The hunt for Lac du Vette mirrors; Over twijfel, wolhandkrabben en karper

De Peach & Kelp

Ondanks de zonnige dagen is de watertemperatuur gedaald naar 13,5 graden. Het gaat hard nu. De aanwezigheid van wolhandkrabben maakt het moeilijk in te schatten of we nu juist te veel of te weinig voeren. Omdat ze onze boilies doorgaans snel weten te vinden is het aannemelijk dat ze in groten getale op onze voerplek aanwezig zijn. Tot nu toe gaf alleen de achtentwintiger van Rolf duidelijk bewijs van ons voer gegeten te hebben. Zijn karpers bang voor de krabben? Verdedigen ze hun voedsel tegen karpers? Het zijn agressieve fuckers. Krijgen de karpers überhaupt wel een kans onze bollen te eten? Het is mede de reden dat we tijgernoten hebben bijgevoerd. Zo hopen we dat er in elk geval iets blijft liggen als er karpers langskomen. Moeten we meer voeren? Het is een behoorlijke onzekerheidsfactor. Neem daarbij een ingewikkeld diepteverloop en een stevige voedingsbodem voor onzekerheid is gelegd. En dat mensen, maakt waarom vissen op du Vette iets is voor echte kerels!

Rolf weet tijdens een ochtendsessie een brute schub te strikken buiten de voerplek, maar vangt op de voerplek zelf niets. Tijdens een andere, gezamelijke sessie van 11.00 uur tot 21.00 uur vang ik op de valreep een schub op de voerplek. De plaats en het moment van onze vangsten doen vermoeden dat het passanten zijn en we wilden met het voeren natuurlijk iets anders bewerkstelligen. De twee vissen zijn daarentegen wel van bovengemiddeld formaat met 28 pond en 24 pond.

Rolf's tweede 28er in korte tijd.

24 pond voor mij