ze daarna in vooraf vastgestelde wateren uit te zetten. Er zullen ongeveer 175 spiegels worden uitgezet in het Kinselmeer, de Amstelveense Poel, de Westlandgracht, de Nieuwe Meer en het Amsterdamse Bos.
Omdat er maar 1 busje beschikbaar is, zal de exercitie 2 dagen, dus ook de dinsdag, in beslag nemen.
Het is zoals altijd een gezellige bedoening en gevatte opmerkingen vliegen over en weer. De invrijheidstelling van de karpers levert bij menig stoere karpervisser een 'fisherman's friend-momentje' op. Zodra de vissen uit de teil het grote water inzwemmen zoeken ze elkaar op en blijven eerst nog even in de buurt zwemmen en daarbij rollen ze aan de oppervlakte en springen ze.

Zwembad vol karper

Lengte opmeten en fotograferen

Teiltje karpers
 
De vrijheid tegemoet




Binnenkort een film...

26 oktober 2010

Back at Beatrixpark

Na de tip van Joris W. ben ik vandaag terug in het Beatrixpark. In mijn jaszak een zakje boilies en een klein blikje mais, in mijn ene hand mijn fototoestel, in mijn andere mijn waterdichte actioncam op een uitschuifbare schepnetsteel. Volgens Joris liggen hier elk najaar karpers onder een bepaald bruggetje. Bij mijn vorige bezoek heb ik geen vis zien zwemmen, maar voor de zekerheid heb ik toch mijn waterdichte actioncam meegenomen. Hoewel de lichtomstandigheden door de bewolking en het troebele water niet ideaal zijn om te filmen, wil ik toch een poging wagen. Op het bruggetje aangekomen voer ik wat boiliekruim en mais op twee verschillende plekjes. Zoals gevreesd, weten de eenden en meerkoeten niet hoe snel ze zich naar het lekkers moeten spoeden.

28 september 2010

Beatrixpark

Vandaag ben ik voor het eerst sinds zeker vijftien jaar weer in het Beatrixpark. De eerste keer was op negenjarige leeftijd tijdens een sportdag van mijn school. Destijds was bij mijn eerste blik in het water mijn oog op een schooltje van vijf karpers gevallen. Helaas werd ik door mijn lerares gedwongen door te lopen.
Ik kan me niet meer herinneren op welke plek in het park dit exact was, maar de karpers staan me nog heel helder bij. Ze waren iets groter dan de vissen die ik vlak bij mijn huis belaagde. In de jaren die volgden, ben ik er nog een aantal keer geweest om er met vriendjes uit de buurt te spelen.

Nu staat een hernieuwd bezoek al een paar maanden lang op de planning. Ik wil kijken of er rondom het park niet ergens interessante visplekken te vinden zijn. In het park zelf mag namelijk niet gevist worden.
Al gauw blijkt dat er genoeg potentiele visstekken te vinden zijn: bruggen, paaltjes, hoekjes, overhangende bomen en struiken, lozingspijpen, bootjes enz. Nu nog de onderwaterwereld uitvogelen.
Het parkwater zelf leent zich nog altijd uitermate goed om er karpers te observeren en waarschijnlijk zal het ondiepe water door vissen uit de Amsterdamse grachten ook gebruikt worden om te paaien.

Als ik 's avonds mijn plannen door middel van een email aan Joris W. ontvouw, wijst hij mij op een van de bruggetjes in het park waar de laatste jaren juist in het late najaar een groepje karpers vertoeft. 'Daar moet je maar eens gaan kijken, ik heb er vanmiddag nog aan aantal zien zwemmen.'
Meer heb ik niet nodig.

