Karper op de kant, missie geslaagd!

Ik heb het de laatste tijd te druk gehad om te vissen, zelfs voor een paar uurtjes. Wel heb ik eindelijk weer eens na lange tijd een artikel voor KARPER magazine geschreven en het schrijven aan mijn hartboek weer opgepakt. De cover is op dit moment in de maak!
Nu kon er eindelijk weer gevist worden. Peter heeft ook wel zin, maar heeft, net als ik de afgelopen twee weken, chronisch tijdgebrek. Een nachtje tussen de verplichtingen door biedt een mogelijkheid.

We gaan voor groot, water welteverstaan. Een autorit van een dik half uur, gevolgd door een tocht over een fietspad en vervolgens door rietland en hoog onkruid. Het paadje in het riet en onkruid bood uitkomst, maar geeft wel aan dat er onlangs nog mensen hebben gelopen. Vreemd eigenlijk, want we bevinden ons in de middle of nowhere. De blikken bier, lege wietzakjes, wegwerpbarbecue en kampvuurresten zijn stille getuigen.
Rond 20 uur staat en ligt alles naar wens. Ik lig vlak voor een steenstort en Peter tegen de rietzudden. Terwijl het eten suddert, speuren we in gedachten verzonken het water af. Wat een slok water en wat gaaf om hier een vis te vangen...

Zonder muggennet is het hier geen doen

Ritmisch klotst het water tegen de bazaltblokken en de vermoeidheid is aan de winnende hand. Geen spettertje op het water te zien of horen. Niet bepaald vertrouwenwekkend. Twee ratten weten de gemorste Roasted Nut bollen wel te waarderen. Onze nachtverblijven vallen bijna helemaal weg in het hoge onkruid. Tegen middernacht besluiten we de slaapzak op te zoeken. Mark's muggennet heeft de opening van mijn shelter goed afgesloten. Absoluut één van mijn voornaamste materialen aan dit water.

Hoe laat is het? 02.50 uur. Ik heb het vaker, gewoon een gevoel, vooral heel sterk als ik vaak vis. Er staat wat te gebeuren. Niet onverwacht slaat even later mijn rechter hengeltop krom en komt de Carpsounder tot leven. Yes! De vis zeilt voor de steenstort langs, naar rechts. Een eerste run van zeker dertig meter. Ik dril rustig, er zijn toch geen gevaarlijke obstakels buiten de steenstort en daar is de vis onderhand een heel eind vandaan. Er volgt nog een gevecht onder de hengeltop, waarna Peter het net onder de mooie vis steekt. Mooie schub. Missie geslaagd.

Missie geslaagd!

We drinken een kop thee en wachten op de volgende aanbeet, want op dit soort wateren zwemmen vissen haast nooit alleen, toch? Ruim een uur na de vangst gaan we weer gestrekt. Drie brasems wekken ons nog en om half zes tuur ik weer over het water. De dauw en het dampende water maken het tot een nog mooier plaatje. Slechts een enkele brasem doorbreekt het wateroppervlak. De camera neemt op, in de hoop dat ik een springende karper kan vastleggen.

Tussen onkruid, aan de oevers van een grote slok water

Half tien zitten we weer in de auto op weg naar een van mijn voerstekken om er te voeren. Hier moet het over twee dagen gaan gebeuren.