Het Takkenwater part 2

Ik houd van het voorjaar. Een grillig jaargetijde, maar daarom niet minder mooi. Grauwheid en koude maken hortend en stotend plaats voor meer warmte en leven. Juist nu is het belangrijk om te zien en niet te kijken. Er valt op het moment namelijk zoveel te zien.

Al sinds ik dit jaar de eerste karpers heb gespot heb ik de kriebels in mijn maag. Vooral op zonnige dagen moest ik gewoon naar het water. Ik zocht bevestiging, wilde leren.

Vandaag, na zes vruchtloze wandelingetjes, ontdek ik eindelijk de eerste karpers. De eerste vind ik onder wat overhangende takken. Een stukje verder zwemmen en happen er meer. Als duikboten ploegen ze door het wateroppervlak, happend naar insecten en waterleven. Ik voer een paar handjes kattenbrokken. Slechts eentje eet ervan, de rest mijdt ze om de een of andere reden.