Job done

Mooie toeter

Het 'instant' succes van de vorige sessie spoorde me aan om even gas te geven. De vis zit in de buurt en voor hoe lang is afwachten. Het is nu twee dagen later als ik terug ben. Elke dag is er een dikke kilo Monstercrabbollen ingegaan en dat ze gegeten worden werd mij duidelijk tijdens de voerbeurten. Bij aankomst dobberden de meerkoeten maar wat rond of doken wat groen op. Zodra de eerste bollen te water gingen spurtten ze richting voerplek en begonnen te duiken.

Bij aankomst op de stek dobberen de koeten in de kant; een goed teken dus. Als eerste schiet ik zo'n vijftien bollen op de plekken waar mijn rigs zullen komen te liggen. Dit zet eventueel aanwezige vissen vast aan het zoeken. De meerkoeten volgen het vaste ritueel. Misschien dat zij de aanwezige karpers zelfs aanzetten tot azen?
Gehaast prik ik de steunen in de grond en zet het schepnet in elkaar voor ik inwerp. De boel moet klaarstaan, want alles wijst erop dat een aanbeet snel kan volgen.

Binnen twee minuten na inwerpen

Rolf komt scheef aanstrompelen. Niets kan deze man kennelijk beletten toch met vissen bezig te zijn. Hij komt op een goed moment, want de linker hengel loopt af, binnen twee minuten na inwerpen! Een vijftal minuten later ligt de vis op de onthaakmat.

Ik werp opnieuw in. Rolf laat zich behoedzaam in mijn stoel zakken. Misschien twee minuten, dan vergrijpt er zich weer een vis aan mijn haakaas. Voelt niet groot aan tijdens de dril. Pas voor de kant worden we ons bewust van de afmetingen. 'Begin twintig, zeker', laat ik weten als ik de vis boven het net trek. 'Misschien wel iets meer', als ik het net met inhoud naar de mat draag.

'Begin twintig, zeker.' Of toch iets meer?

Rolf pijnigt zichzelf voor de tweede keer binnen een half uur als hij foto's maakt en wat filmt. Ik kies eens voor de heden-ten-dage-populaire 'schijthouding'. Het bevalt me niets, het past gewoon niet bij mij. Misschien dat ik mijn mening herzie als ik ook vijfentwintigkilovissen moet torsen?

Een half uurtje later zit ik alleen op de stek. Zou er nog meer komen?
Deze twee vissen lagen duidelijk te wachten. Hoopvol kijk ik over het water. De uitgestrektheid verveelt nooit. In afwachting van een volgende aanbeet spoel ik de uitgescheten boilierestanten uit de weegzak en onthaakmat en maak wat shots voor de film.

Twee uur later besluit ik in te pakken. De buit is binnen en er komt regen aan. Nog een kilootje Monstercrabjes erin en op naar andere dingen in het leven.