De afsluiting

De watertemperatuur is aan het dalen, merkbaar voelbaar als je lagere tijd in het water doorbrengt. Het lelieveld waar ik in vis is aan het afsterven, wat het binnenhalen van de karpers een stuk vereenvoudigd. Maar zitten ze er nog? Of houden ze zich nu een paar kilometer verderop op? De laatste middagsessie leverde niets op. Ondanks dat de tekenen er de voorgaande twee sessies al waren met het afnemende aantal aanbeten, kwam de blank toch onverwacht. Het kan zomaar gebeuren natuurlijk, maar is er een verklaring voor de omslag?

Handig zo'n drijvend net

Er is onderhand wel het een en ander opgehelderd. Honderd procent zeker weet je het nooit totdat je het zelf ziet, maar het zou tevens een heel goede verklaring kunnen zijn van de afgenomen aanbeten. Er is nog iemand op de stek bezig! Het vermoeden dat ik al drie sessies eerder had, werd kracht bij gezet door weggebogen takken, afgebroken rietstengels, voetstappen in de modder en verplaatste stenen onder water. Zeker dat laatste was voor mij een duidelijk teken. Is het paadje naar de stek al onprettig om te bewandelen, hier zomaar het water betreden en tot je middel door het water lopen doe je niet zomaar.

Ander of meer voer kan zomaar de balans verstoren. Tevens kan het een verklaring zijn voor de verhoudingsgewijs vele krabben die er op mijn stek zitten. Toch wil ik er nog één keer vissen om zodoende hopelijk mooi af te sluiten. Dus voer in twee dagen lang de helft van de gangbare hoeveelheid, puur zodat er nog iets zou liggen. Al zal bijna alles wel door de krabben worden opgegeten voor de karpers arriveren...

Vol op het voer!

Het is rond 10 uur als ik mijn spullen in orde maak. De koeten hebben de rietkraag al verlaten en dobberen verwachtingsvol boven de plekken waar ik mijn rigs normaliter drop. Ik geef ze wat ze willen en niet veel later vliegen mijn rigs één voor één door de lucht.

Waar ik doorgaans al ietwat nerveus word als de eerste aanbeet een uur uitblijft, voel ik nu iets van berusting. Alle actie is meegenomen. Actief blijf ik sowieso. Na een uur haal ik op. Zoals verwacht zijn de hairs leeg. De controlefrequentie moet dus weer omhoog naar elk half uur. Aan één hair hangt nog een stukje gay pink pop-up, die aan de andere twee zijn ook verdwenen. De stringertjes PVA liggen al klaar, de geselecteerde boilies ook. Binnen een kwartier liggen alle drie de hengels weer in. Een paar kleine schepjes bollen verspreid en ik kan een kwartier ontspannen.

Het is tegen drieën als ik de vijfde krab in de lelies 'verspeel'. De tweede die bleef hangen loopt nu ergens op de kant rond. Wat een ellende. Ik beaas de hengel opnieuw voor het laatste uur en werp in. Als ik de linker hengel binnendraai zie ik de lijn van de zojuist ingeworpen hengel uit het water omhoog komen. De Carpsounder geeft aan dat er meer lijn genomen wordt. Beet!

Zo snel mogelijk waad ik naar de hengel en pak hem op. Al snel springt de lijn van stengel naar stengel, tot ik direct contact heb. Scheelt toch een hoop nu de lelies minder taai zijn! Dit is er voelbaar eentje van het betere slag. De vis doet zijn best en dunt het lelieveld verder uit.
Eindelijk ligt hij in het net. Wéér een spiegel. Dé afsluiter die ik wenste!