Drilling in the rain

De enige vis die ik dril als het droog is

De weeromslag. Op Facebook bleek dat ik niet de enige was die er bijna smachtend naar uitkeek. Hoewel ik op diverse andere plaatsen karpers zag springen is het vertrouwen in mijn stek torenhoog. Drie dagen heb ik anderhalve kilo Monstercrabjes naar de stek gebracht en de vier meerkoeten, hier mijn karpergraadmeters, zijn er blijven hangen, dit in tegenstelling tot de andere koeten op het water die elkaar ver van mijn stek hebben opgezocht en grote groepen vormen.

De wekker gaat. Het is nog droog. Een tik op het keyboard wekt m'n computer uit z'n slaapstand zodat ik de weersverwachting kan bekijken. Het ziet er niet naar uit dat ik mijn stek droog zal bereiken.
Wat later blijkt dit uit te komen en ik bouw in de regen op. De koeten verlaten de beschutting van het riet en zwemmen het weid op, daar waar ik de afgelopen drie dagen mijn Monstercrabjes heb gedeponeerd. Zodra de eerste bollen te water gaan duiken er twee naar beneden.

Er zijn vijfenveertig minuten voorbij gegaan zonder aanbeet. Desondanks ben ik er zeker van dat het niet al te lang meer zal duren voor er een aanbeet volgt, want de koeten zijn gestopt met duiken en zitten in de rietkraag te kniezen. Ik zet de camera klaar en druk op 'record'.

Nog geen vijf minuten later is daar de eerste aanbeet, op links dit keer. Een eerste schot en dan loopt de boel in de lelies vast. Een wolkbreuk, altijd lekker als je staat te drillen! Met beleid pomp ik de vis dichterbij tot ik hem tussen het groen voel zitten, dan verminder ik de druk iets. Meteen zwemt de vis weer weg en komt de lijn al snel vrij. Die truc werkt meestal wel, al is het soms in meerdere pogingen. Zonder al te veel problemen weet ik de vis vervolgens boven het klaarliggende net te krijgen. Lekker, eentje van het grotere slag hier.

Ik voer wat bij en wacht even tot de bui in intensiteit is afgenomen, terwijl de onthaakte vis in het schepnet opgeborgen zit. Tien minuten later is de beschikbare ruimte op de geheugenkaart wat afgenomen.

Tussen het drillen door

Het is nog geen kwartier droog geweest of het regent weer. Piepen klinken uit de middelste Carpsounder. Een run blijft uit, maar de top schudt. Shit, en dat in deze plensbui! Ik pak de hengel op en iets aan de andere kant zwemt van me af. De vis draait vrij snel aan de oppervlakte, waarna ik hem richting net kan loodsen. Als de vis, een schub, nog wat mokt onder mijn hengeltop, vertrekt de rechter hengel. Geforceerd trek in de vis in het net en schenk mijn rechter hengel de benodigde aandacht. Hier beduidend meer weerstand, maar de schubkarper moet zich uiteindelijk gewonnen geven.

Beide vissen onthaak ik in het net. Lijnen door elkaar, het ene lood dat niet is losgekomen zit verstrikt in het net. Dan ook nog een run op de linker hengel! En het blijft maar regenen! De vis scheert naar links, richting de tak die daar tot twintig meter uit de kant in het water ligt. Net op tijd weet ik hem te blokken. Straaltjes water lopen in mijn nek en mijn mouwen in. De twee schubs in het net herwinnen duidelijk hun krachten. Ik geef ze hun vrijheid zodat ik de vis aan de lijn in alle rust kan landen. Met het lood van de ene hengel en de haak van de andere in het net lukt het met wat geklooi.

De stek is een bende, alles is nat. Hopelijk overleven mijn camera's het. Als het eindelijk weer droog is, orden ik de boel een beetje en voer wat bij. Dan wijt ik me aan het ontwarren en controleren van de lijnen en rigs. Wat een gekkenhuis! Wat een resultaat!

De eerste van de dag

De hengels liggen net in als ik weer in actie moet komen. Een mini-schubje dit keer. Met nog een uur te gaan een bericht van Rolf: Kom zo ff langs, kan ik nog net foto's maken en ff drillen :)))

Run op de middelste hengel. De vis weet van geen ophouden en weet tot twee maal toe van vlak voor de kant een dikke twintig meter lijn van de spoel te rossen. Nu is het wel droog.
Ik bewaar de vis in het net en begin met opruimen. Niet veel later maakt Rolf wat foto's.
Zes vissen in vier uur, kan slechter!