De Kleidijkspiegel

Eén stap en er hangt een flinke brok aan je voeten

Vandaag zijn Rolf en ik zonder plan in de auto gestapt. De stek zal op gevoel gekozen worden. Niks geen voorbereiding, puur op intuïtie en aanblik. De eerste twee wateren 'voelen' niet goed aan. Het derde is ons te druk met waterrecreanten en bouwwerkzaamheden, maar het vierde bevalt ons al snel. We volgen het water ongeveer twee kilometer, tot we een plek op een dijkje hebben gevonden die ons genoeg mogelijkheden lijkt te kunnen bieden. Enkele kleine lelieveldjes en een mooie rietkraag in een bocht. Op een goede driehonderd meter bevindt zich zelfs een brug.

De brug ligt mischien het meest voor de hand om te bevissen, maar juist daarom gaan we er niet zitten. Als er hier al andere vissers zijn, dan zal dat de plek zijn waar ze zullen plaatsnemen.
We peilen wat en bepalen de tactiek. Het gebied moet zo efficiënt mogelijk bevist worden. Wie er vangt doet er niet eens zoveel toe, als er maar vis uitkomt. Rolf kiest voor een plekje onder de kant, tussen de lelies. Zijn andere rig komt een stuk verderop net buiten een lelieveldje te liggen. Ik kies voor een ander veldje onder de eigen kant, rechts van ons en een kuil aan de overkant voor een houten schoeiing, waar het een halve meter dieper is. Aan de hairs komen de instant goed vangende Instant 8.

Niet groot, wel lekker

Iets meer dan een uur later gebeurt het. Terugloper op de kuilhengel. De dril stelt niet veel voor, maar we hebben vis op de kant! Niet groot, maar wel lekker. 

Beurtelings verkennen we de omgeving. Misschien ontdekken we nog iets interessants dat een extra vis kan opleveren. Is het niet voor nu, dan wel voor een andere keer. Tussendoor sparren we. We analyseren onze visserij. Wat gaat goed? Wat niet? Waarom niet?

Na vier uur vissen is het tijd om op te ruimen. Juist dan loopt weer de kuilhengel af. Ik kijk Rolf aan. 'Jij?' Rolf kaatst terug 'Nee, jij.' Een stevige dril volgt. Meerdere malen scheert de vis vlak voor het leliebed aan de overkant langs. Duidelijk een mooie. Een paar minuten later de eerste glimp. In een dikke kolk de flank van een grote spiegel. Het net gaat te water. Even later trek ik de vis erboven. Rolf heft het net. Wat een beest! En dat op dit water!