Riding the moment

De derde

Het gaat lekker de laatste tijd. Telkens als ik op pad ga komt er vis op de kant, ondanks dat de meeste van mijn sessietjes uit maar twee a drie uurtjes bestaan.


Vandaag ga ik de boot in voor vier uurtjes. Lekker rustig. Als aas heb ik een zak boilies mee waar ik vroeger vreselijk goed op heb gevangen, een klassieker.
De rig van de linker en middelste hengel plaats ik op een richeltje zo'n dertig meter uit elkaar, de rechter hengel komt in een brede kuil te liggen in een ondiep plateau. Alle drie bewezen plekken.

Een nog altijd goed vangende klassieker

Een uur is verstreken als de middelste hengel afloopt. Vrijwel tegelijkertijd ook beet op de middelste hengel. Sjit! De linker voelt beter aan, dus dril ik die als eerste. Run na run en het is een wonder dat de lijnen niet verstrikt raken. Als ik de vis voor de boot heb en zie dat hij goed gehaakt is, pak ik de andere hengel heel even op om lijn op te draaien. De vis zit er nog aan. Snel schep ik de vis voor de boot en laat het net met vis in het water. Even later liggen er twee karpers in het net.

Ik leg de rigs weer op hun plaats en breng weer wat orde in de chaos. Weer loopt de linker hengel af. Die ligt nog geen vijf minuten in! Een korte dril volgt en al snel kan ik de vis in de onthaakmat veiligstellen. Een run op de middelste hengel. Wat een gekkenhuis! Als de vis aan de oppervlakte draait weet ik dat het geen grote is. Met nog een vis op de onthaakmat forceer ik de dril iets. Het is de kleinste vis tot nu toe. Ik besluit hem dan ook in het water te onthaken en me verder te concentreren op de vis op de onthaakmat.

De tijd verstrijkt snel en voor ik het weet is het alweer tijd om te vertrekken. Hoe lang blijft het zo doorgaan?