Goed stekonderzoek loont weer!

Tijdens mijn recente bootstruinweekje, waarin ik o.a. de onderwaterbeelden van wat karpers heb kunnen maken, ben ik op mijn voerstek nog twee open plekken tussen de watersla en lelies op het spoor gekomen. Uiteraard hebben de tijdelijke, extreme helderheid van het water en het heldere weer hierbij geholpen. De importantie van stekonderzoek blijkt maar weer, want ondanks dat ik nooit heb vastgezeten of enig teken van waterplanten had kunnen ontdekken, blijk ik toch met de hengel waarvan ik dacht dat die achter de waterplanten lag, in een waterslaveld gelegen te hebben. Ik vis vaker tussen waterplanten en aanbeten heb ik er ook genoeg gehad, maar een rig op een schoon, open plekje tussen het verder groene woud is toch wat sneller te vinden. En aangezien me ondertussen meerdere keren tijdens observaties is opgevallen dat het visuele aspect op dit water een grote rol kan spelen, kan deze vondst me misschien wel een paar extra vissen opleveren! De oorzaak van het niet eerder opgemerken van de watersla kan misschien gezocht worden in de niet al te hoge dichtheid van het veld en dat het 'jonge' kroppen lijken te zijn.

Om elf uur liggen alle rigs op hun plaats, omringd door een tiental 20 mm dumbells. Het duurt een half uurtje voor de eerste aanbeet volgt. De vis maakt het me gemakkelijk door direct de hogere waterlagen op te zoeken, zodat de lijn al bijna helemaal los komt uit de vegetatie waar mijn lijn doorheen liep. Daar neemt hij twee keer een spurt, waarna ik hem zonder al teveel moeite door de lelies weet te loodsen. Mijn eerste landingspoging slaagt. Is dit alles wat ie kon? Als ik het net hef breekt de hel los. Ternauwernood weet ik me op de glibberige basaltblokken staande te houden. Als ik de vis naar de onthaakmat til, weet ik dat ik alweer een dikke twintiger van dit immense watersysteem heb weten te vangen. Lekker!

De mat ligt vol met resten van de gevoerde SAL-dumbells. More te come?
Heel sneaky naderen de meerkoeten mijn stek, hier mijn graadmeters voor karperaanwezigheid. Elke keer volgt hetzelfde scenario: rustig benaderen, zoekend over de voerplek zwemmen, waarna er eentje duikt. Komt die rustig boven, dan volgt de rest van de familie de weg naar de bodem. Veel werken ze er niet naar binnen doordat ik met 20 mm dumbells voer. Deze zijn net iets te groot en onhandig van vorm om in zijn geheel doorgeslikt te worden, voor mij ook de voornaamste reden om op dit water voor dumbells te kiezen. Op andere, veel beviste wateren gebruik ik ze om hun afwijkende vorm.

Een mat die perfect bij mijn visserij past!

Het duiken gaat een uur door. Het is tijd om opnieuw in te werpen. Dit doe ik ongeveer elk uur omdat de rig net niet lekker tussen de waterplanten kan liggen als ik niet precies genoeg ingeworpen heb. Het is tevens het moment dat ik een eerste, paniekerige reactie bij één van de koeten waarneem bij mijn middelste rig, die op de 'nieuwe' plek ligt. Er staat dus waarschijnlijk wat te gebeuren en ik laat die hengel nog even met rust.

Vijf minuten later is daar de verwachte actie. Een wilde torpedoschub heeft weinig in te brengen en vertegenwoordigt met zijn twaalf ponden het standaard formaat. Een kort bezoek aan de mat en hij mag weer terug.

Nog een uur te gaan, dan zit mijn ruim vijf uur durende sessie erop. Een toegift?

Mooie toegift

Een schok op mijn rechter hengeltop. Een piep. Twee tikken. Meer gepiep. In drie stappen ben ik bij de hengel en pak hem op. Aan de andere kant van de lijn komt er iets in beweging. Run na run volgt en uiteindelijk zwenkt de vis naar rechts, waardoor de lijn losschiet uit de lelies, maar wel achter iets anders, zwaars blijft haken. Langzaam komt er een met mosselen behangen, groot stuk hout met vis dichterbij. Stuk oude beschoeiing? De voorslag houdt het en terwijl de vis voor de kant naar links, onder mijn andere hengels door, raast, probeer ik de lijn van het stuk hout te ontdoen. De vis lijkt het te bemerken, want onderneemt diverse vluchtpogingen. Eindelijk weet ik de lijn vrij te krijgen en kan ik de vis rustig uitdrillen. Een projectspiegel waarschijnlijk. Niet veel later ligt hij op de kant; een mooie toegift!