20 december 2010

Project Winterkarper part 6

Trouw ben ik mijn voerplekje op het grote water blijven bezoeken. Bij het eerste bezoekmoment sinds deel 5, trof ik mijn boilies aan op de plek waar ik ze twee dagen eerder had achtergelaten. De meerkoeten hadden dus geen interesse in mijn bollen. Tevens versterkte dit mijn hoop dat er de vorige keer karpers op de plek waren geweest toen de boilies waren verdwenen.

Weer twee dagen later waren alle boilies verdwenen! Inwendig huppelde en sprong ik als een klein kind. Ik kreeg zo’n boost dat ik bijna een half uur in het water heb staan speuren in de ijzige wind en sneeuwval. Uiteindelijk vertrok ik met gevoelloze vingers en gezicht na weer zo’n 30 bollen gedumpt te hebben.

18 december 2010

Wanted: dead or alive

Signalement: Grote poten, zwartgevederd, witgesnaveld, witte voorhoofdsplaat, roodoogig (iris), 36 tot 42 cm. lang.
Omnivoor, prefereert zwemmen en rennen boven vliegen.

Let op: Vertoont ziekelijk agressief gedrag en heeft ’s winters de neiging tot samenscholen.

De meerkoet dus. Deze vogel biedt ons karpervissers vermaak in tijden dat aanbeten uitblijven. Het dagelijks leven van de meerkoet lijkt te bestaan uit fourageren en het terroriseren van medewaterbewoners. De vastberadenheid - of is het koppigheid? - waarmee ze onze boilies blijven opduiken en vervolgens keer op keer bij het boven water komen belaagd worden door afwachtende meeuwen, of de schijnbare onverschilligheid waarmee ze hun nestelplaats en bouwmaterialen uitkiezen; als je erop gaat letten is het vermakelijk. - Ooit zat ik eens met een vriend van me te vissen aan de Sloterplas. We vermaakten ons prima met het kijken naar een meerkoet die zijn nest op een oude schoeiing aan het bouwen was. Het nest leek met de stukken touw, plastic, piepschuim en lege cola-blikjes meer op een vuilnisbelt. We waren benieuwd of het bouwsel het noodweer zou kunnen weerstaan dat voor de avond was voorspeld. ‘s Avonds sloegen de golven over het bouwwerk heen en we zagen het voor onze ogen weggespoeld worden. Tot onze verbazing was het beestje de volgende morgen alweer bezig een nieuw nest te bouwen, op precies dezelfde plaats, met een deel van dezelfde materialen.

14 december 2010

Winter penvissen

Omdat ik de afgelopen tijd een aantal e-mailtjes heb ontvangen met vragen over penvissen in de winter, heb ik besloten wat meer van mijn ervaringen te delen.

Winterkarpers, om de één of andere reden hangt er een zweem van geheimzinnigheid om ze heen. Zakt de watertemperatuur - al lijkt de buitentemperatuur van grotere invloed te zijn - onder de 10 graden, dan neemt het aantal karpervissers langs de waterkant in rap tempo af. Wat bezielt die enkeling dan om toch door te vissen? Om te beginnen zijn winterkarpers schitterend van kleur. Daarbij is de sfeer waarin je vist vaak mistroostig en romantisch tegelijk.
Het waterige winterzonnetje dat schijnt, de heersende stilte tijdens de neerdwarrelende sneeuwvlokken, het neerslaan van hagelstenen op je warmtepak, je pijnlijke, tintelende vingers, je incontinente neus, de nu nóg lekkerder smakende kop warme koffie of soep, het bij thuiskomst rozig op de bank neerploffen… En als je dan ook nog eens een ijskoude karper in je handen hebt mogen houden!

10 december 2010

Project Winterkarper part 5

Wat betekent het als je zo’n twee dagen terug dertig boilies hebt gevoerd en je ziet er nu nog maar drie liggen? Meerkoeten? En waarom hebben die dan niet alles opgegeten? Of karpers? Konden die niet alles op? Of zouden het krabben zijn misschien? Daarvan zitten er hier ook genoeg.
Gedurende een half uurtje speur ik het water af. Geen teken van vis of krab. Overigens schat ik de kans erg klein in dat die laatste als dader aangewezen kan worden.
Zes meerkoeten en vier eenden dobberen al een tijdje om me heen. Ik moet een manier vinden om het watergevogelde weg te lokken van mijn voerplekje. Hulp wordt geboden door een man, zijn dochtertje en een zak brood. Zo vinden dertig nieuwe boilies ongestoord hun weg naar de bodem.

8 december 2010

Project Winterkarper part 4

Zomaar, omdat ik er zin in heb. Wat boilies in een boterhamzakje, klaar om te water te gaan. Ik hoop op iets groots met vinnen, baarddraden en uitstulpbare bek.

Drie winters geleden stond ik op dezelfde plek als nu, genietend van het witte landschap in de knisperige kou. Het was windstil en bewolkt. Ik stond een beetje voor me uit te staren, tot mijn blik naar een grijsblauwe vlek in het water onder me werd getrokken. Heel langzaam bewoog deze zich voort. Karper. Destijds kon ik de grootte van de vis niet goed inschatten omdat ik niet wist hoe diep het water was, maar dat was van ondergeschikt belang geweest. Ik was een winterkarper van groot en openbaar water tegen het lijf gelopen!
Regelmatig ben ik nog teruggekeerd, maar nooit meer heb ik er in de winterperiode een vis zien zwemmen.

4 december 2010

Sneeuwvissen


Sneeuw, wind en vrieskou vandaag. Een vismaat had de moed om te gaan vissen dus ga ik even kijken.
De sneeuw op het grasveld kraakt onder mijn voeten als ik naar zijn stek loop. Om me heen een witgrijze massa, misschien 25 meter zicht. Wat een mafkees om in dit weer te gaan vissen! Wel mooi.
Een centimeters dikke sneeuwlaag bedekt zijn paraplu, eronder staat een voor driekwart besneeuwde stretcher. Old school wintervissen. Niks geen heater in een tent, gewoon in de buitenlucht, de elementen trotseren. Wat een mafkees. Grijnzend steekt hij ter begroeting zijn hand uit. Zijn schoenen, broek en jas zijn met sneeuw en ijs bedekt, op zijn hoofd de vacht van een dode poolvos of zo iets. Hoe houd ie het uit?

1 december 2010

Zoeken naar winterkarpers

Vlak onder de kant, tussen de takken, daar liggen ze.
De warme maanden gelden als de klassieke periode om op karper te vissen. Grootwildjagers bevolken in deze periode haast continu de oevers van onze wateren. Zodra de herfst zich aandient, neemt het aantal vissers al snel af, en zodra de winter zijn intrede doet lijkt een karpervisser aan de waterkant al helemaal een rariteit.

De winter wordt door de moderne karpervisser gebruikt om foto’s te archiveren, boilies te draaien, plannen te maken en materiaal te onderhouden en aan te vullen. Daarna blijft het internet over. Fora worden weer frequenter bezocht en websites en blogs worden afgestruind, op zoek naar zalvende informatie; de karpervisser is onrustig. Deze onrust is deels weg te nemen door toch naar het water te gaan, al is het zonder hengels.