12 september 2010

Ruisvoorns

Er staat een aardige bries over het water. Benieuwd of ik ergens tekenen van karper zal zien. De laatse paar keer dat ik aan het water was sprongen er geregeld karpers, maar dat was telkens boven dieptes van meer dan 10 meter en ver uit de kant. Ik ben juist op zoek naar plekken dicht bij de kant, vlak bij de leliebedden.
Ik heb wat sneetjes oud brood bij me die ik in kleine stukjes breek en in het water tussen de lelies gooi. Twee eenden en een meerkoet komen al aanzwemmen. Uit het niets een flits en een kolkje onder een van de korsten. Ik zet mijn polaroidril op en zoek tussen de lelies. Daar komen ze, ruisvoorns, en grote ook. Tussen de 15 en 30 centimeter lang, schat ik. In al de jaren dat ik hier vis heb ik dit niet eerder gezien. Ik heb mijn waterdichte cameraatje bij me. Ik film en de ruisvoorns doen hun ding. Bekijk het filmpje voor het resultaat.

18 augustus 2010

2 augustus 2010

Graskarperfilm

Mijn waterdichte cameraatje staat in positie, ik zit met fototoestel en filmcamera verscholen onder een boom achter een pluk gele lis. Regelmatig voer ik een handje Variantjes en wat broodkorsten en langzaam maar zeker winnen de graskarpers aan vertrouwen. Na verloop van tijd zwemmen ze zelfs bijna de kant op om de afgedreven brokjes te pakken. Duidelijk is in het heldere en ondiepe water te zien hoe de azende karpers andere karpers aantrekken.
Tijdens het bekijken van de onderwateropnames wordt nog eens bevestigd hoe duidelijk je het kraken van de kattenbrokken hoort.

Neem je tijd en ga rustig zitten voor bijna 50 minuten graskarpers.

Deel 1


Deel 2


Nu de vissen blijven terugkomen besluit ik ook wat mais te voeren. Ik wil wel eens zien hoe graskarpers op de bodem azen. De eerste reacties zijn schrikkerig, maar al gauw azen ze met vertrouwen. Tegen de tijd dat ik mijn laatste blikje mais voer, schrikken ze niet eens meer als de korrels om hun heen naar de bodem zakken. Ook het kraken van de blikmais is duidelijk te horen.

Deel 3


Deel 4


Deel 5

24 juli 2010

Graskarpers

Een enkele keer in je leven krijg je een kans die je niet mag laten lopen. Dit was er zo een. Kattenbrokken, brood, mais en camera's. En... een onderwatercamera! Alvast een voorproefje!






Actie voor m'n cameraatje

16 juli 2010

Het Takkenwater part 7

Ik ben ze kwijt. Zoveel als ik er de vorige keren zag zwemmen, zo uitgestorven lijkt het nu. Slechts een karper zie ik zwemmen, ondanks mijn lange worsteling door de bossages.

15 juli 2010

GoPro Hero Actioncam

Omdat ik de kijker van mijn video's zoveel mogelijk wil betrekken bij wat ik aan de waterkant beleef, ben ik op zoek gegaan naar een geschikte actioncam. Hij moest natuurlijk stevig zijn, legio bevestigingsmogelijkheden hebben, waterdicht zijn (echt waterdicht en niet spatwaterdicht), als het kan op SD-kaartjes opnemen, ook audio opnemen en geen godsvermogen kosten. Na wat wikken en wegen ben ik uitgekomen op de GoPro HD Hero.

Dit cameraatje kan filmen in 1080p, accuduur is 2,5 uur per accu, werkt met SD-kaartjes, is volgens de specificaties waterdicht tot 60 meter diepte, heeft vele bevestigingsmogelijkheden, kan foto's maken, zou redelijk goed beeld moeten kunnen produceren bij slechte lichtomstandigheden en weegt maar 167 gram.

Check voor onderwaterbeelden mijn YouTubekanaal

Update:
Mijn bevindingen na het cameraatje een jaar gebruikt te hebben en de accessoires die ik heb aangeschaft om mijn visserij te filmen kijk dan hier.

14 juli 2010

Sluiswachters

Soms kom je voor leuke verrassingen te staan. Zo ook vandaag. Als ik bij een sluis in de zon zit valt mijn oog op een onnatuurlijke beweging in het water. Twee stappen opzij zorgen voor beter zicht in het water en onthullen een schooltje karpers. Ze liggen onder en naast een woonboot en begeven zich af en toe onder de steiger waar twee boten liggen te wachten tot de sluis zijn deuren opent. Wachten deze karpers op hun kans om mee te liften?
Nadat de sluis zijn werk heeft gedaan is er geen karper meer te bespeuren. Geschrokken? De sluis in gezwommen?




