Als mannen kinderen worden part 1 of 2

In navolging van de dag waarop het grote schransen plaatsvond moest er natuurlijk een nieuwe poging gewaagd worden. Aldus toog ik weer naar het water om beloond te worden voor mijn inspanningen of een lucky shot. Karper moet er gevangen worden!


De watervlooien zijn er nog steeds, zo ook de karpers. Ik schat zelfs dat de school de afgelopen dagen is gegroeid naar zo'n zeventig stuks. Enkele vissen herken ik al snel aan het schubbenpatroon, beschadigingen of de wittige 'winterplekken'. Soms zie ik een oude bekende. Het formaat van de vissen schat ik tussen de 10 en begin 40 pond in, al zijn de twintig- en dertigponders veruit in de meerderheid. Ik zal nu snel moeten toeslaan voor de verwachte weersomlsag plaatsvindt of andere vissers lucht krijgen van wat er zich hier afspeelt.

Het gedrag van de vissen is iets veranderd. Vandaag zwemt een deel onrustig heen en weer en kom ik soms dezelfde vissen een kwartier later zomaar vierhonderd meter verderop tegen; typisch voorjaarsgedrag. Het andere deel, ik schat nog altijd zo'n dertig stuks, zwemt rustig wat rond, maar heeft ook momenten dat het ergens minutenlang op de vlooien gaat happen. Van die laatste groep zal ik het moeten hebben.

Zwemmen in een 'bad' van watervlooien

Als oppervlakteaas heb ik een emmer met mijn zorgvuldig uitgekozen kattenbrokken mee. Zorgvuldig uitgekozen, want van dit merk en soort blijft een deel drijven en zinkt het andere deel heel langzaam af. Kortom, de brokken zullen in alle waterlagen te vinden zijn en ik kan mijn haakaas in alle waterlagen aanbieden. Als bodemvoer heb ik een zak mini-pellets en een kilootje makkelijk te verkruimelen boilies meegenomen. Voor de zekerheid heb ik ook maar een halfje wit ongesneden bij me gestoken, dat is multi-inzetbaar.

Zoals verwacht krijg ik net als de voorgaande keer geen respons op het voer, zowel aan de oppervlakte als op de bodem. Frustrerend is het wel als je wordt omringt door al die dikke karpers die alleen watervlooien willen eten.
Ergens in de middag begint de wind iets aan te trekken en komt er een rustige kabbel op het water te staan. Ik krijg een beetje hoop.

Instellingen van toestel niet helemaal oke, maar dit bedrijvige beestje
verdient een plaats op mijn blog.

Meer en meer karpers lijken de bovenste waterlagen te verlaten en na een tijdje zie ik de eerste karper voorzichtig azen op mijn voerplekje van mini-pellets. Hoe het verder gaat kan je in het vervolg lezen...