2-uren project - deel 2

Het is nog fris als ik bij de sloot bij de Loederpoel aankom. Brasems paaien tegen de in het water hangende boomtakken en struiken aan de overkant. Ze zijn aardig aan de maat. Zowel links als rechts van mijn plek voer ik twee handjes 15 en 20 mm bollen. Daarna voorzie ik de plek op de Loederpoel zelf van voer en ga weer op huis aan.

Een goede anderhalf uur na voeren ben ik terug, nu met visspullen. Zo geruisloos mogelijk werk ik me door de bramenstruiken heen en maak vervolgens mijn spullen in orde. Ik kies voor beide hengels voor een vrij simpele 15 cm. lange onderlijn van 'Strip-it' -materiaal en vis deze aan een zogenaamd 'double loop systeem' van Free Fall. De linker rig komt een meter of zes naar links onder de eigen kant te liggen, de rechter een meter of vijf naar rechts, in het midden van de sloot. Toploodjes zorgen ervoor dat ik met strakke lijnen kan vissen. De rigs liggen relatief dicht bij elkaar, dus zal bij een aanbeet de andere plek tijdens de dril verstoord worden. Maakt niet uit, want ik ga per sessie voor één vis.

Het net onder handbereik

Ik oefen even voor als ik een aanbeet krijg. Elke centimeter telt hier immers. Eén stap en ik kan mijn hengel oppakken, een tweede stap om op mijn hurken te gaan zitten. Hengeltop omlaag en zorgen dat de vis de struiken niet bereikt. Schepnet binnen handbereik? Mooi, laat ze maar komen!

Een kwartier na inleggen. 'Piep!' Hengeltop slaat heen en weer. Ik heb de hengel al in mijn handen. Yes! De vis kan met de nagenoeg dicht afgestelde slip geen snelheid maken. Dat gaat alvast volgens plan. Hij kiest voor de enige overgebleven richting en dat is naar mij toe. Zo kan ik al wat slagen lijn winnen. Even blijft de hengeltop in een tak boven me hangen, maar komt los. Stofwolken en algenslierten dwarrelen op, deiningen lopen door de ondiepe sloot. Een lichte vlek zwemt op drie meter voor me langs. Drillen op je hurken op een schuine kant is niet echt comfortabel, merk ik al. De slip mag een paar tikjes losser. Een aanzet, maar meer dan een meter pakt ie niet. Een staart slaat door het wateroppervlak. Godsamme, wat zijn die beesten hier sterk! Zelfs in dit ondiepe water. Minuten lang is het geven en nemen. Elk moment kan er kramp in mijn benen optreden. Eindelijk trek ik de vis over het schepnetkoord en is ie binnen. Ik kan gaan staan. De spanning vloeit uit mijn benen.

Wat een succes! De eerste sessie en meteen al een vis! Ik maak de twee uur vol, maar krijg, zoals verwacht, geen actie meer. Voor ik vertrek voer ik nog een half kilootje bollen over een lengte van vijftig meter rond mijn stek. Dit zal ik elke keer doen in de hoop dat de vissen het de moeite waard gaan vinden om zo af en toe eens een kijkje in de sloot te komen nemen.