22 juni 2010

Penvissen

Penvissen; voor sommigen de mooiste vorm van karpervissen die er is, voor anderen, vaak door gebrek aan kennis ingegeven, een grote nachtmerrie. Penvissen is bloedje spannend, zeer confronterend en tevens uitermate geschikt om een nieuw water te leren kennen. De voordelen van penvissen zijn legio: je bent mobiel, je zeult geen kilo’s visspullen mee, je kan na het werk of eten even een paar uurtjes eropuit gaan, je kunt makkelijk inspelen op situaties en aasgedrag, je vist dicht onder de kant waardoor je veel kunt waarnemen, je kan een groot gebied en verschillende soorten stekken afvissen en een hele belangrijke, jij bepaalt wanneer er aangeslagen wordt, niet je onderlijn in combinatie met een klomp lood. Op een ‘boiliewater’ werkt deze vorm van vissen zelfs dressuurdoorbrekend (om maar eens een populaire term te gebruiken).
In de loop der jaren heb ik over het penvissen veel uiteenlopende theorieën gelezen. Vele montages en hun gedragingen heb ik in de praktijk toegepast, en in mijn aquarium bekeken en getest. De ene bleek in de praktijk te werken, de ander absoluut niet. Uiteraard hebben mijn bevindingen tot wat aanpassingen geleid. Onderstaande is dus gebaseerd op mijn kennis en ervaringen, getoetst aan de praktijk.

Het te gebruiken materiaal:
-          Hengel met strakke topactie, die tot in het handvat kan doorbuigen, maar zeker genoeg body heeft om de vis te kunnen sturen. Een strakke topactie om een snelle reactie bij het aanslaan te behouden en genoeg demping van de hengel omdat je kort uit de kant vist en er vaak niet meer dan twee of drie meter lijn uitstaat. Afhankelijk van het formaat vissen dat je kunt verwachten en de omstandigheden waarin je vist ligt wat mij betreft de tescurve tussen de 1 lb voor obstakelvrij water met vissen tot laten we zeggen 8 kilo, en 2 lb voor wateren met obstakels en vissen boven de 10 kilo. Met een 1 lb hengel vissen naast obstakels op een water waar je kans maakt op een vis van 8 kilo is dus absoluut ‘not done’, dan kies je bijv. voor een hengel van 1,5 lb en een bijpassende lijn. De lengte van de hengel ligt tussen de 3 meter en 4,20 meter.
Mijn eigen penhengel is 3,60 meter lang en heeft een testcurve van 1,75 lb en buigt als ik hem helemaal krom trek tot in mijn handvat door; een goed gemiddelde voor alle wateren.
Verder lezen

17 juni 2010

Het takkenwater part 5


Prachtig weer vandaag. Na een kwartiertje tussen de struiken en bomen lopen vind ik de eerste karper. Het troebele water bemoeilijkt mijn zoektocht, maar ik weet onderhand dat ze altijd in groepjes zwemmen: vind ik er één, dan zitten er meer. Dus voer ik tussen de overhangende en in het water hangende takken wat handjes kattenbrokken. Lang hoef ik niet op actie te wachten.

2 juni 2010

Voorjaarskarpers

De paai loopt ten einde en de tijd van krachten herwinnen is aangebroken. Het ondiepe, warme water leent zich hier kennelijk perfect voor. In een ondiepe hoek van het water hebben zich enkele schubs en spiegels verzameld. Ze brengen hun dag door met zonnen en het zoeken van voedsel. Er zitten zelfs een paar beren van vissen tussen.
Drie dagen lang brachten ze in de ondiepe kom door, waarna ze weer in de immense watermassa zijn opgegaan.

23 mei 2010

Video paaien

Hier de ongeveer 30 minuten durende film van het paaien.

