28 november 2011

Succes vraagt om vervolg

De succesvol verlopen visdag met Wouter vroeg om een vervolg. Ik had al een dagje vissen met Peter gepland en die zag uiteraard ook mogelijkheden. Hij heeft op het betreffende water namelijk nog geen vis gevangen die minder dan 25 pond woog. Daarbij kon het nooit slecht zijn met de heersende weersomstandigheden.

26 november 2011

Ik kan het nog!

Waar het winteroffensief van Rolf en mij veel hinder ondervindt van krabben, levert Wouter op een ander water strijd met meerkoeten. Zo'n veertig hongerige vogels terroriseren zijn stek, wat hem deed besluiten uitsluitend in het donker te voeren en te vissen.
Ik wilde het water ook weer eens bevissen, maar dan overdag. Wouter besloot me te vergezellen en zo kon ik hem hopelijk ook laten zien dat er overdag weldegelijk wat te halen valt.

23 november 2011

The hunt for Lac du Vette mirrors; Ook wolhandkrab op de Krabbenberg?

The hunt continues. Vandaag een sessietje van zes uurtjes op de Krabbenberg. We vissen vanaf een steiger in de enige haven aan het water. Een plek waar eigenlijk niet gevist mag en kan worden, maar nu de meeste boten uit het water zijn gehaald, wil de eigenaar voor ons toch een oogje dichtknijpen. Een haven, ook nog eens de enige, dat betekent dus vis! En hier is niet voorgevoerd, dus hopen we minder last van de krabben te hebben.

21 november 2011

Karper zoeken is snoeken

Vaak neem ik in mijn zoektocht naar winterkarpers een spin- of jerkbaithengel mee met wat klein kunstaas. Kunstaasjes die op deze tochten altijd meegaan zijn een shadje en een twistertje. Met deze zoek ik de bodem af naar interessante kuilen en verhogingen en kom ik er achter waar nog waterplanten staan of juist bijvoorbeeld veel blad ligt. Onder het rommelen pak ik wel eens een snoek, snoekbaars of baars mee. En omdat deze 's winters samenscholen hebben we weer een plek ontdekt waar we in tijden dat de karper het laat afweten met de snoekhengel op pad kunnen.

18 november 2011

Winterkarper in het Takkenwater?

Het is alweer een tijdje geleden dat ik bij het Takkenwater ben geweest. Dat heeft niet alleen met mijn fysieke gesteldheid te maken gehad, maar ook met de wintersterfte die er had plaatsgevonden. Jaren lang heb ik er karpers kunnen observeren. Ik had ontdekt waar de grotere vissen van het water zich gedurende de zomer ophielden, maar wat ik nog interessanter vond was dat ik ook wist waar hun winterholen waren. En juist in die periode wilde ik het Takkenwater bevissen. Ze krijgen namelijk een fantastisch mooie oranjebeige gloed over zich heen en die maakte vooral de spiegels met hun gevarieerde beschubbing van ongekende schoonheid. Ik kon niet wachten tot ik weer zou kunnen vissen, tot daar die wintersterfte was.



17 november 2011

‘Bij 10 beginnen we pas te tellen!’

Het is zover. Rolf en ik hebben gisteren zelfs in de Droefpoel weten te blanken.
De Droefpoel is een klein watertje, omgeven door riet en bomen, maximaal zo'n drie meter diep en 's zomers begroeid met leliebedden. Er zwemmen voor zover bekend zeventien karpers rond tot 28 pond.
Het poeltje werd vooraf serieus benaderd. Het diepteverloop was ons al bekend, waar de vis zich ’s winters ophoudt ook. Drie dagen van tevoren werden er wat 15 mm. bolletjes gestrooid, niet teveel met de watertemperatuur van slechts 8 graden (!), maar ietsjes meer vanwege het hongerige gevogelte.
We zaten, visten en blankten. Alles werd uit de kast gehaald. Mijn voerbootje voer onze rigjes zo ver mogelijk onder de takken uit, om het uur werden de rigs iets verplaatst en aan het einde van de dag hadden we zo ongeveer elke vierkante meter van de poel bevist. Het mocht niet baten. Rolf deed een gewaagd voorstel: 'Snoeken?'

12 november 2011

The hunt for Lac du Vette mirrors; A sprecial breed of carpfishermen

We praten veel de laatste dagen. Geen relatietherapie, of toch wel een soort van, want we hebben het samen zwaar en zullen ons er samen doorheen moeten slaan. Rolf en ik zijn het namelijk niet gewoon om veelvuldig niets te vangen, dus dat doet twijfels rijzen en vragen oproepen.

Rolf’s vertrouwen heeft, toen hij gisteren in zijn eentje Jantje bezocht, een nieuw deukje opgelopen. De visdag lag niet in de planning, maar er moest en zou een vis gevangen worden. Ik kon niet, hij wel en nu huilt Jantje.

8 november 2011

The hunt for Lac du Vette mirrors; Opwinding aan du Vette

'Ready when you are', staat er in mijn telefoondisplay te lezen. Rolf is een kwartiertje vroeger.
Op weg naar het water heerst er een zelfverzekerde spanning. Bij Jantje aangekomen snuiven we de ochtendgeuren op en steken we een vinger in de lucht. Er kriebelt iets. Staat er wat te gebeuren? Wel, bekijk het filmpje zou ik zeggen.


5 november 2011

The hunt for Lac du Vette mirrors; Introducing Jantje

In wachten zijn we goed geworden
We hebben een opvolger voor Chiquita gevonden.
Jantje, een stek die genoeg mogelijkheden biedt dieptes tussen de één en twaalf meter te bevissen en ons bovendien bij elke windrichting de gelegenheid biedt om in de luwte te zitten, een wel zo aantrekkelijk vooruitzicht met de komende periode in het verschiet. We hebben de stek goed uitgepeild en meteen wat gevoerd.

Ondertussen heeft er twee dagen voer gelegen en is het tijd voor een eerste sessietje. Zoals we telkens gedaan hebben, vissen we ook hier alleen overdag. Dit omdat overdag vissen relaxter is, we onze visserij bewust willen beleven en om de simpele reden dat nacthtvissen voor mij lichamelijk nog een te grote impact heeft. Misschien beperken we ons hiermee iets, maar als er vis op ons voer komt zullen we overdag ook een paar aanbeten moeten kunnen verwachten en naarmate het kouder wordt, zullen de aastijden zich alleen maar meer naar de dag verplaatsen.

3 november 2011

Dagje vissen met Mitsz

Na een uitnodiging van Mitsz Van der Kamp om een dagje met hem op zijn thuiswater te komen vissen, stond ik vanmorgen om 08.45 uur op de afgesproken plek.

1 november 2011

The hunt for Lac du Vette mirrors; Survival of the stubborn suckers

KLENG! BAM!!

Het najaars / winteroffensief van Rolf en mij is een mislukking.

Net als al de voorgaande, liep ook onze laatste gezamelijke sessie uit op een desceptie.
En vanmorgen zat ik in het ziekenhuis voor routineonderzoek om te kijken of mijn nieuwe hart niet werd afgestoten, terwijl Rolf een solosessietje viste op Chiquita. Gedesillusioneerd zat hij vanmiddag bij mij op de bank en konden we behalve koppigheid geen goede reden meer bedenken om op Chiquita door te zetten. De handdoek werd gegooid. Je moet ook de moed en wijsheid in pacht hebben om te durven stoppen wanneer je moet stoppen.