The perfect Carp; Goldie

Het is warmer dan ik had ingeschat en als ik mijn spullen in het hoge gras heb neergezet trek ik eerst mijn trui uit. Ik heb twee dagen voorgevoerd en ondanks dat ik tijdens het voeren en het half uurtje dat ik bleef hangen geen teken van karper heb gezien, heb ik er vertrouwen in. Voor ik de boel in orde maak voer ik een twintigtal boilies verspreid voor en in de rietkraag. Dat zal de eventueel wachtende vissen alvast bezig houden. Een derde plekje, ik noem het mijn 'uitwijkplekje' voorzie ik van drie hele boilies en wat boiliekruim.

Beide hengels liggen in. Eén rig heb ik tussen de verspreid staande rietstengels rechts van me laten zakken, de ander heb ik een meter of 30 naar links, een metertje voor de rietkraag, geworpen. Daar loopt het 'zandbankje' een metertje verder uit de kant dan bij de rest van de rietkraag. Achter het bankje loopt het langzaam af naar vier meter.
Een kwartier na inleggen beginnen de vragen toch wel op te komen. Waar blijft de aanbeet? Als ze echt liggen te wachten op je voer moet eigenlijk binnen een uur de eerste aanbeet komen. Vaak zelfs binnen het half uur en heel vaak binnen tien minuten.

Het duurt ruim veertig minuten. De linker hengel gaat er vandoor en even later ligt er zonder veel problemen een mooie schub op de mat. De mat ligt vol voerresten. Bemoedigend, temeer ik me niet kan voorstellen dat deze vis in zijn eentje heeft liggen bunkeren. Snel monteer ik een nieuwe boilie en leg de rig op mijn uitwijkplekje. Hier voer ik drie boilies. Niet teveel, een aanbeet moet snel komen en ze zijn al met mijn boilies vertrouwd. Ik voer wat bij op de plek die zojuist de vis opleverde. Daar kunnen eventueel aanwezige vissen daar nu ongestoord azen.

Een zakker op rechts. Als ik bij de hengel kom strekt de lijn zich net en verplaatst er zich een boeggolf naar het midden van het water. De lijn springt achter alle rietstengels vandaan en ook nu verloopt de dril snel en zonder problemen. Ook deze blijkt zich flink op mijn voer uitgeleefd te hebben.

De tweede, ook weer flink van het voer gegeten

Ik verplaats de hengel naar de plek die de eerste vis opleverde. Het lood komt met een duidelijke 'plok' op de bodem, precies daar waar ik het wilde. Vijf bollen er omheen en het afwachten kan weer beginnen.
Ik orden mijn spullen weer wat van het fotograferen als zich weer een vis aandient. Het is de hengel die ik juist heb ingeworpen! Deze vis knalt tussen de rietstengels door, maar er is geen ontsnappen mogelijk.

Ook de derde lustte de boilies wel

Ik plaats de rig op dezelfde plek. Er zijn immers al twee vissen van afgekomen en omdat de uitwijkplek nog niets heeft opgeleverd plaats ik deze weer op het plekje in de rietkraag.
Drie vissen, mooi resultaat, maar eentje van respectabel formaat zou een mooie bonus zijn.

Nog een ruim uur, dan pak ik in. Een rietstengel schokt. Belletjes. Iets verplaatst zich, duidelijk te zien aan de bewegende rietstengels. Nog een half metertje, dan moet ie ongeveer bij mijn haakaas zijn. Minuten lang gebeurt er niets. Is ie door gezwommen zonder het te verraden? De vis moet weten dat mijn voer hier ligt en zal dus vast blijven zoeken. Net als een libelle op een rietstengel bij mijn rig is geland wordt deze opzij gedrukt. Daar gaat ie...

Toch duurt het voor mijn gevoel nog lang voor ik de lijn in beweging zie komen en mijn Carpsounder geluid produceert. Snel zet ik de twee stappen naar mijn hengel en pak deze op.Wat was dat gaaf zeg! Deze voelt een stuk groter aan. Minuten later til ik de vis uit het water. Die trekt wel flink wat pondjes aan de unster! Precies de vis om de dag nóg mooier te maken. Wat een beauty! Die kleur van de vis vooral, maar ook de bouw; brede rug, pensie, de ene flank ongehavend, de ander met wat missende schubben, perfect. Zelfs het zonnetje laat zich even zien waardoor haar goudbruine schubben nog mooier uitkomen. Ik ben klaar voor vandaag. Hier kan ik wel weer even op teren.

Ondanks een paar missende, goudbruine schubben perfect