The hunt for Lac du Vette mirrors; A sprecial breed of carpfishermen

We praten veel de laatste dagen. Geen relatietherapie, of toch wel een soort van, want we hebben het samen zwaar en zullen ons er samen doorheen moeten slaan. Rolf en ik zijn het namelijk niet gewoon om veelvuldig niets te vangen, dus dat doet twijfels rijzen en vragen oproepen.

Rolf’s vertrouwen heeft, toen hij gisteren in zijn eentje Jantje bezocht, een nieuw deukje opgelopen. De visdag lag niet in de planning, maar er moest en zou een vis gevangen worden. Ik kon niet, hij wel en nu huilt Jantje.

Vanmorgen, toen we om 08.30 uur op punt van vertrekken stonden, was de normaal altijd zelfverzekerde hengelaar in ons verdwenen. Jantje heeft ons ‘by the balls’. Toch gaan we, er moet een kentering plaatsvinden en die kan alleen door de vangst van enkele mooie karpers bewerkstelligd worden.

Rolf werpt elke drie kwartier opnieuw in, ik elk anderhalf uur. De tijd verstrijkt, er springt of draait geen vis, meeuwen belagen duikende koeten, krabben doen hun ding, wij beraadslagen.

Even de statistieken tot vandaag:

152 kg gevoerd (tijgernoten en boilies)

126 visuren

8 gevangen karpers

3 vissen verspeeld

3 stekken bevist

Sinds we ons project zijn gestart is het krabbenprobleem alleen maar toegenomen. Was er bij aanvang van ons project slechts krabbenoverlast in de donkere uren, is dit nu al vanaf ongeveer 16.00 uur het geval. Dat houdt dus in dat als we bijvoorbeeld om 12.00 uur voeren er tot 16.00 uur voer op onze plek ligt, slechts vier uurtjes dus! Als we vroeg, maar na de krabbenactiviteit om 09.00 uur, zouden voeren ligt er dus maximaal zes uur voer op onze stek, een kort tijdsbestek waarin de vissen ons voer zullen moeten tegenkomen. We hebben geprobeerd tegen de krabben op te voeren, maar het zijn er simpelweg teveel gebleken. Toch gaven die paar uurtjes dat het voer bleef liggen ons hoop dat er wat vissen zouden terugkeren. Wel, de vangsten wezen anders uit en als we er al eentje vingen, dan leverde de ontlasting geen bewijs dat er van onze bollen was gesnoept. Waren ze ons voer niet tegengekomen? Werden ze door de massa's krabben verdreven?

Wouter harkt ondertussen op een ander water de ene grote vis na de andere binnen

We besluiten Jantje een weekje vrijaf te geven en ons heil ergens anders te zoeken. Andere stek, ander water, ander soort visserij. De accu’s moeten weer worden opgeladen, de drilarm weer getraind. Maar opgeven? Nee, Rolf en ik zijn échte kerels, en dat is wat du Vette eist, wil het je geven waar je recht op hebt. We zijn geen doorsnee karpervissers, we zijn kneppelhard*, we zullen doorgaan.

* Uitdrukking van Rolf