Toeschouwer

Stofwolken op mijn voerplekje

Het is duidelijk dat veel mensen een paar dagen vrij hebben, want de drukte aan het water is onvoorstelbaar. De vissen laten zich nauwelijks zien, die hebben donders goed door wat er aan de hand is. De hoeveelheden voer die te water gaan, het rumoer op de kant en de strakke lijnen door het water zijn voor de karpers duidelijke tekenen om zich gedeisd te houden. De netten blijven dan ook bij iedereen die ik spreek droog.

Ik zoek rustiger oorden op. Daar maak ik weliswaar een veel kleinere kans op een grote vis, maar dat maakt me niet uit. Ik wil gewoon karper vinden en ze in alle rust kunnen observeren en eventueel vangen. Onderweg maak ik wat voerplekjes die ik later zal afvissen.

Ik stuit op een karpervisser die op een van mijn vroegere voorjaarsstekken zit. Tegenwoordig vis ik er niet meer omdat een onderwaterobstakel telkens voor lijnbreuk of vastzwemmers zorgde. Een van de betere plekken is er vlak voor de kant en juist daar heeft hij een van zijn rigs geplaatst. We raken aan de praat en zijn getuige van een groepje karpers dat op zijn voerplekje neerstrijkt. Dit kan nooit lang duren en dat blijkt. Een tik op de hengel en de visser heeft hem al in zijn handen, zoals het zou moeten hier. Een korte dril volgt. Eigenlijk doet de vis maar verdomde weinig. Ik hanteer het schepnet en voel het gewicht aan mijn armen trekken als ik de vis uit het water naar de onthaakmat til. Die is zeker twintig-plus.

Karper op zijn voerplekje

Zodra de vis op de mat ligt en we er zeker van zijn dat hij geen kant meer uit kan voert de visser nog een handje bij. Hij stijgt nog iets in mijn achting. Terwijl we foto's maken wapperen er alweer staarten boven het voer.

Ik ga even op een paar van mijn voerplekjes kijken. Stofwolken, veelal veroorzaakt door brasems. Toch weet ik tussen het brasemgeweld door twee karpertjes te vangen.

Op de terugweg stop ik nog even bij de visser. Ook dit keer krijgt hij in mijn bijzijn een aanbeet en wederom kan ik als fotograaf de helpende hand bieden. Het is wel duidelijk dat het onderwaterobstakel verdwenen is. Dat biedt weer mogelijkheden!

Onderweg naar huis zie ik nog enkele karpers zwemmen en azen. Die moeten maar wachten tot een andere dag, een echte visdag.