De Sloeplul

De weersvoorspelling is uitgekomen! De zon straalt als niet eerder dit jaar en het is zowaar aangenaam. Zoals gepland zit ik om 11.30 uur op mijn fiets voor een rondje karpers zoeken.

Het eerste stuk water lijkt uitgestorven en als ik wat Crushies en 15 mm-boilies voer verschijnen er uit alle hoeken en gaten meerkoeten en eenden. Kansloos dus.
Bij de volgende plek aangekomen zoek ik dekking achter wat struiken. De lichtstralen die door de bomen en struiken breken bereiken de bodem. Een paar meter uit de kant ontwaar ik een stofwolk. Als dan ook nog eens een torpedoschub voor mijn voeten opduikt weet ik genoeg.

Als lijkt dat de vis de plek verlaten heeft, voer ik snel twee handjes Crushies en een paar 15 millimeters en maak ik mijn hengels in orde. Het duurt niet lang voor de eerste vissen verschijnen. Er zaten er dus meer en er zitten een paar mooie tussen. Ik schat de groteren op minimaal twintig. Drie spiegels ook. Zoals vaker lijken ze eerst de boel te inspecteren. Ogen draaien alle kanten uit en er is er maar één die twee happen neemt. Als ze zijn vertrokken leg ik snel mijn rigs in en plaats ik mijn GoPro bij het voer.

Het duurt even, maar dan keren de vissen toch weer terug. Dit keer duiken ze meteen op het voer. Twee mini schubjes nemen snel twee happen en zwemmen dan weer weg. Acht andere vissen, waarvan er vier minimaal de twintig pond zouden moeten halen, eten heel relaxt en blijven op en om het voer hangen.

Ondertussen is het aantal boten flink toegenomen en zwaaien er wat passanten naar me. Een boot met twee snoekbaarsvissers passeert. Hebben kennelijk schijt aan het verbod dat een paar dagen geleden is ingegaan. Eén van de spiegels nadert mijn rechter haakaas. Ik kan niet goed zien of ie het brokje ernaast pakt of die met mijn haak eraan. Hij heft zijn kop, maar er volgt geen reactie.

Ondanks dat de vissen blijven hangen en azen op de plek, is me al snel duidelijk dat ik teveel voedseldeeltjes heb gevoerd. Het kauwen gaat heel traag en slechts een enkeling neemt meer dan één brokje op alvorens te kauwen. Het duurt dan ook een tijdje voor de vissen weer even weg zijn en ik kan controleren of ik de accu moet wisselen. Juist als ik dat check komt één van de grotere schubs aanzwemmen en gaat vol voor mijn linker haakaas. De slappe lijn strekt zich en de molen geeft lijn af. Een sloepbestuurder gooit het roer om en koerst nu recht op me af. 'What the fuck?!' Een volgende run en weer verlaten meters lijn mijn spoel. Zeker mid-twintig grootwaterschub! De sloep koerst nog altijd op me af. Als ik de vis weet te keren en weer lijn win, gebaar ik weg te blijven. Ik schreeuw, ondanks dat ik besef dat de man me waarschijnlijk door de motor niet zal horen. Wat een l.l! Snel steek ik mijn hengeltop onder water tot ik mijn topoog op de stenen en mosselen voel krassen. Wat komt die gast zo dichtbij doen?! 'Is het een grote?' roept Sloeplul terwijl hij over de reling in het water zoekt. Ik scheld, vloek en gebaar, maar de man heeft alleen oog voor het water en hoort me niet of wil dit niet. De vis zet weer aan, links langs de sloep, scheert dan naar rechts ongeveer achter de boot langs die nu op zo'n vijf meter is genaderd. Wat denk die vent wel niet?! De lijn blijft haken, mijn top rust al op de bodem. De man speurt om zich heen het water af. Ik zie het allemaal tegelijk gebeuren. Dan opeens wordt er even sneller lijn genomen en valt de druk weg...

Ik heb me ingehouden, heb hem 'bedankt' voor zijn geniale actie, maar voor de rest gezwegen. Hopelijk loopt zijn motor vast door de meters 55/00 die in zijn schroef zitten. Wat een..!

Ik kijk het nog en uur aan. Ben er helemaal klaar mee, maar hoop op een beloning. Die zal er niet komen...