Project Winterkarper part 4

Zomaar, omdat ik er zin in heb. Wat boilies in een boterhamzakje, klaar om te water te gaan. Ik hoop op iets groots met vinnen, baarddraden en uitstulpbare bek.

Drie winters geleden stond ik op dezelfde plek als nu, genietend van het witte landschap in de knisperige kou. Het was windstil en bewolkt. Ik stond een beetje voor me uit te staren, tot mijn blik naar een grijsblauwe vlek in het water onder me werd getrokken. Heel langzaam bewoog deze zich voort. Karper. Destijds kon ik de grootte van de vis niet goed inschatten omdat ik niet wist hoe diep het water was, maar dat was van ondergeschikt belang geweest. Ik was een winterkarper van groot en openbaar water tegen het lijf gelopen!

Regelmatig ben ik nog teruggekeerd, maar nooit meer heb ik er in de winterperiode een vis zien zwemmen.

Ik weet dus dat de kans klein is dat ik hier weer een winterkarper aantref, maar die ene ontmoeting geeft me wel genoeg motivatie om er wat te voeren. Misschien levert het me op de langere termijn wel een juichmomentje op. Daar moeten mijn boilies me bij helpen. Al heb ik maar het idee dat er karper is langsgeweest, dan is mijn missie geslaagd. Het water bevriest hier ook minder snel door de scheepvaart en uitgestrektheid. Zo hoop ik nog wat tijd te kunnen rekken met de komende vriesperiode in het vooruitzicht.

Ik voer een boilie uit balorigheid

‘Plop’. De eerste boilie gaat te water. Ik volg hem op zijn weg naar de zandbodem, 4,5 meter lager. Het water is kraakhelder. Een stel meerkoeten krijgt me in de peiling. Ik moet opschieten. ‘Plop’, ‘plop’, ‘plop’. Iets sneller nu gaan de boilies te water. Meer meerkoeten en eenden nu. Snel een handje halve boilies. De eerste koet duikt, een tweede en derde en vierde volgen. Kansloos. Meer zwartgevederde beesten. Een sprintwedstrijd over het water. Uit alle hoeken en gaten komen ze. Ik voer een boilie uit balorigheid. Massale vechtpartij. Ik kan niet eens zien wie er als winnaar uit de zwart-witte kluwen komt. Toch liggen er zeker dertig bolletjes op de bodem te wachten. Nu maar hopen dat die met rust worden gelaten.

Een half uurtje later heeft er nog geen enkele meerkoet een boilie opgedoken en hebben ze zich weer wat  verspreid. Ik zie perspectief. Project Winterkarper is back on track…