Deel 1


Deel 2


Deel 3

21 mei 2010

Paaien


Vogels fluiten, het geluid van opspattend water, bruingele rietstengels met frisse, groene punten schudden, karperlijven ploegen door waterplanten en staarten wapperen in het luchtledige; de paai is begonnen.
Eerst zie ik voornamelijk torpedoschubs tot een pond of 15, dan even verderop ook meer 20-plussers en een enkele dertiger. Klein en groot kronkelt door elkaar. Een meerkoetennest wordt door drie vissenlijven iets opgetild en kantelt licht. De meerkoet op het nest slaat luid keffend alarm. De ander komt haastig en dreigend aanzwemmen. Er is zoveel te zien en horen. Een reiger, eenden, een buizerd, ontluikende natuur, maar vooral karpers. Ik zie een spiegel, en nog een. Joriskarpers! Een vette schub van een pond of 25 schuift langzaam voorbij en blijft hangen op een dik pluk waterplanten.

Over de hele lengte van de sloot kolkt en deint het water. Tijd voor actie. Voor Joris en co probeer ik de projectspiegels zo goed mogelijk vast te leggen. Ik fotografeer en film het tafereel. Fascinerend is het om te zien, haast hypnotiserend. Vissen waarvan de meesten nog nooit gevangen zijn zwemmen voor mijn voeten. De geheugenkaartjes in mijn camera's vullen zich. De karpers, gedwongen door hun instinct, hebben dit kleine prutslootje uitgekozen om er zich voort te planten. Waarom juist dit slootje? Er zijn er nog meer namelijk. Ook een paar grote vissen zie ik, net over de 30 pond schat ik die. Die wil ik wel vangen. Ik vind meer spiegeltjes. Misschien zit er wel een adoptievis van mij tussen?







Binnenkort de film!

20 mei 2010

Het Takkenwater part 4

De weerspiegelingen op het water zijn schitterend
Het is al een paar dagen mooi weer. Er zal een dezer dagen wel gepaaid worden op sommige wateren. Morgen maar eens een bekende paaisloot bezoeken. Vandaag eerst hier maar eens kijken of ik de twee grote spiegels nog kan vinden.
Ik stap van het wandelpad af de struiken in, op weg naar de plek waar ik een paar dagen geleden nog de twee grote spiegels zag zwemmen. De weerspiegelingen op het water zijn onder de takken werkelijk schitterend. Het is nauwelijks te onderscheiden wat nou echt blad is en wat niet. Ik kan er eindeloos naar staren.

18 mei 2010

Het Takkenwater part 3

De beer is los. Het Takkenwater geeft steeds meer van zijn geheimen prijs. Nog nooit heb ik in dit deel van het water een karper zien zwemmen die ik groter schatte dan 25 pond, maar vandaag ben ik twee karpers tegen het lijf gelopen die de 35 pond wel zouden moeten halen. Beiden waren spiegels en ze bevonden zich in het gezelschap van drie mooie 20-plussers.  Eén van de drie stroopte het wateroppervlak af, terwijl de andere twee roerloos vlak voor de kant in de zon lagen. Het grote tweetal zwom helaas kort nadat ik ze vond de takkenjungle in, waar ik ze niet kon volgen. Maar ik weet genoeg…

Mooie 20-plussers

24 april 2010

Het Takkenwater part 2

Ik houd van het voorjaar. Een grillig jaargetijde, maar daarom niet minder mooi. Grauwheid en koude maken hortend en stotend plaats voor meer warmte en leven. Juist nu is het belangrijk om te zien en niet te kijken. Er valt op het moment namelijk zoveel te zien.
Al sinds ik dit jaar de eerste karpers heb gespot heb ik de kriebels in mijn maag. Vooral op zonnige dagen moest ik gewoon naar het water. Ik zocht bevestiging, wilde leren.
Vandaag, na zes vruchtloze wandelingetjes, ontdek ik eindelijk de eerste karpers. De eerste vind ik onder wat overhangende takken. Een stukje verder zwemmen en happen er meer. Als duikboten ploegen ze door het wateroppervlak, happend naar insecten en waterleven. Ik voer een paar handjes kattenbrokken. Slechts eentje eet ervan, de rest mijdt ze om de een of andere reden.