Een beauty!

Het zachte weer slingert me tussen karper en snoek. Het snoeken gaat goed, dus is het verleidelijk daarmee door te gaan. Maar ze liggen nog niet bij elkaar. Daarvoor is waarschijnlijk eerst wat ijs op het water nodig. En een écht monster ontbreekt nog. Waarom dan toch die karpers in mijn hoofd? Nou, ik zie ze tijdens het snoeken soms gewoon voorbij zwemmen! Schimmen die zich traag door het water verplaatsen of een kolkje van een wapperende staart.

Wouter en ik gaan voor vier uurtjes op pad. Wat plekken afvissen op snoek, maar waarvan we op twee plekken weten dat we karper kunnen tegenkomen. Een groot kanaal is als eerste aan de beurt. Hier vissen we twee stukken water af. Beiden vissen we hier één hengel met een dode voorn onder de dobber en eentje met kunstaas. Een uur later is er nog niets gebeurt en verkassen we.

Een hengel met kunstaas, de ander met doodaas
onder een dobber

De volgende plek is een slotenstelsel waar we twee jaar geleden zeer succesvol zijn geweest en dit jaar nog niet hebben gevist. Hier is ook de kans aanwezig dat we karper zien. Op een kruising plopt mijn dobber onder, maar komt voor ik mijn lijn opdraai om contact te maken alweer boven. Snoekbaars misschien? Vier drifts later vertrekken we weer naar een stuk tweehonderd meter verderop. Hier blijken al twee snoekvissers bezig te zijn. We lopen terug naar de auto en gaan op weg naar de volgende plek. Het gaat allemaal wat gehaast, maar het is nu even niet anders.

Ander stuk kanaal, laatste stek. De duisternis valt al in en het begint te regenen. Mijn voorn laat ik zakken naast een steiger, mijn spiering werp ik naar het weid. Wouter dropt zijn voorn tegen een woonboot, heel geniepig, de dobber kleeft aan het beton. Zijn spiering komt langs een beschoeiing te liggen. We zien speldaas aan de oppervlakte zwemmen. Er moet haast wel ergens een rover op de loer liggen.

Wouter's dobber, die tegen de woonboot aan ligt, verplaatst zich iets. We staan op scherp. De dobber duikt onder water. Een meter of twee verder komt de dobber tot stilstand. Daar begint hij onder water te 'stuiteren' ten teken dat de aasvis wordt gekeerd. Hét moment om contact te maken. De eerste, woeste ruk doet Wouter even wankelen en zijn hengel krom slaan. Veel ruimte is er niet tussen de steiger en de woonboot, maar het lukt hem om de snoek vrij van alles te houden. Het stopt met regenen, maar de volgende bui dient zich achter de bomenrij verderop alweer aan. Eindelijk kunnen we een eerste glimp van de vis opvangen. Een grote en bizar groen gekleurd. Met bek open en kieuwen gespreid slaat de vis met haar hoofd het wateroppervlak tot schuim en duikt dan weer de diepte in. Nog twee korte runs volgen, dan steek ik bij de eerste mogelijkheid het net onder de snoek. De buit is binnen.