Mixed emotions at the Plompensloot

Het is 10.35 uur als ik bij de stek aan de Plompensloot aankom. De korte, tijdelijke windstilte is de voorbode van het verwachte herfstweer. Voorlopig zit ik nog even in een blauwe strook tussen de almaar dikker wordende bewolking. Het is zelfs warm in de zon. Voor ik opbouw loop ik nog even langs wat lelievelden en kijk of ik vis zie. De sloot puilt uit van de activiteit: spetterende witvis, jagende baars en futen, vechtende en duikende meerkoeten en op meerdere plaatsen zijn er belletjes te zien. Langs de kanten en tussen de lelies bulkt het van de watervlooien en kreeftjes. Hier moet ik mee concurreren? In de polder achter me door de waterspiegel brekende ruggen, roerende staarten, smakken en bruisplekken. Het is wel anders geweest de afgelopen tijd. Ik heb er vertrouwen in. Om de boel wat meer naar mijn hand te zetten heb ik gedurende twee dagen verspreid een kilootje Solutionboilies gevoerd. Daar waar ik mijn rigs gepland heb, heb ik iets geconcentreerder gevoerd, de rechter schuin naar rechts, aan de overkant tegen de overhangende takken, de linker schuin naar links, zeven meter uit mijn eigen kant, voor een lelieveld.

11.20 uur. Een donkergrijze regenband komt snel mijn kant op, de lucht eronder is wazig. Ik moet opschieten want de wind neemt al in kracht toe. Snel werp ik mijn hengels in, voer wat bij en zet mijn shelter op. Net op tijd. Gras en riet worden al gauw platgeblazen. Flinke windstoten en slagregens. Ik trek mijn regenpak aan, zak in mijn stoel en wacht af. Een piep op rechts. Nu al?! Rietstengel blijft achter m'n lijn hangen. Meteen wegwerken, anders blijft het piepen. Benieuwd wanneer de eerste run volgt, ik heb tenslotte telkens rond 14 uur gevoerd.

13.00 uur stipt. Snoeiharde run op rechts. Een schub komt deels tussen de takken aan de overkant uit het water. Hij zwengt naar rechts. Dat mag, daar heb ik wat ruimte voor de lelievelden. Veel heeft hij niet in te brengen, dat zegt eigenlijk al genoeg Een paar felle, korte runs en ik kan hem scheppen. Schub, pondje of 14. Snel werp ik opnieuw in en voer iets bij, dan weer naar de bescherming van de shelter. Ik zit nog niet eens als de hengel alweer afloopt. Een sterke! Regen roffelt op mijn pak en slaat kleine, tijdelijke kratertjes in het water. Na een paar minuten geeft de sterke schub zich gewonnen. 17 pond, 86 cm. lang. Zat duidelijk op het voer aan de ontlansting te zien. Ook die gaat snel weer terug. Goed begin.

Piepen uit de Carpsounder. De waker zakt en stijgt vervolgens om onder een constante, hoge toon bovenin tegen de hengel te blijven hangen. De linker stok kromt zich in de steunen. Snel pak ik de hengel op. De vis is al de lelies ingezwommen. Ik geef niet al teveel druk en houd alleen mijn lijn strak en hoog. Bladeren springen van de lijn, dan voel ik direct contact en verhoog de druk. De vis geeft gas. Een ziedende run door de plompen. Kolk aan de oppervlakte, lelieblad wijkt. Een spiegel, mooie twintiger zo te zien. Het gaat goed, de vis blijft aan de oppervlakte. Beetje bij beetje krijg ik hem dichterbij. Nog maar vijf meter. Ik reik naar het net. Plots valt de druk weg. Ik kijk op en zie het lood terug het water invallen. De vis kantelt en zakt weg in het water. Ik scheld wat en controleer de haak: het uiterste puntje van de haakpunt is verbogen. Geen tijd om te balen, de rechter hengel loopt af. De lijn zit vrijwel direct achter iets onder water vast. Logge rukken vertellen dat de vis er nog aan zit. Ik verlaag de druk. Er wordt geen lijn genomen. Ik verhoog de druk. De vis komt iets mee. Een schok, de lijn is los. Toch mist er iets. Lood en rig komen me tegemoet.

Een meerkoet duikt m'n boilies op. Heb ik hier nog niet eerder gezien. De fukker pakt tot twee keer toe mijn haakboilie. Ik besluit mijn linker hengel te verleggen zodra het iets minder hard regent. Het is een gevoel. Drie piepen uit de Carpsounder. Een kolk en een strook belletjes precies voor mijn hengeltoppen. Vis door mijn lijn? Meteen gaat de rig van de linker hengel naar de overkant, precies in een opening tussen twee takken, een goede twintig meter van mijn rechter plek vandaan.

15.45. Run op links. Goede keuze geweest dus, want hij ligt nog geen kwartier op de plek. De vis zwenkt af naar rechts onder de takken door. Dan valt de spanning weg, precies op dezelfde plek als waar de andere vis zich vastzwom. Mijn lijn wappert in de wind. Clean afgesneden, blijkt. Wat is dat toch? Twee weken geleden verspeelde ik hier niets. Twee scholeksters komen voorbij gevlogen en worden bijna op het water gesmeten door een windvlaag. Bijna tegelijkertijd springt er een karper uit het water. Mooie schub. Ze zijn los en eten de bollen goed, maar zo schiet ik er weinig mee op. De volgende moet op de kant komen!

16.20 uur. Zakker op rechts. Een meerkoet komt boven. Weer die fukker. Dan plots een run op diezelfde hengel. Dikke kolk en deining onder de takken aan de overkant. De meerkoet schrikt hiervan minstens zoveel als ik van de run. Ik pak de hengel op... en niets. Het lood komt stuiterend over het water dichterbij. Hoe slecht kan je het hebben. Ik check de rig: de haak is gebroken… Weer die k.t JRC-haken. Laatst ook al, nu weer, en uit een ander zakje. De Connect 2-haken hebben afgedaan. Uitbuigen, snel botte punten, gebroken haken… Nogmaals draait er een karper tussen mijn plekken in. Ze sarren me, lachen me uit, maar ik laat me niet kennen. De vis zit op het aas.

Na de zoveelste breuk...

17.05 uur. Run op links. Vlak nadat ik contact heb valt zomaar de weerstand weg. Weer een kromme haakpunt. Ik ben er goed klaar mee. Na een kort moment van bezinning knoop ik een andere rig met vooral een andere haak aan en werp zonder bij te voeren in.

Nog geen tien minuten later zakt de waker van deze hengel. Nauwelijks te geloven. Ik vrees, maar alles loopt goed. Haak netjes in de onderlip. Geen foto, maar even op film, de camera loopt toch nog.

Wouter belt. Hij is onderweg en verwacht over twintig minuten bij me te zijn. We gaan voeren voor een gezamelijke sessie op zondag. Ik werp niet meer in en begin de kletsnatte boel op te ruimen. De gevoerde bollen worden gewaardeerd: in zes uurtjes vissen acht aanbeten. Met maar drie vissen op de kant toch een onacceptabel resultaat.
Hier het filmpje van de sessie