Daar sta je dan zonder hengel.

Verborgen tussen riet, hopend op een voorjaarskarper

Er is gevist, gezocht, gevonden en geconcludeerd. Hoe de visdag verliep is hier op Rolf's blog te vinden.
De dag waarop ik een soutingstrip maakte bezorgde me gemengde gevoelens. Een half uur lang zat ik in dubio over het wel of niet meenemen van visgerei. Tijdgebrek bepaalde uiteindelijk mijn keuze om de boel thuis te laten. Op het programma stonden drie wateren.

Natte matten

Peter met zijn beest van een vis

Er is de afgelopen dagen weer gevist, wel drie keer. Een sessietje van vier uur vanuit de boot die slechts een rood hoofd opleverde, een tweede, vijf uur durende bootsessie die tijdens het opruimen alsnog twee schubs van 8 en 12 pond opleverde en vandaag een sessie met Peter die weer eens een keertje een kromme hengel in zijn handen wilde hebben.

Niet teveel woorden aan vuil maken

Een kort foto-overzicht van de afgelopen dagen, waarin een enkel, kort verkenningstochtje werd gemaakt en een vier uur durend sessietje met Natvlezer Rolf werd gevist.

Even brak de zon door

Samenscholende en paaiende snoeken trof ik overal aan

En ik zag dat het goed was, update

Lac du Vette, Buizerdoord. Een zacht windje blaast over het water. Het is nog net aangenaam. Ik ben helemaal geinstalleerd. Er was bij aankomst geen gevoerde bol meer te zien. Dat schept verwachtingen.
Twee uren verstrijken zonder actie. Echt druk maak ik me niet, want het was telkens na enen dat ik vis zag en dat is het nu bijna.

Weer een uur voorbij. Tijd om opnieuw in te werpen. Waar blijft die zon? Heb ik die wel nodig? Laatst was het immers ook bewolkt toen ik ze ving.

En ik zag dat het goed was

Stofwolken door de vluchtende karpers

Ik zit achter de computer en voer wat telefoongesprekken. Als het hoogst noodzakelijke is gedaan vertrek ik naar m'n boot. Even een rondje varen en Rolf en Andres bezoeken. Rolf bevist een ondiepte op een ander deel van du Vette, Andres had nog geen concreet plan en zie ik vanzelf wel ergens zitten. Eigenlijk zou ik met Andres gaan vissen, maar een onzachte botsing van mijn elleboog met de punt van een stenen muur noopte mij af te zeggen.

Maarts succes!

'Vandaag begint het volgende deel van onze verbouwing, dus zal er vandaag en morgen veel geluidsoverlast zijn', meld mijn buurvrouw als ik haar buiten tegen het lijf loop. Een uur later hak ik de knoop door. Van schrijven komt zo toch niets, dus naar buiten. Vissen dus. Pennen? Het wordt met de boot op pad. Ik heb er laatst al een aantal op de ondiepe platen zien zwemmen, dus misschien maak ik er een kans.

Als de stek in zicht komt schakel ik de motor uit en laat me meedriften op de wind. Hopelijk verstoor ik zo eventueel aanwezige vissen minder en kan ik misschien al een glimp van een karper opvangen.

Ready to go

Mijn materiaaldoosje voor het pen- en oppervlaktevissen

Vandaag tussen alle activiteiten door mijn pen- en oppervlaktespullen in orde gemaakt.
Materiaaldoosje heeft een schoonmaakbeurt gekregen, pennetjes zijn gesorteerd, haken gecontroleerd en aangevuld en molenspoelen van nieuwe lijnen voorzien. Deze zijn bewezen schuurbestendig en relatief dik omdat ik voornamelijk in obstakelrijk water zal vissen. Elke spoel is met een andere kleur lijn opgespoeld omdat ik wil kijken of ik iets kan ontdekken over de invloed van lijnkleuren en misschien eigenschappen.

Maart, tussen hoop en vrees

Vanaf bruggen wordt naar karper gespeurd

Maart, de maand waarin alles wat warmteminnend is voorzichtig tot leven lijkt te komen. Maart is mooi, maar o zo lastig door zijn wispelturigheid. Een paar jaar geleden, toen ik aan het water zat, bedacht ik me opeens dat karpers in maart eigenlijk best wel hetzelfde reageren als ik doe op de toenemende lichtintensiteit en het lengen van de dagen. Zoals ik eerder al vermeldde ben ik ervan overtuigd dat dit de karpers 'wekt'.
Ik voel me een stuk lekkerder en activer als in maart de zon schijnt. Ook de vogels fluiten dan uitbundiger en zijn actiever, ongeacht de temperatuur. Zou dit dus ook voor karpers gelden?
En dus blijf ik op pad gaan met camera en zonnebril als vaste accessoires.

Karper gespot, snoek gevangen

Het groene ding

Ik heb me de laatste dagen gestort op het afronden van mijn boek, dus is er minder vistijd, maar beter nu dan over twee maanden. Het betekent echter niet dat ik niet naar buiten kan gaan voor een blitszsessietje of verkenningstocht. Die staan dan meteen in het kader van mijn revalidatie. Nog steeds revalidatie? Ja. Het is nu iets meer dan een jaar geleden dat ik een nieuw hart kreeg, maar ik ben nog altijd bezig met conditie- en spieropbouw, na vijf jaar op de bank in de huiskamer geleefd te hebben.
Vandaag kijken of ik een snoek kan vangen. Er gaan slechts acht grote jerkbats mee.

Eerste water; de Plompensloot. Een goudkleurige baars vliegt door de lucht. Tik, tik ,tik...kolk aan de oppervlakte. Misser, nu al. Ik gooi nog een paar keer. Niets. Ik hang een groene jerkbait aan de speld.