Paaien

Vogels fluiten, het geluid van opspattend water, bruingele rietstengels met frisse, groene punten schudden, karperlijven ploegen door waterplanten en staarten wapperen in het luchtledige; de paai is begonnen.

Eerst zie ik voornamelijk torpedoschubs tot een pond of 15, dan even verderop ook meer 20-plussers en een enkele dertiger. Klein en groot kronkelt door elkaar. Een meerkoetennest wordt door drie vissenlijven iets opgetild en kantelt licht. De meerkoet op het nest slaat luid keffend alarm. De ander komt haastig en dreigend aanzwemmen. Er is zoveel te zien en horen. Een reiger, eenden, een buizerd, ontluikende natuur, maar vooral karpers. Ik zie een spiegel, en nog een. Joriskarpers! Een vette schub van een pond of 25 schuift langzaam voorbij en blijft hangen op een dik pluk waterplanten.

Over de hele lengte van de sloot kolkt en deint het water. Tijd voor actie. Voor Joris en co probeer ik de projectspiegels zo goed mogelijk vast te leggen. Ik fotografeer en film het tafereel. Fascinerend is het om te zien, haast hypnotiserend. Vissen waarvan de meesten nog nooit gevangen zijn zwemmen voor mijn voeten. De geheugenkaartjes in mijn camera's vullen zich. De karpers, gedwongen door hun instinct, hebben dit kleine prutslootje uitgekozen om er zich voort te planten. Waarom juist dit slootje? Er zijn er nog meer namelijk. Ook een paar grote vissen zie ik, net over de 30 pond schat ik die. Die wil ik wel vangen. Ik vind meer spiegeltjes. Misschien zit er wel een adoptievis van mij tussen?

Binnenkort de film!