Maart, tussen hoop en vrees

Vanaf bruggen wordt naar karper gespeurd

Maart, de maand waarin alles wat warmteminnend is voorzichtig tot leven lijkt te komen. Maart is mooi, maar o zo lastig door zijn wispelturigheid. Een paar jaar geleden, toen ik aan het water zat, bedacht ik me opeens dat karpers in maart eigenlijk best wel hetzelfde reageren als ik doe op de toenemende lichtintensiteit en het lengen van de dagen. Zoals ik eerder al vermeldde ben ik ervan overtuigd dat dit de karpers 'wekt'.
Ik voel me een stuk lekkerder en activer als in maart de zon schijnt. Ook de vogels fluiten dan uitbundiger en zijn actiever, ongeacht de temperatuur. Zou dit dus ook voor karpers gelden?
En dus blijf ik op pad gaan met camera en zonnebril als vaste accessoires.

Een plek waar ik al menig langstrekkende karper wist te vangen

Gisteren werd ik door Rolf vergezeld. We moesten allebei even de onrust in ons lijf afschudden na veel tijd achter de computer doorgebracht te hebben. We kozen voor een bekend paaigebied en de route die daar naartoe leidt.
Onze zoektocht leverde niets op, maar we opeens zijn ze er en dan zijn we er klaar voor!.

Rolf heeft de lente in z'n bol

Vandaag ben ik met de boot op pad. Het wordt langzamerhand tijd dat Lac du Vette zijn eerste karpers toont. Ook nu is het weer bewolkt, maar het water is tenminste helder. Ik heb niet al te lang de tijd, dus kies ik voor de kant waar ik vorig jaar in maart de eerste karpers vond.

De motor staat uit en langzaam drift ik met de golven mee op ongeveer tien meter uit de kant. Zo kan ik het water tot op de bodem twee meter lager nog redelijk goed zien. Slechts een enkele keer hoef ik met de peddel bij te sturen. Mosselvelden, kale zandvlaktes, stenen en afgestorven plompenvelden glijden onder me door. Een enkel lichtgroen puntje is al tussen de plantenresten te zien.

Karper! Yes! Een kleintje weliswaar, maar what the hell. Hij verdwijnt met wat onrustige zwembewegingen uit het zicht en bijna tegelijkertijd komt er een iets grotere spiegel van de andere kant mijn blikveld inzwemmen. Vast een projectvis. Ook deze zwemt weer door. Het is alsof ze de winter van zich af proberen te schudden.

Niet makkelijk te zien en vast te leggen, maar weldegelijk aanwezig!

Ik laat me verder drijven. Een hele tijd niets, maar opeens toch weer twee karpers. Ook zij lijken onrustig. Helaas geen thermometer bij me. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe het met de watertemperatuur gesteld is.
Een nieuwe drift over hetzelfde gebied levert me een blik op weer een andere karper op.

Er zijn in ieder geval al actieve karpers op het ondiepe. Een dezer dagen toch maar een poging wagen. Komende week heb ik een paar mogelijkheden om een paar uurtjes te pakken en de weerdeskundigen voorspellen een hogere temperatuur met wat meer zon. Ook dat zou dan in mijn voordeel moeten werken.
Maart, tussen hoop en vrees. Vandaag was het hoop.