The hunt for Lac du Vette mirrors; Time to quit the bullshit and catch some fat ones

Een hernieuwd offensief op Lac du Vette is ingezet.Het is 10.45 uur als ik inlig. Ik heb mijn bestelling van MTC baits binnengekregen en de afgelopen drie dagen hebben elke dag een kilo Master B8 bollen hun weg naar de twee tot vier meter diepe stek gevonden. Ik heb twee rigs vlak achter de lelies geplaatst, niet meer dan een worpje van twintig meter. De derde rig is de Triggalinkrig en die komt het verst van de lelies af te liggen, op vier meter diepte, maar nog altijd niet meer dan veertig meter uit de kant. Ik vis op een smalle riggel, voor de bodem rap naar vijftien meter daalt. Krijg ik er een vis aan, dan moet ik het water instappen met mijn lieslaarzen aan.



11.55 uur. Tijd om wat te eten. 't Is warm, daar had ik niet op gerekend want er was wind, regen en kans op onweer voorspeld. Ik geniet en vermaak me met het kijken naar duikende meerkoeten en jagende futen en aalscholvers. Een ijsvogeltje vliegt regelmatig voorbij. Dan wordt het plaatje door een run op de linker hengel verstoord. De vis draait al aan de oppervlakte voor ik de hengel oppak. Druk houdend stap ik het water in. Oppassen, want één stap te ver en ik ga kopje onder. De vis komt gemakkelijk mee door het leliebed voor me en al snel ligt hij in het net. Pondje of 12, ondergrens van het standaard formaat hier.

13.05 uur. Run op Triggalinkhengel. Tweede aanbeet die ik op het spul krijg, dus het vertrouwen erin groeit. De dril verloopt zonder al teveel problemen. Wederom een schub, dit keer een pondje of twee zwaarder. De haak is niet helemaal scherp meer, dus vervang ik hem voor een bungeerig die ik van Andres heb gekregen. Ik wil het geval wel eens proberen.

14.10 uur. Run op links. Snel stap ik het water in en pak het schepnet mee. De vis zwemt van de lelies af, precies wat ik wil. Als de vis na een meter of twintig aan de oppervlakte draait, verhoog ik de druk. Beetje bij beetje komt hij dichterbij. Nu nog door het lelieveld heen krijgen en hij is de mijne. Zodra de vis nogmaals aan de oppervlakte draait dirrigeer ik hem door het veld heen mijn net in. Een schub en weer wat groter dan de vorige. Wegen geeft precies 20 pond aan. Het gewicht zit in zijn buik en dikke rug. Evenals de vorige twee vissen is ook bij deze aan de ontlasting af te zien dat hij goed op het voer heeft gelegen.

Het begint zachtjes te regenen terwijl ik opnieuw ingooi. Nog wat boilies erop en ik kan de boel weer organiseren. Piieeeeeep! Middelste hengel! De vis duikt de diepte in het talud af. Snel zet ik mijn slip iets losser, waardoor de vis vaak omhoog komt en lijnbreuk of afgesneden lijn wordt voorkomen. Ga je sleuren, dan ben je kansloos. Meters lijn verlaten mijn spoel, dan valt plots de druk weg. Shit! Toch?! Ik draai lijn op en plots is er weer weerstand. Hij zit er nog aan! Vreemde actie. Hij is nu bijna bij het lelieveld, het crusiale deel van de dril. Dan valt nogmaals de druk weg en komt het lood uit het water... De haakpunt blijkt bot... Wanneer houd het op?! Andres had een Fox-haak aangeknoopt. Begint het gezeik nou ook al met die haken?

Nog geen vijf minuten na het verspelen gilt de linker Carpsounder het uit. Iets massiefs trekt meters lijn van de spoel. Het verdwijnpunt van de lijn blijft hetzelfde. Blijft hangen achter een leliestengel. Toch maak ik me nog geen zorgen, lijn blijft aflopen. Gerommel op de achtergrond: onweer. Langzaam voer ik de druk op. Vis zwenkt naar links, evenwijdig aan de oever. Eindelijk springt de lijn vrij en heb ik direct contact. Ik stap het water in en gooi het schepnet voor me uit. Het gaat harder regenen. De vis kiest weer voor het open water. Ik win lijn. Voor het lelieveld wellingen. Hét moment. Ik voer de druk op om hem hoog in het water te houden. Opeens niets meer en valt de lijn slap op het water.

16.50 uur. Een Vlaamse gaai wordt steeds bijdenhanter en probeert mijn boiliezakje kapot te pikken. Een run schrikt ons op. Linker hengel. De vis gaat er als een gek vandoor. Hij duikt de lelies links van me in en zwemt er vervolgens ook weer uit. Een volgende aanzet en hij duikt opnieuw de lelies in. De afstand tussen ons wordt te groot. Ik zet de achtervolgng in en waad langs de kant door de lelies. Het water is in dit stuk dieper dan ik dacht. Met elke stap tast ik de bodem voorzichtig af terwijl de karper aan de hengel trekt. Opeens valt de bodem weg. Ik val om, maar weet nog net een tak van een overhangende eik te pakken. Die breekt af, maar het was net genoeg om mijn evenwicht te herwinnen. De vis zit er nog aan, maar komt niet meer van zijn plaats. Ik worstel me met hengel en schepnet tussen de overhangende wilgen- en eikentakken door tot het water te diep wordt en een dikke, onbuigbare tak mij de weg verspert. Wat nu? Ik zet de molenbeugel open en wacht af. Het duurt even, maar er komt beweging in de zaak. Als de vis een paar meter lijn heeft genomen verhoog ik de druk weer. Dit keer komt de vis betrekkelijk eenvoudig door de lelies dichterbij en kan ik hem na een paar halfslachtige vluchtpogingen scheppen. Er wacht me een lastige terugtocht door takken en lelies met de hengel en het schepnet. Het is wederom een schub. Op de kant blijkt 17,5 pond en 82 cm. Die mag snel weer terug.

De regen is gestopt en de zon breekt zowaar weer door. Kan alles mooi even drogen voor ik de boel inpak. Zes aanbeten in zeven uurtjes, geen slecht resultaat. Ik houd de plek aan, wie weet wat er nog meer op mijn pad komt.