Time to make shit happen!

De derde

Toch wel getergd na het verspelen van de grote vis tijdens de laatste sessie, trek ik de voordeur achter me dicht en stap de druilerige regen in.
Als ik bijna een uur later op de stek aankom is het eindelijk droog en haast ik me de shelter op te zetten voor de volgende bui er is. De meerkoeten, op deze stek mijn graadmeter voor succes, duiken niet en zitten in het riet te kniezen. Dat belooft dus wat. De komende viereneenhalf uur zullen het uitwijzen.

Ik tuig mijn eerste hengel op en schuif een boilie aan de hair. Een kort worpje en de rig belandt in een open plekje in het lelieveld. Lekker, in één worp goed. Ik draai me om, om een paar boilies te pakken die ik er bij kan schieten, als de hengel afloopt. Het net is nog niet in elkaar gestoken. Een korte, maar woeste dril volgt. Met wat kunst en vliegwerk weet ik het net landingsklaar te krijgen en de vis te landen. Een mooie schub, zal de twintig net niet halen. Wat een begin!

Eén van de graadmeters

De rig ziet er nog goed uit, dus die mag meteen weer op dezelfde plek te water. Dit keer reik ik naar de zak met Monstercrabjes als de hengel wéér afloopt! En nog heb ik niet bijgevoerd! Meerdere keren zwemt de vis zich in de lelies vast, maar weet ik hem los te krijgen. Twee keer zit hij vast op dezelfde plek als waar ik de grote vis tijdens de vorige sessie verspeelde. Het zijn dus niet alleen lelies op dat plekje die voor problemen zorgen. Ik moet het in ieder geval voor de volgende sessie zien te verwijderen. Na een goed kwartier hef ik het net. De schub is beschadigd op beide flanken en iets kleiner dan de vorige.

De laatste en tevens grootste van de dag

Alle hengels liggen in. Tijd om orde in de chaos te scheppen en wat te eten. Er worden me tien minuten rust gegund, dan gilt de middelste Carpsounder het uit. Ook deze vis zwemt zich tot twee keer toe vast op dezelfde plek, maar het loopt goed af. Wederom een mooie schub die de twintig zou moeten halen.

Er springt een vis recht boven mijn rechter rig. Toch is het weer mijn linker hengel die een kwartiertje later afloopt. Deze is beduidend minder sterk, maar wel de grootste tot nu toe.

Onthaakmat en weighsling zoals we die graag hebben: nat en beslijmd!

Ondanks dat er nog een vis springt volgen er geen aanbeten meer.

Op een watersysteem waarin de vissen zich door een groot deel van Nederland kunnen verplaatsen is niet alles te voorspellen. Toch zijn er dingen die onderhand beginnen op te vallen. Waar in tegenstelling tot de vaak gepubliceerde, en herhaaldelijk bevestigde, theorie de grootste vissen de voerplek domineren en dus als eerste op de kant komen, lijken op dit water steevast eerst de kleinere vissen de fout in te gaan, waarna de grotere exemplaren volgen. Is het omdat er heel veel kleinere vissen zwemmen? Deze gretiger zijn? De groteren wat later arriveren?
Ook over het moment van de aanbeten valt weinig zinnigs te zeggen. Waar bij voorvoeren de aanbeten meestal binnen ongeveer anderhalf uur volgen, lijkt er hier geen peil op te trekken. Zijn ze niet van hun aasgewoontes af te krijgen? Trekken de vissen teveel? Iets anders?
Interessant allemaal, maar voor nu: Shit happened! En dat is lekker.