Twee nachtjes aan de waterkant

Een half uur na inwerpen is het al raak. Een afgepaaide, typische grootwaterschub zorgde voor de nog niet verwachte consternatie. We waren de tent nog aan het opzetten en het waadpak lag nog niet klaar. Uiteindelijk liep het allemaal goed af en poseer ik kort met de vis.

Een half uur na inwerpen is het al raak

Een lekker begin! Eindelijk hebben Peter en ik weer eens een moment gevonden om samen te vissen. We hebben voor een bekende stek gekozen, waarbij we wel door een rietkraag moeten waden om bij de hengels te komen. Bijkomend nadeel van deze stek zijn de knutten, meurzen zo je wilt. Die laten zich in de loop van de avond steeds meer gelden en drijven ons bijna tot waanzin. Ik heb een goed werkend netje dat ik over mijn hoofd kan doen, maar ben het dus vergeten. Peter verkiest solidariteit en laat de zijne ook in zijn tas zitten. Samen plezier, samen lijden... Kijken of we het achtenveertig uur kunnen volhouden...

De 'richelligger'

Rond middernacht meld zich weer een vis bij mij. De knutten nemen hun kans waar. Veel heeft de dril niet om handen. Brasem of toch karper? Het blijkt mijn kleinste torpedokarper ooit te zijn die ik hier heb gevangen. Wel een goed teken, dat betekent nakomelingen! We krijgen geen tijd om onze stretchers op te zoeken, want Peter moet in actie komen. De vis zwemt zich vast achter een richel en blijft daar 'liggen'. Een enkele, lome ruk op de hengeltop geeft aan dat de vis er nog aan zit. Peter's geduld wordt uiteindelijk beloond. Na een paar minuten komt de vis in beweging en kan ik hem kort erna in het net op de kant tillen.

Van slapen komt niet veel. Brasems vinden onze aasjes onweerstaanbaar en we zijn dan ook continu in de weer. Helaas blijven de knutten ook... Toch weet ik tussen het brasemgeweld door nog een geweldig sterke schub te vangen die zich tot twee keer toe in het riet boort.

Zwaar word ik wakker. Een kakofonie van vogelgeluiden, met een merel recht boven ons als fanatiekste. Ergerlijk, maar o zo heerlijk. Het concert wordt bruut verstoord door een aanbeet op één van mijn hengels. Alsof je het aanvoelt en daarom wakker wordt. De vis zeilt naar rechts en zwemt om een uitstekende punt van de rietkraag. De boot in is de enige oplossing. Wat volgt is een dril van twintig minuten, zo blijkt achteraf. Keer op keer weet de vis van me weg te zwemmen en als ik de vis eindelijk zie valt het formaat me zelfs wat tegen. Nog altijd groot, helemaal voor water als dit, maar ik had toch even het idee dat...

Het is warm en de vissen lijken zich elders op te houden. Af en toe passeert er een vrachtschip in de verte en we vermaken we ons met Kleine Stinker terwijl we wat bijpraten. Op deze manier is vissen heerlijk relaxt. Peter mag de eerstvolgende aanbeten voor zijn rekening nemen. Samen vissen, samen vangen.

Kleine Stinker

Half twee in de nacht. Peter krijgt een aanbeet. De vis zoekt dezelfde richel op als de vis die hij ving. Deze lijkt echter niet van plan in beweging te komen. Als Peter in de boot boven de vis drijft, springt de lijn los en schiet zijn hengel in een kromming en komt zijn molenslip op gang. Yessss! Hengel schiet recht. Een vloek. Ik zie het gebeuren, hoor het gebeuren. Zwijgend peddelt Peter terug naar de kant. Ik pak zijn hengel aan en leg de boot vast.

Wederom een mooie

Dezelfde hengel ligt nog geen half uur in als deze weer afloopt. De vis schiet naar rechts. Dan loopt ook zijn middelste hengel af. Door de lijn heen gezwommen? Aanbeet? De hengel in Peter's handen schiet recht. Het gaat nu snel. Hij pakt de middelste hengel op. Vast. Shit! K.t! Wat gebeurt er?! Weer gaat Peter er met de boot achteraan. De vis blijkt gevlogen. Wat is er gebeurd? Twee lossers? Door de lijn gezwommen? Lijnzwemmer? Geen enkel scenario is kloppend. We kunnen het niet plaatsen. Heel vaag. Als alles weer op zijn plek ligt duiken we de tent weer in om nog wat slaap te pakken.

Het schemert als één van mijn hengels afloopt. Ik bied hem Peter aan, die vriendelijk bedankt. Misschien durft hij niet meer? De dril verloopt soepel en een afgepaaide, langgerekte schub wordt door Peter genet. Wederom een mooie! Een paar foto's, dan wat ontbijten om daarna rustig in te pakken. Zo kan ik thuis op de bank in alle rust nog wat slaap pakken en Peter alvast wat dingen regelen.