The hunt for Lac du Vette mirrors; First session

Rolf is hot. Niet alleen heeft hij zin, maar hij gaat ook lekker. Lekker omdat hij binnen een paar dagen afreist naar andere, plezierige oorden en hij wil nog één laatste sessietje pakken voor hij vertrekt. We hadden al een tijdje een eerste gezamelijke sessie op de planning staan, dus moest het er nu maar van komen. En dus hebben we gisteren 5 kilo boilies gevoerd. De stekkeuze is gevallen op een ondiepe plaat, die toegang geeft tot een paaigebied van Lac du Vette. De afgelopen dagen hebben we er geregeld karper zien rondzwemmen en grote scholen, veelal gehavende, brasems hebben zich rond de toegang van het paaigebied verzameld.

Iets voor 14 uur gaat het gas van de 5 PK open. We varen tegen de kabbel in. Wolken en blauwe lucht wisselen elkaar af. Ik geniet. Twintig minuten later leggen we aan.

Rolf heeft zijn hengels in een handomdraai inliggen. Voor mij is het nog ietwat onwennig na vijf jaar niet gevist  te hebben. Een half uurtje later lig ook ik in. Het is niet de eerste keer dat ik deze stek bevis en hij bevalt me, nu jaren later, nog steeds uitstekend: lekker ingesloten door struiken en hoge plantengroei.

Regen en zonneschijn wisselen elkaar af. De brasems die zich voor de ingang van het paaigebied hebben verzameld bewegen nauwelijks. Geen goed teken. Twee uur later lijkt er nog geen verandering te zijn.

Dan actie in de tent! Het blauwe ledje van Rolf’s pieper licht op, gelijktijdig een hoge piep, en nog één, en nog één. De waker zakt. Rolf heft de hengel. Geen weerstand. Kort na ingooien hetzelfde scenario, alleen dit keer kortdurende, vluchtige weerstand. Brasem. Een onderlijn wordt vervangen. Actie op één van mijn hengels. Grote brasem. Tien minuten later nogmaals op dezelfde hengel.

De zon zakt langzaam en nadert de boomtoppen. Knutjes verschijnen. Het grote kriebelen en prikken begint. Rolf grijpt naar een blik bier, ik naar cola. Beiden hebben we zo onze gedachten als we naar de ondergaande zon staren.

Rolf heeft zo zijn gedachten

21 uur, de tijd vliegt. Een silhouet en een doffe plons in het water. Karper. Ze zijn er. Nog maar een uur voor vertrek. Het zal nu snel moeten gebeuren.

Actie op Rolf’s linker hengel. We jubelen. Karper! Niet dus. Een forse brasem komt richting kant. Als Rolf hem onthaakt weer een springer, en even later nog één. We worden gefukt. Konden we maar langer blijven.

Het is donker. Rustig laden we de spullen in de boot, de hengels als laatste. Tegen half elf slaat het motortje weer aan. We voeren nog wat en zetten dan koers naar huis. To be continued…