Karper is karper

Dat je vis vangt als je gaat vissen is natuurlijk altijd mogelijk, maar dat het vandaag ook daadwerkelijk gebeurde was wel heel erg lekker! Lees verder.

De zon schijnt uitbundig. Twijfel. Gaan? Ik wil nog wat schrijven eigenlijk. M'n boek moet toch afkomen.Deuren en ramen open, ik tik de letters weg. 'Tjilp, tjilp', wat mussen doen van zich spreken. De natuur roept. Shit, wat doe ik hier? Ik heb vijf jaar binnen gezeten, ik moet naar buiten.
Telefoon. Rolf. 'Wat is het plan ouwe? ... Oke. ik kom er zo aan.'

Het wordt spotten met voor de zekerheid hengelgerei voor een persoon mee. De inhoud van onze tassen bestaat voornamelijk uit camera's, eten en drinken. Eerste stop Beulenpoel. (ja, ook hier hebben we er een) We hebben het water ook 's winters bevoerd. Niet teveel, telkens slechts een handje met als ultieme doel de grootste vis van het water te vangen, je raadt het al: de Beul. De Beul heeft al menig nylonlijn aan flarden getrokken en hanteert een harde en tot nu toe succesvolle vechtwijze.

Volgende stop is het water waar ik de laatse weken geregeld karper heb gezien. De lelies hebben in de ondiepere delen al de oppervlakte bereikt. Bijkomstigheid is dat het water langzaam helderder aan het worden is, al is het doorzicht nog niet om over naar huis te schrijven.

Al snel zien we de eerste vissen

Na zo'n driehonderd meter lopen kunnen we een eerste blik op twee schubs werpen. De ene langgerekt en ogenschijnlijk mager, de ander een stukje korter, maar tonnetje rond. We speuren verder, sluipen langs de waterkant, achter rietkragen en tussen struiken door. Soms zien we karper, veelal schubs. Roerloos liggen ze tussen en onder de leliebladeren. We filmen en fotograferen, speculeren en smeden plannen.

De lijn wordt slechts van een haak voorzien. Als aas een broodvlok. Ik ga als eerste. Met een soepel worpje breng ik de vlok naar de vis, een naar schatting vijftienponder. De wind krijgt grip op het brood en de vlok belandt vlak naast de vis. Het gevolg laat zich raden. Een paar meter verderop, nu vlak voor de kant. Ik laat de vlok zakken en leg de lijn over het lelieblad. Perfect zo. Totaal geen interesse. Een andere vis dan maar. Misschien een korst? Het maakt niets uit.

We meten de watertemperatuur. Acht graden...
Rolf waagt een paar pogingen terwijl ik rondkijk. Resultaat blijft onveranderd. Ze hebben gewoon geen trek nu. We taaien af, kunnen we mooi een eerste poging wagen op de Beulenpoel.

Is het de Beul voor Rolf?

De Beulenpoel. We maken vier plekjes met pellets en wat stukjes brood. Overal zijn plakken bodemsediment te zien. Rechts voor de rietkraag aasbellen. De plek waar ik de Beul een paar keer heb waargenomen. Het zal toch niet..? Voorzichtig laat ik mijn pennetje zakken. Een rietstengel schokt, even later nog een. Een paar meter meer naar rechts op het andere voerplekje bewegen ook wat rietstengels. 'Kijk, kijk daar.' Ook Rolf heeft het gezien. Het pennetje hupt en verdwijnt onder water. Een zwiep. Mis. Een kolk, gevolgd door een boeggolf.

Snel naar het andere voerplekje waar al activiteit was. Fijne belletjes blijven opstijgen, af en toe schokt een rietstengel. Twee tikjes op de pen, dan loopt hij schuin weg. Ik sla aan. Raak. Yes! Duidelijk niet de Beul, misschien nageslacht, maar wat geeft 't, karper is karper. Even later poseer ik met vis.

Duidelijk niet de Beul, misschien nageslacht?

Rolf's beurt. Volgende voerplekje. Ook hier leven. Bizar wat een activiteit in het water hier. Al snel de eerste kans voor Rolf. Ook hij slaat een gat in de lucht. En even later nog eens.
Laatste poging, dan moeten we gaan. Het pennetje staat. Ik loop vast naar de auto om wat spullen weg te brengen. Achter me hoor ik opspattend water en 'yessss!' Wederom een schub. Ook deze wordt vastgelegd.
Niet groot, maar wel lekker. We'll be back!

Nee, niet de Beul

Check voor meer foto's het blog van Rolf