Bizarre gebeurtenissen

Het is 11.00 uur als ik bij het water aankom. Een harde, koude zuidenwind blaast in mijn gezicht. Ik zie het eigenlijk helemaal niet zitten. Vannacht heeft het twee graden gevroren en de kenners voorspellen een ruige, natte dag. Toch ben ik er. Ik heb namelijk al ruim twee weken lang om de dag twee handen boilies gevoerd. Het vissen zelf heeft redelijk lang op zich laten wachten door verplichtingen, het koude weer en mijn keuze andere wateren te bevissen, maar nu was toch echt tijd om hier een paar uurtjes te pakken.

Het opzetten van de shelter is een gevecht door de harde wind en bij het uitpakken kom ik tot de ontdekking dat ik mijn achtersteunen ben vergeten. De camerasteun en een tak van een struik bieden de oplossing.

Beide rigs komen in een keer goed terecht, wel zo lekker en best een prestatie met de harde zijwind. Ik bevis een opkomend lelieveld. Een dikke tak rechts van het veld lijkt de enige echte bedreiging te vormen, tenzij er iets is veranderd in de tijd dat ik de stek heb uitgepeild en bekeken in de afgelopen winter. De linker rig is elf centimeter lang en ligt aan de linker kant van het veld, ongeveer twee meter er vandaan. Hier heb ik een stuk bodem ontdekt waarvan de bovenste laag wat harder is dan de laag eronder en er omheen. Het is hier zaak het lood zo zachtjes mogelijk op de bovenlaag neer te laten komen. Vandaar dat ik deze rig met zestig gram lood vis en zijwaards inwerp om de inslagsnelheid zo laag mogelijk te houden. Ook voor de rechter rig heb ik een loodje van zestig gram gekozen en een iets langere onderlijn. Deze vis ik midden in het opkomende lelieveld, tussen de bladeren dus. Veel vissers zijn hier huiverig voor, maar ik heb er gewoon gevangen. Zeker als de lelies volgroeid zijn is er op de bodem ruimte genoeg tussen de lelies. (Dat is goed in dit filmpje te zien)

12.15 uur. Een werkelijk snoeiharde run. Hengeltop slaat krom. Het is de linker. Als ik de hengel oppak en de hengel hef mis ik weerstand. F*k! Hoe kan dat nou?! En weer op dit water! Tijdens eerdere sessies had ik dat ook al. De rig ziet er goed uit. Misschien een lijnzwemmer? Van een van de constant duikende futen hier?
De wind trekt verder aan en het is goed te voelen dat de lucht vochtiger wordt. Blij dat ik mijn thermo-ondergoed heb aangetrokken. 't Is niks lekker in de wind!

12.45 uur. Zakker die overgaat in een korte run op de rechter hengel. Een dikke welling verschijnt aan de overkant, ongeveer op de plek waar mijn rig ligt. Kan makkelijk, want het is er nog geen meter diep. Als ik bij de hengel ben is de run al gestopt en verplaatst een boeggolf zich naar rechts. twee leliebladeren verschijnen aan de oppervlakte, waarschijnlijk afgesneden tijdens de aanbeet.

De geimproviseerde steun

13.35 uur. Telefoon gaat. Rolf. Ik neem op en tijdens de begroeting meldt de Carpsounder een aanbeet. Ik gooi de telefoon neer en pak de hengel op. Niets! Ik draai binnen en zet het gesprek met Rolf voort.
Ik besluit een nog iets langere onderlijn te nemen en de zestiggrammer te vervangen door een honderdtwintiggrammer.
De hengel rust net in de oksel van de geimproviseerde steun als de waker hard zakt. Ik sla een gat in de lucht.

Rolf komt even buurten maar vlucht al snel om voor de aankomende regenbui thuis te zijn. Hij rijdt nog in het zicht als ik weer een run krijg. Er staat zoveel druk op de hengel dat de tak waarop de hengel rust langzaam omgeduwd wordt. Ook dit keer is er geen contact...

Ik ben er klaar mee. Gisteren een vier uur durende pensessie gehad die resulteerde in een prehistorische computermonitor, een ijzeren staaf en 21 brasems en nu dit. Peter en ik hadden een paar weken terug op een andere plek op hetzelfde water ook al van dit soort 'aanbeten' en ook toen zaten we met onze handen in het haar. Een paar dagen later met Rolf hetzelfde en nu weer. Wat is dat toch?