Een spiegelhol?

Als ik uit het raam kijk is duidelijk dat het nagenoeg windstille, zonnige komende uren zullen worden. Niet bepaald de beste visomstandigheden, maar eigenlijk 'moet' ik wel gaan. De komende drie dagen zit vissen er niet in en gevoelsmatig 'moet' ik mijn stekken toch geregeld afvissen. Een verplichting die eigenlijk geen verplichting is. Het voelt gewoon zo. Voer ik, dan zitten er ook consequenties aan. Ik ben niet zo van het halfslachtige vissen.

Ik wil beloond worden voor de inspanningen die ik lever voor het uitpluizen van de stek en voor het trouw voeren. En de beloning is er in de vorm van een grote diversiteit aan schubs en spiegels die ik momenteel geregeld voor even kan bekijken en vasthouden. De bevestiging dat ik hun gedrag enigszins weet te doorgronden en ze als gevolg daarvan weet te vangen, geeft me de voldoening en plezier om door te gaan. En dus vertrek ik met zin en vertrouwen naar de stek.

De rigs liggen op hun plek en zoals vaak sta ik naast mijn hengels in het water, speurend naar tekenen van activiteit. Ergens vermoeiend en ongemakkelijk, maar het vergroot wel de verbondenheid met het water en alles wat er in en omheen leeft. Juist dat laatste maakt een belangrijk deel uit van mijn visserij; ik houd van het water.

Rond mijn benen zwemmen kleine en middelgrote baarzen. Er komt een karper uit het water op ruim dertig meter van mijn rechter plek. Ze zitten in de buurt! Maar eten ze?

De bevestiging volgt al snel, maar niet op de hengel waarvan je het zou verwachten. Het is de linker stok. Een mooie, typische grootwaterschub doet zijn best door zich telkens weer in een nieuwe bos lelies vast te zwemmen. De opluchting is dan ook daar als ik hem uiteindelijk in mijn handen houd. Die mag snel weer terug.

Ongeveer een uur later een volgende aanbeet, nu op de middelste hengel.

Een eerste blik. Wat zal het zijn?

Spiegels zijn hier zwaar in de minderheid, maar ik lijk een spiegelhol
gevonden te hebben.

De volgende heeft zich aangediend. Worstelen in het lelieveld

Kom maar in mijn netje

Een oude, wilde spiegel. Wat heeft ie wel niet allemaal meegemaakt?
Ergens een beetje viesig, maar tof om op dit gigantische watersysteem te vangen.

En weer netjes terug