30 oktober 2013

Filmtrailer karperfilms 2013

Er zullen de komende periode nog een paar films uit komen. Zo hebben jullie al een tijd de film van het AREA 51-project dat ik samen met Rolf in de afgelopen winter viste tegoed. Daarnaast heb ik met Wouter in de stad gevist en zal het tweede deel van Carp and the City vorm gaan krijgen en er is natuurlijk mijn grootwatervisserij. Hier alvast een voorbode van de komende filmbeelden. Stay tuned en abonneer je op mijn YouTubekanaal om niets te missen.


25 oktober 2013

De afsluiting

De watertemperatuur is aan het dalen, merkbaar voelbaar als je lagere tijd in het water doorbrengt. Het lelieveld waar ik in vis is aan het afsterven, wat het binnenhalen van de karpers een stuk vereenvoudigd. Maar zitten ze er nog? Of houden ze zich nu een paar kilometer verderop op? De laatste middagsessie leverde niets op. Ondanks dat de tekenen er de voorgaande twee sessies al waren met het afnemende aantal aanbeten, kwam de blank toch onverwacht. Het kan zomaar gebeuren natuurlijk, maar is er een verklaring voor de omslag?

22 oktober 2013

Hét Visblad, een rubriek en op de cover!

Plaatste ik onlangs al een bericht dat ik met een fotograaf van Hét Visblad op stap ben geweest, is vandaag vrijgegeven dat één van de gemaakte foto's ook nog eens de cover is geworden! Een rubriek én de cover!
Vanaf donderdag 24 oktober 2013 op de deurmat of verkrijgbaar in de winkels.


19 oktober 2013

Film 'The Two Hour Project' (2-uren project)

Eindelijk is ie daar dan! Een impressie van de twee uur durende sessietjes. Rauw, gewoon zoals het is, zonder flitsende poespas.
Wil je de verslagen nog eens doorlezen, kijk dan hier.
Ik zou zeggen: zet 'm op de hoogste resolutie en zak 25 minuten onderuit.


16 oktober 2013

Carp and the City part 17

Omdat Wouter en ik de afgelopen tijd niet al te veel mogelijkheden hebben gehad om in de stad te vissen, is het aantal stadssessies dit jaar beperkt gebleven. We hebben er dan ook goede zin in als we naar 'Het Café' rijden. Een stek die we niet eerder bevist hebben en na vanavond misschien ook wel nooit meer aan zullen doen. De stek ontleent zijn naam aan een 'postzegeltje' gras naast een brug waaronder zwervers tijdelijk huizen. Mannen met hun flessen en blikken goedkoop bier tussen fietsen, karretjes en oude matrassen en kartonnen dozen.

Er zijn mooiere plekken om te vissen. Er zijn echter weinig plekken waar een beperkt aantal boten passeert en daar hadden we na de twee voorgaande slechte ervaringen even geen zin in. Leeggesleurde molens, bijna kapotgevaren hengeltoppen en beschonken en/of onervaren mensen aan het roer. Vanavond een rustiger stek dus.

13 oktober 2013

The Dark One

De kou dringt door mijn waadpak heen en het is lang zo prettig niet meer om de hele tijd in het water te staan of zitten. De sessie is ondertussen drie uur op weg. Elk half uur werp ik opnieuw in om te kijken of de krabben mijn haakaas hebben gevonden. Dat houdt me redelijk warm, maar ik merk dat mijn spieren stijver worden. Telkens zijn minimaal twee van de drie boilies aangevreten of verdwenen. Ik geeft het nog een uurtje, dan pak ik in.

Geen tekenen meer van tussentijds stekbezoek. Mocht het echt een andere visser zijn, dan dan zal ie met het krabbengeweld wel snel opgeven. Het is alleen jammer dat het geen ongelukje zou kunnen zijn, mocht er hier iemand met hengels belanden. Ach, ik heb hier goed gevangen en er wachten andere uitdagingen.

10 oktober 2013

Is het plezier er nog?


Het weer is ten opzichte van de laatste sessie niet veel veranderd, al is het vandaag bewolkt. De tekenen lijken dus goed voor een leuke en succesvolle sessie. Na een flink stuk lopen kom ik bij de stek aan. Daar bekruimpt me een unheimlich gevoel. Onbekende voetstappen in de opgedroogde aarde naast mijn paadje! Ik kijk verder rond en ontdek meer signalen dat er iemand op mijn plek heeft gestaan. Toeval? Aflegger? Helemaal hier? Of ben ik te achterdochtig?

6 oktober 2013

Een spiegelhol?

Als ik uit het raam kijk is duidelijk dat het nagenoeg windstille, zonnige komende uren zullen worden. Niet bepaald de beste visomstandigheden, maar eigenlijk 'moet' ik wel gaan. De komende drie dagen zit vissen er niet in en gevoelsmatig 'moet' ik mijn stekken toch geregeld afvissen. Een verplichting die eigenlijk geen verplichting is. Het voelt gewoon zo. Voer ik, dan zitten er ook consequenties aan. Ik ben niet zo van het halfslachtige vissen.

4 oktober 2013

De chocoladespiegel

Het is licht bewolkt en windje 3. Gewoon lekker weer om te vissen. Ik nestel me op mijn plekje in het water en werp de rigs naar waar ik ze wil hebben. Ik zoek mijn zitsteen op en ga zitten. De golfjes slaan stuk op mijn waadpak ter hoogte van mijn buik. Tevreden kijk kijk ik om me heen. Wat een toffe plek is dit toch!

Een half uur later wordt er een hengeltop kromgetrokken en klinkt een hoge toon. Het is de middelste hengel. Onderhand verwacht ik het ook wel een beetje met de snelle aanbeten van de laatste tijd.
De lijn blijft achter de lelies haken, maar de dril verloopt soepeltjes. Ongeveer drie minuten na de aanbeet druk ik de haak uit de bek van een klein, lichtgekleurd schubje. Even de ontlasting checken, maar geen teken van mijn voer. Het zegt niet alles, zeker gezien de vrij hoge doorloopsnelheid van het voer, maar toch is het altijd lekker om bevestiging te krijgen. De vis mag snel weer terug.

2 oktober 2013

In Hét Visblad

Gisteren ben ik een dagje op stap geweest met een fotograaf van Hét Visblad. Vandaag is het volgende op FaceBook geplaatst:




- vissen als vorm van revalidatie -

Na 4,5 jaar wachtlijst kwam er begin 2011 op het nippertje een donorhart beschikbaar voor Amsterdammer Boudewijn Margadant. Een indrukwekkend verhaal. Het is immers nog al niet wat: een harttransplantatie... Gelukkig gaat het sindsdien steeds beter met deze rasechte karpervisser. Sterker nog, Boudewijn kan sinds een tijd - zij het nog aangepast en alleen in korte sessies - gelukkig zijn hobby weer oppakken. Waar karpervissen vroeger louter een passie voor hem was, is het sinds zijn operatie - en tot op de dag van vandaag - zelfs een vorm van revalidatie voor Boudewijn. Wij van de redactie zeggen: RESPECT!

Die korte vissessies leggen Boudewijn ook qua vangsten trouwens geen windeieren. Want zijn vangsten zijn opmerkelijk. De uitdaging van een middagje op pad met onze Visbladfotograaf Milan Rinck durfde deze doorzetter dan ook wel aan...

Gisteren was het dan zover. Of er gevangen is, en hoe deze korte sessie verliep? Je ziet het in het komende Visblad, dat rond 24 oktober op je deurmat ploft.