Altijd de grootste!

Weer eens een andere houding

Na vier korte sessietjes zonder vis wordt het wel weer eens tijd dat de Carpsounders gaan gillen. Dit moet gaan gebeuren op de stek die me de afgelopen weken een aantal mooie schubs opleverde.
Ik arriveer op herentijd, 10.45 uur, en zal vissen tot 16.30 uur. Het lukt me net tussen de regenbuien door in te werpen en de shelter op te zetten.

Er verstrijken twee stille, regenachtige uren als eindelijk een run op de linker hengel, die voor de lelies op drie meter ligt, volgt. Een goed moment want het is juist gestopt met regenen. De vis doet zijn best, maar moet na een dikke vijf minuten capituleren.

De zo succesvolle Monstercrabjes Aminol

Een half uur later, dezelfde hengel. De run is verwoestend hard. Bij de eerste, gestage run sleurt de vis het restant van de zestig meter lange voorslag van de spoel. De vis zeilt naar links en boort zich in het lelieveld. Een brede kolk en een grote, wapperende staart slaat in de lucht. Rustig aan, dan moet alles goed gaan. Beetje bij beetje weet ik de vis dichterbij te krijgen en draai ik de 55/00 op de spoel. De omvang van de vis helpt me hierbij. Op twintig meter van mij vandaan besluit de vis in rustig tempo de lelies te verlaten. De lijn springt van stengel naar stengel en afgesneden lelieblad verschijnt aan de oppervlakte. Uiteindelijk heb ik voor het eerst direct contact. Hij zwemt nu recht voor me. Nu is het moment om hem dichterbij te krijgen! Ik verhoog de druk en weet hem door de voorste lelies te trekken. De vis protesteert. Een hele grote flank verschijnt. Sjezussssss! Een beuker van een schub, weer een! Een spurt naar links, weer de lelies in en dit keer blijft hij diep. Vijf meter... tien... vijftien... dan opeens weer naar open water. De lijn blijft achter de lelies hangen terwijl de vis doorzwemt. Shit! Een brede ruit aan de oppervlakte, de vis keert onder druk. Langzaam pomp ik het logge gevaarte terug de lelies in. Ik moet wel, want de lijn komt met geen mogelijkheid los. Opeens zit de boel vast. Wat ik ook probeer, er komt geen beweging in. Uiteindelijk haal ik slechts een bundel leliestengels binnen...

Het net staat te drogen, meestal een teken van succes

Pas een half uur later werp ik opnieuw in. Ik heb het zwaar, kan nog nauwelijks geloven dat ik wéér een grote vis van dit watersysteem aan de lijn heb gehad. En ik heb hem verspeeld! Het zijn altijd de grootste die ontsnappen niet? Maar dit keer heb ik hem gezien en duidelijk ook. De vreugde van de eerste vis is nergens meer te bekennen.

Een uurtje later, vlak voor vertrek, gilt de Carpsounder van de rechter hengel het uit. Een schub van ongeveer 14 pond is het doekje voor het bloeden.