Zeven tot zeven spiegel

Het is al donker en vooral koud als Wouter en ik bij het water aankomen voor een 'zeven tot zeven' sessietje. We hebben een uurtje vertraging opgelopen, waardoor we in het donker moeten opbouwen. Beiden hebben we ervoor gekozen om geen overwrap over onze shelter te gooien voor dit korte nachtsessietje. Nu ik merk hoe koud het is heb ik daar toch wel spijt van. Met een overwrap is het toch iets behaaglijker.

In de middag heb ik nog een paar gluiperige rigjes kunnen knopen, waarmee ik hopelijk op de juiste manier op de heersende omstandigheden inspeel. Niet veel later liggen twee ervan in het water. Aan mijn derde hengel hangt een andere, wat langere onderlijn. We bevissen dieptes tussen twee en negen meter. Mijn ervaring is hier dat er altijd nog wel wat vissen ondiep azen bij kouder wordend water.

Nog een paar gluiperige rigjes

Wouter's vismaat, Peter, komt even buurten, maar tegen elven zoeken we toch echt de slaapzakken op.
Rond middernacht wordt ik wakker. Het blauwe ledje van mijn ondiepe, linker hengel brandt, verder niets. De lucht is helder zodat de bijna volle maan de omgeving goed verlicht. Ik sluit mijn ogen en trek mijn muts nog maar wat verder over mijn hoofd en de slaapzak steviger om me heen. Een doffe klap op het water, niet ver uit de kant. De kringen zijn in het maanlicht nog goed te zien. Kan nooit meer dan twintig meter van onze gezamelijke plek zijn...

De hoge toon van één van Wouter's Delkims klinkt akelig luid en opdringerig door het geruis van de bladeren. De wind is aangetrokken. Het is de hengel van onze gezamelijke plek. Als ook ik uit mijn slaapzak ben en Wouter in het donker zoek, wijst zijn gevloek me de weg. 'Losgeschoten, zomaar!' deelt hij klappertandend mee. De rig ziet er verder goed uit en gaat weer te water.

Het is tegen drieen en ik twijfel of ik de warmte van mijn slaapzak zal verruilen om te gaan plassen. De gedachte is niet echt aanlokkelijk. Misschien kan ik het nog even uitstellen...
Weer een aanbeet op één van Wouter's hengels. Het is degene die op drie meter lag. De vis komt langzaam mee en verzet zich eigenlijk pas onder de kant. Even later til ik het net met inhoud op de mat.

Gave spiegel voor Wouter

Een gave spiegel en meer dan welkom. Wouter poseert even en we praten nog wat na. Toch ondiep.. Deze zwemt vast niet alleen... Wat is het koud hè..? Zonde van die losgeschoten vis... Zullen er nog meer komen..?
Het begint nu te miezeren. Het wordt er niet prettiger op zo. Snel zoeken we de warmte weer op.

Het is zeven uur en we ruimen op. Verkeerde stek gekozen? Of hadden de dalende luchtdruk en temperatuur een slechte invloed? Eigenlijk vind ik het ook wel best zo.