27 augustus 2011

The hunt for Lac du Vette mirrors; The loss of a fat one

Vandaag ga ik voor het eerst vissen bij de Parkietenburcht. Ik ontdekte de stek tijdens één van mijn vele luchtmomenten / ontdekkingstochtjes in de periode dat ik wachtte op een nieuw hart. De stek vergt wel enig overleg omdat er een lang, acht meter breed lelieveld voor de kant groeit en er tussen bomen door gevist moet worden. In die bomen hebben parkieten een paar spechtenholen gekraakt, die ze fel verdedigen tegen andere vogels. Vooral de hier in grote aantallen levende kauwen moeten het ontgelden. De ingang van een slootje naast de stek was nog een reden om de stek eens goed uit te peilen. Ook tijdens mijn ‘wachtjaren’ heb ik hier een enkele keer karpers zien zwemmen. Het bodemverloop is hier vrij rustig in vergelijking met de omgeving. Dat is ook wat mijn interesse wekte. Vlak voor de kant is een ongeveer zes meter brede strook water, daar achter het acht meter brede lelieved, waar het water anderhalf tot drie meter diep is, waarna de bodem langzaam afloopt naar zes meter tot de volgende duidelijke taludrand op twaalf. Iets rechts van me steekt het twee meter diepe talud zo’n dertig meter uit de kant, wat dus een interessante stek vormt met dieptes van vier tot vijftien meter eromheen. 08.00 uur. Volgens de buienradar heb ik nog precies een uurtje voor het losbarst. Opschieten dus.

23 augustus 2011

De Plompensloot; Master B8 delivers!

De natuur is in de war: jonge eendjes, paddestoelen, vallend blad, relatief lage watertemperaturen, alles tegelijk en dat in augustus. Auke en ik hebben over drie dagen een dagsessietje gepland, maar het voorspelde weer doet ons twijfelen: zonnig, windkracht 3 en 26 graden. Als de voorspelling uitkomt is het geen pretje om aan de Plompensloot te zitten, dan brand je weg en liggen de vissen meestal stil aan de oppervlakte tussen de lelies en overhangende takken in. En struinen is met dat weer nog niet verstandig met mijn lichamelijke gesteldheid. Wel.. niet.. wel.. niet… Ik zal in ieder geval twee dagen 1,5 kilo van de zo succesvolle MasterB8-bollen voeren om wat aanbeten af te dwingen. Mochten we besluiten niet te gaan, dan is het een investering op langere termijn, want wat bollen voor de herkenning kunnen geen kwaad.


19 augustus 2011

Filmpje Onderwaterbeelden

Hieronder wat beelden van de laatste sessies op du Vette.

Van bovenaf lijkt het haast onmogelijk om tussen de lelies te vissen, maar bekijk je het onderwater, dan blijkt er meer ruimte te zijn dan je zou vermoeden.

De ‘onzichtbare’ fluorcarbon lijn is van boven het water haast niet te zien, maar bekijk je de lijn onderwater, dan blijkt de lijn plots bruinig van kleur te zijn?! Omdat ik met slappe lijnen vis is het ‘wiegen’ van de lijn onder water goed te zien. De lijn hield zich overigens wel goed staande tussen de mosselen. Hij was weliswaar flink beschadigd, maar had nog flink wat trekkracht over. Opvallend was dat de lijn niet gerafeld was, maar dat de mosselen ‘repen’ lijn hadden losgesneden. Ik viste overigens met Parallelium 33/100

18 augustus 2011

The hunt for Lac du Vette mirrors; Aaarrghhhh!!!!

The hunt continues. Spiegels heeft du Vette nog niet prijsgegeven, maar voorlopig ben ik ook blij met een schub. Een instantnachtje met Peter leverde afgelopen weekend een schubje van ongeveer 8 pond op, niet meer dan een doekje voor het bloeden.

