Project Area 51 de vijfde sessie

Project Area 51, vang vijf twintigers en één dertiger. De doelstelling van dit project kan niet korter omschreven worden. Rolf en ik doen om de beurt verslag van onze sessies. In de eerste vier sessies vingen we al drie twintigers. Een onverwacht succes. Tijdens de meest recente sessie, de vierde dus, ving Rolf weliswaar twee hele brute vissen op de valreep, maar die brachten niet genoeg gewicht op de mat om weer wat dichter bij onze doelstelling te komen.

Area 51 is dus nog steeds Area 21 als we de vijfde sessie aanvangen.
Sinds onze laatste Area 51- sessie in november, heb ik slechts een enkele keer met de pen op karper gevist en me verder met wat korte snoeksessies vermaakt. Ik heb dan ook ietwat onwennig mijn spullen bij elkaar gezocht. Op weg naar het water wordt de tactiek doorgesproken: een korte rig, het aas uitgebalanceerd en visueel opvallend, gevist op verschillende afstanden uit de kant.

Een schitterende aanblik

Na enkele honderden meters ploeteren door de sneeuw krijgen we voor het eerst zicht op het water. Water, dus geen ijs. Vijftig meter verder zetten we de spullen neer. De wind heeft hier vrijspel. Dit in tegenstelling tot de kom die niet ver van ons af ligt en wèl dicht ligt. De ijsvorming op stenen, takken en riet zorgen voor een schitterende aanblik. Snel peilen we de stek nog even uit en werpen secuur in alvorens we beschutting onder de shelter zoeken.

De kom vlakbij ligt wel dicht

We staan tussen onze hengels in te praten als er een piep uit één van mijn Carpsounders klinkt. Beiden kijken we om terwijl een volgende piep hoorbaar is en de hengeltop langzaam krommer trekt. We zijn beiden duidelijk overrompeld door de aanbeet. Nu al actie, binnen anderhalf uur en instant! Area 51 blijft verrassen! Ik dril, terwijl Rolf wat filmt en het schepnet pakt. Als we de vis voor het eerst zien kijken we elkaar vol ongeloof aan. Het zal toch niet... Weer een twintiger? We krijgen onze van de kou strak getrokken gezichten nauwelijks in een plooi, maar wat zijn we blij! De opluchting is groot als de vis in het net ligt.

Terwijl ik onthaakmat, camera's, weegspullen en een emmertje water klaarzet, houd Rolf de vis goed in de gaten opdat deze onder water blijft. Het is zelfs zo koud in de wind dat in no time de mazen boven water bevroren zijn! Wegen, meten en digitaal vastleggen doen we dan ook in ijltempo om bevriezing van de vis te voorkomen. Superblij en opgelucht zien we de vis rustig van ons wegzwemmen. Hij haalde de 20 pond net niet, but who cares?!

Net niet genoeg om er Area 11 van te maken

Heeft Area 51 nog meer voor ons in petto? Een karper ligt 's winters haast nooit alleen.
Maar de tijd verstrijkt en onze Area 51 sessies duren nooit langer dan vijf uur...

Nog een uur, dan zullen we inpakken. Hoopvol gestemd werpen we nog eens in. Een meter meer naar links of rechts kan nu net het verschil maken.

Het is tijd. Zoals altijd worden de hengels als laatste opgeruimd. Mijn hangers zijn vastgevroren, dus die laat ik maar zitten. Het schepnet leunt op de bevroren mazen. Even in het water dompelen stelt me in staat het net op te ruimen.
We ploeteren terug door de sneeuw en kijken alweer uit naar de volgende sessie.

Het net steunt op de bevroren mazen

Area 51 is nog steeds Area 21. Nog twee twintigers en één dertiger te gaan. We hadden met onze doelstelling zeer hoog ingezet en maakten een vliegende start. Gaat het ons op de valreep toch nog lukken? Stay tuned!