Stekhoppen voor snoek

Schubbenkleed van een wel heel donkere snoek van vandaag

Ondanks dat de beursdag in Zwolle nog duidelijk voelbaar is, staan Wouter en ik om 10.30 uur bij de eerste stek. We gaan een dagje met lijken driften. Doodaas.nl heeft onze voorns snel en netjes afgeleverd, zodat we ons vandaag geen zorgen over aasvissen hoeven te maken. We vissen beiden een aasvis onder een dobber, die we, zoals vaak de laatste tijd, met de stroming of wind laten meedriften om actief het water af te kunnen vissen.


Na een half uur hoor ik 'tjak' en is mijn rechter dobber onder de kant verdwenen. Even verschijnt het vaantje weer, verplaatst een meter en duikt dan weer onder. Ik draai alvast wat lijn op. De dobber blijft net onder het wateroppervlak staan. Een paar keer hopt het ding om dan langzaam weer te verplaatsen. Ik maak contact en hef de hengel. Raak! Een flitsende run naar de overkant van de sloot. Eenmaal voor de kant springt de vis twee keer uit het water, maakt een 'death  roll' en laat zich mokkend naar Wouters wachtende hand leiden. De dreg zit netjes vooraan en is eenvoudig te verwijderen.

De eerste van de dag

Eenmaal de vis teruggezet, laat ik de dobber weer onder het kantje zakken en meedriften op de wind. Twee meter, meer kan het niet zijn als de dobber plots blijft staan en langzaam onder water uit het zicht verdwijnt. Dit keer krijg ik weinig van de bewegingen mee, dus sla ik op gevoel aan. En goed. De vis geeft goed partij en na een paar minuten land Wouter de vis voor mij. Yesss! Weer een grote! De dreg zit in 'het driehoekje' in de bek gehaakt, waardoor de vis wat bloedt. We maken snel een foto en filmen kort zodat de vis kort na landen alweer terug het water in kan.

Een kwartier later is het één van Wouter's dobbers die boven een ons bekende kuil in de bodem onder duikt. Een aanbeet zoals we die graag zien. Even onder, vervolgens plopt het vaantje boven, verplaatst zich richting overkant, blijft heel even stilliggen, begint te stuiteren en duikt weer onder. Wederom raak. Vlak voor de kant toont een prachtig getekende snoek zijn flank. Niet veel later zet Wouter de vis weer terug.

De tweede vis en weer een grote!

Op de tweede stek is het stil. Het geeft ons de gelegenheid even wat te eten en over de beurs te praten. Als er bijna een uur verstreken is nemen we ons voor over vijf minuten in te pakken om door te gaan naar de volgende stek. Maar dan komt één van Wouter's dobbers in beweging. Na een paar tellen duikt deze onder en blijft net onder het wateroppervlak staan. Als de dobber weer in beweging komt zoekt Wouter contact door lijn op te draaien. En contact is er! De snoek snelt door het water, springt een paar keer, draait zich twee maal in de lijn, maar geeft zich uiteindelijk gewonnen. Zelfs als Wouter de vis met de kieuwgreep uit het water tilt kronkelt de vis alle kanten uit. Wouter laat niet los, maar wordt wel wat bleekjes. 'Alles onder controle hoor' meld hij ietwat geforceerd ontspannen. Het bloed dat langzaam van zijn hand stroomt verraadt toch wel enige schade aan zijn vingers en hand.

Ietwat bleekjes poseert Wouter met zijn vis

Deze vangst geeft ons het zetje om toch nog een kwartiertje langer door te vissen.

Op de derde stek is het water bruin, waar het normaal vrij helder is. Toch proberen we het. We weten wat er mogelijk is, hebben al twee keer een waar monster door de oppervlakte zien draaien waarbij witjes alle kanten uit sprongen en die moet er uit komen! Maar de gemalen staan aan en de stroming maakt het vissen lastig. De gevonden kuiltjes en plantenbedden waar we de snoeken eerder tot aanbijten wisten te verleiden zijn nu niet goed af te vissen. We beperken ons tot de eigen kant en Wouter weet toch nog binnen tien minuten de eerste vis te verschalken. We vissen door, maar de aanbeten blijven uit.

Het is mooi geweest. Tijd om mijn lijf rust te geven en op te laden voor de dingen die moeten gebeuren.