De 15 graden die de thermometer op 2 meter diepte aangaf verraste me wel een beetje, het is immers al augustus. Uit nieuwsgierigheid heb ik de temperatuur op andere dieptes op verschillende plekken op du Vette gemeten. Wat bleek? Op een diepte van 6 á 7 meter was het water 16,5 graden en daar onder, tot 15 meter diepte, was deze weer 15! Vraag is: hoe kan het dat de temperatuur op 6 á 7 meter anderhalve graad warmer is dan het onder- en bovenliggende water?

12 augustus 2011

Onderwaterkijker (spotfinder)

Begin dit jaar heb ik een onderwaterkijker aangeschaft. Een uitkomst, zoals ik al had verwacht.

Ik had twee stekken op het oog waar bij de eerste de bodem een duidelijke overgang van donker sediment naar zand liet zien. De tweede was tegen een schoeiing waardoorheen vlak boven de bodem complete wortelstelsels bleken te groeien. Dit maakt de stek nog interessanter, maar noopte mij wel verder uit de kant te gaan vissen dan ik in gedachte had.

Een stek met met een langgerekt waterplantenbed lonkte. Tijdens mijn onderzoek met de onderwaterkijker werden mijn vermoedens bevestigd: eetkuiltjes dicht bij de waterplanten, op een meter er vanaf niet meer. Het werd dicht tegen de planten aanvissen dus.

Enkele van mijn penwateren worden in het voorjaar heel helder door watervlooienexplosies. Dit moment heb ik aangegrepen om de bodem van een paar van mijn penstekken te onderzoeken. Zo ondekte ik bij een van mijn stekken dat de kant over een lengte van tientallen meters boven de bodem helemaal was uitgesleten. Het bood zelfs genoeg ruimte voor karpers om ongezien langs te zwemmen! Ik vermoedde dat de karpers deze uitholling als trekroute gebruikten. Sindsdien leg ik mijn aasje zo dicht mogelijk tegen de kant en zijn de aanbeten toegenomen.

10 augustus 2011

The hunt for Lac du Vette mirrors; Twijfels

Kijkje op de bodem nemen
10.45 Mijn hengels liggen in. De rig van de linker hengel heb ik uitgelopen en laten zakken tussen de buitenrand van het lelieveld, de middelste hengel ligt recht voor me twintig meter voor het lelieveld en de rechter hengel ligt vlak achter het eerste taludje op vjf meter diepte. Aalscholver en fuut duiken op m’n plek. Vis op de plek?

11.40 uur Een brigade duikeenden komt aanzwemmen en doen wat ze doen: duiken. Binnen de kortste keren zie ik zeventien boilies in de eenden verdwijnen. Een meerkoet kan al irritant zijn, maar dit slaat alles. Een meerkoet pikt stukjes boilie en werkt hem dan naar binnen, wat dus wat tijd in beslag neemt, maar de duikeenden slikken d bollen in z'n geheel naar binnen. Een klein schubje springt tot drie maal toe uit het water. Goed teken, al zegt het ook weer niets.


3 augustus 2011

Nieuw water om te bevissen?

Nu ik mijn leven weer een beetje oppak lijkt vissen haast gewoon te worden, maar mijn lichaam herinnert me er nog regelmatig aan dat het nog niet zo heel lang geleden was dat ik al afscheid van het leven had genomen. Een uitgeput, soms krachtloos lijf, maar ook mentale moeheid zijn duidelijke signalen. Het weer opnieuw moeten ‘leren’ lopen, de revalidatie, het wennen aan mijn nieuwe hart, dat proces is pas een half jaar geleden ingezet. Snel weer kunnen vissen was één van mijn motivators toen ik tot transpireren en tranen aan toe met grote inspanning mijn ene voet voor mijn andere probeerde te zetten en de 500 gram zware gewichtjes probeerde op te tillen. Nu, een half jaar later, vis ik weer, al is het nog aangepast, maar ‘what the hell’, ik vis. Alleen deze week waarschijnlijk niet. Schrijven aan mijn boeken, het langzaamaan terugkeren naar mijn eigen woning, ziekenhuiscontroles en revalidatie lijken al mijn tijd op te gaan slokken, maar voor een stukje wandelen heb ik wel tijd gevonden.