Bootstruinen

Mooie roodoranje gloed

De 5 PK snort lekker als de boot door het water glijdt. Ik haal een gehuurd jacht in. 'Gutentag!' Duitsers dus. Ik passeer de eerste roofvisboot. 'Twee snoekbaarzen!'.
Af en toe komt er een walm afkomstig van de monstercrabbollen langs. Een bol die mijn vertrouwen heeft verdiend, in het verleden, maar ook nu weer.

Drie dagen geleden besloot ik een stukje te gaan varen. Uiteraard had ik mijn camera's mee en ik had toch ook maar een zak Monstercrabbollen meegenomen. Je weet immers maar nooit. Na verloop van tijd zag ik twee schubs tussen een lelieveld zwemmen. Geen hele grote, maar gemiddeld formaat hier. Met de motor uit liet ik me in de lelies driften, waar ik tot stilstand kwam. Ik draaide slechts een steekstok in de grond en wachtte af. Een paar minuten later kwam de eerste schub weer uit open water het lelieveld in zwemmen. Snel gooide ik wat gebroken bollen op wat open plekjes.

Gevolgd van aanzwemmen tot vluchten

De vis zwom rustig tussen de stengels door en bleef af en toe tegen het groen aan happen. Toen hij boven een van mijn voerplekjes zwom, dook hij naar beneden en begon driftig te azen. In geen tijd was het plekje leeggegeten. De tweede schub en een spiegel voegden zich bij hem en waren na verloop van tijd allen fanatiek aan het azen geslagen. Ik wist genoeg. Twee kilo bollen vonden hun weg naar de bodem.

Het lelieveld komt in zicht. Direct zie ik al een van de schubs tussen de lelies liggen, heel herkenbaar door de roodoranje gloed over zijn lijf. Ik zet de motor uit en laat de wind me in het veld blazen. Zo stil mogelijk draai ik de steekstokken in de grond en voer drie open plekjes aan. Op twee ervan komen mijn rigs te liggen. De derde dient als ruststek en zal bevist worden zodra ik een vis op een van de andere stekken heb gevangen. De hengels liggen zonder steunen gewoon op de rand van de boot, de lijnen slap.

Het duurt niet lang voor de schub de voerplekjes ontdekt. Ik zie alles gebeuren. Het aanzwemmen, het azen, het haken, het kopschudden, het vluchten en de zich strekkende lijn. Ik heb de hengel al in mijn hand voor de molenslip begint te lopen.

Dit herhaalt zich nog twee keer, waarna het tijd wordt om te vertrekken. Maar niet nadat ik het veld van wat bollen heb voorzien.