Kort in een dipje

Onrustig zit ik achter mijn laptop en druk de toetsen in rap tempo in. Woorden vormen samen een zin, die afgesloten wordt door een punt. Ik kijk naar buiten waar de zon schijnt. De mussen gaan tekeer alsof het voorjaar is. Enkele decimeters van mijn laptop staan twee soakpotjes van Korda. Handig vergietje - noem het een rekje - erin zodat de dip, soak of flavour kan intrekken terwijl het overschot onder in het potje wordt opgevangen. Even schudden en een nieuw laagje kan zich in en om de boilie vormen. En het werkt. In de ene liggen White Crab's in een 'Fishy Aminol' soak, de ander is gevuld met Monstercrab & Aminol pop-ups, die in het potje van een extra attractor worden voorzien, welke een andere werking heeft dan de Monstercrab & Aminol flavour.

Nu ben ik geen aasgoeroe en ga ik af op wat ik in de praktijk ervaar. Wel neem ik dingen aan van mensen die serieus met vissen bezig zijn en waarvan ik ervaringen en beweringen het overdenken waard vind. Die neem ik mee en probeer ik uit, niet één keer maar meerdere malen. Valt me iets op, dan pas ik het in mijn eigen visserij in. Dat doe ik al vijfendertig jaar. Een gevolg daarvan is onder meer dat er nu dus twee gevulde soakpotjes staan. De inhoud klaar om in gebruik genomen te worden. Ik ga!

Plaats van handelen is 'De Staak'. Een smalle paal die heel wat jaren geleden in het water is geslagen om een relatief jonge, overhellende boom wat ondersteuning te geven. Een jaar of acht geleden is de betreffende boom gebroken en is het bovenste deel in het water gevallen. Sindsdien is dat deel bijna elk jaar een winterholding voor karpers gebleken. Vorig jaar was dit plots niet het geval, maar dit jaar heb ik al twee keer een karper in de nabijheid van de tak uit het water zien komen.

Aalscholvers zorgen dat er altijd wel iets te beleven valt op de plek. Bij het water aangekomen blijkt er toch meer ijsvorming te zijn dan verwacht. Gelukkig ligt het deel dat ik wil bevissen nog open. Ik druk de steuntjes in de grond en selecteer twee onderlijntjes. Elk van hen wordt voorzien van een gesoakt aasje. De pop-up, gemonteerd als chod rig, gaat naar open water, waar ik de vissen uit het water heb zien komen en de rig met grondboilie komt tegen de tak te liggen. Van de laatste hengel gaat de slip helemaal dicht, de lijn houd ik met een toploodje op de bodem en kan daardoor ook de lijn vrij strak trekken zodat de vis zo weinig mogelijk ruimte krijgt om zich in de takken te zwemmen. Ik voer vier boilies bij. De twee aalscholvers kijken nerveus om zich heen als deze in het water komen.

'Tok', de hanger knalt tegen de blank aan en valt van de lijn, 'piep!' zegt mijn beetmelder. Ik heb de hengel in mijn handen en duw de top onder water. Misschien tien minuten na ingooien. De vis komt zoals bedoelt omhoog en slaat zijn staart door het wateroppervlak. De aalscholvers vliegen op. Vrij eenvoudig weet ik de vis van de takken te leiden en hem in het net te loodsen. Een dikkertje en supermooi van kleur!

Een paar foto's en de rig vliegt weer richting tak. Als ik de genomen foto's bekijk, land de eerste aalscholver weer. Op het moment zijn ze best mooi eigenlijk zo in hun paarkleed.
Een groep duikeendjes heeft het op mijn chod voorzien. Na een half uurtje oppakken en weer laten vallen ben ik het zat. Ik draai binnen en ruim op.

Een tweede plek, ander water. In korte tijd een vis vangen, dat is mijn doel. Ook op de vorige plek bleek maar weer dat een aanbeet in de meeste gevallen snel zal volgen, ligt er een gewillige vis. Een extra aantrekkelijk aasje helpt hierbij, kleurrijk of niet.

Visjes springen op, een brede ruit in de kabbel op het wateroppervlak. Dat moet ik onthouden. Snoek! Ik geef de plek een uur in totaal. Is het niets, ben ik weg. En na drie kwartier ben ik weg. Gevoel speelt mee, dat was niet goed. Dan ga ik ook niet 'verplicht' het laatste kwartier uit zitten.

Kort gevist, maar wel gegaan. En een mooie vis gevangen! Op weg naar huis voer ik een handje onder een brug en nog eentje onder een in het water liggen tak. Misschien iets voor overmorgen.