Hard times

Het is iets na negenen als Auke en ik op weg zijn naar de Plompensloot. Auke is op jacht naar zijn eerste vis van het jaar en ik wil gewoon wat vangen na het verspelen van het monster twee dagen terug. Ik heb als doel gesteld samen vijf vissen te vangen, ambitieus, maar niet onmogelijk. Om onze kansen wat te vergroten heb ik de afgelopen drie dagen heel verspreid wat GLM & Spirulina-bolletjes rondgestrooid. We zien het wel zitten, ondanks de snel dalende luchtdruk en de koude wind.

GLM & Spirulina

Als we richting stek lopen zien we dat een visser zijn stek wel heel dichtbij de onze heeft gekozen. Zijn linker hengel ligt zelfs in het gebied dat ik bevoerd heb. Niets aan te doen. Ik ken hem. Het blijkt Theo te zijn, die ik ken van de Projectspiegeluitzettingen. We overleggen even en niet veel later installeren Auke en ik ons op de beoogde plek. We zullen iets meer naar links vissen om genoeg afstand tot Theo te houden. Auke kiest voor links en werp zijn rechter hengel in tegen de overkant, voor wat overhangende struiken, rechts van een in het water liggende tak en een lelieveld. De rig van zijn linker hengel komt voor een overhangend boompje te liggen onder de eigen kant. Ik werp mijn linker hengel in tegen de overkant en loop de rechter uit onder de eigen kant en laat de rig op zo’n vijftien meter van mijn hengels tussen wat verspreid groeiende lelies zakken.

Auke's eerste van het seizoen

10.45 uur. Ik sta bij Theo te praten als we van links een hoge toon horen. We zien Auke uit zijn stoel opspringen en een hengel oppakken. Theo en ik haasten ons er naartoe. Het blijkt Auke’s rechter hengel te zijn. De vis scheert naar links, voor de overkant en voor de tak en het lelieveldje langs tot in de eigen kant. Daar stribbelt hij nog wat tegen, waarna ik uiteindelijk het net om de vis kan heffen. Een schub, dikke twintiger. Auke heeft zijn eerste vis van het seizoen. De ontlasting van de vis toont aan dat hij lekker van de gevoerde bollen heeft gesnoept. Fotootje en hij mag weer terug.

Scholeksters scheren luidruchtig over het water en twee meerkoeten liggen al sinds onze aankomst met elkaar in de clinch. Een eend zit roerloos naast zijn nest in het riet. Het is ongeveer vier uur geleden dat we zijn aangekomen en het is op Auke’s vis na stilgebleven. Ik besluit mijn rechter hengel, die onder de kant ligt, te controleren en de rig iets verder uit de kant te leggen. Terwijl ik de hengel uitloop gilt Auke’s beetmelder het uit. Aan de overkant ontstaat een imposante boeggolf. Auke pakt de hengel op. Niets. Lood en rig stuiteren over het water als hij binnendraait.

Het valt toch wat tegen, ondanks de twee aanbeten. De Smsjes die zijn binnengekomen zijn niet veel positiever, sterker, we doen het gewoon goed. Theo roept en toont een volle weegzak. We kijken: een schubje, maar ’t is er wel één.

Een brede kolk en belletjes. Karper? Moet haast wel. De belletjes verplaatsen zich, twee leliebladeren worden opzij gedrukt, nog geen vijf meter van waar mijn rechter hengel ligt. Kom maar, ’t is maar een klein stukje zwemmen… Verder is het doods. Slechts een enkel witvisje spettert. Zelfs in de polder achter ons, waar altijd wel wat te beleven valt, is nauwelijks activiteit te bespeuren. Theo gooit de handdoek en vertrekt, wij zetten nog even door.

Om 19.30 uur pakken we in. Ze moeten wel eten wil je wat kunnen vangen. Binnenkort weer een gezamelijke sessie.